Przejdź do zawartości

Pepe (ur. 1983)

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pepe
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Képler Laveran Lima Ferreira

Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1983
Maceió

Wzrost

188 cm[1]

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1995–2001 Corinthians Alagoano
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2001–2002 CS Marítimo B 14 (1)
2002–2004 CS Marítimo 63 (3)
2004–2007 FC Porto 64 (6)
2007–2017 Real Madryt 229 (13)
2017–2018 Beşiktaş JK 33 (5)
2019–2024 FC Porto 132 (7)
W sumie: 535 (35)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2007–2024  Portugalia 141 (8)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy
I miejsce Francja 2016
III miejsce Polska i Ukraina 2012
Liga Narodów UEFA
złoto Portugalia 2018/2019
Puchar Konfederacji
brąz Rosja 2017

Pepe, właśc. Képler Laveran Lima Ferreira (ur. 26 lutego 1983 w Maceió) – portugalski piłkarz pochodzenia brazylijskiego, który występował na pozycji obrońcy. Złoty medalista Mistrzostw Europy 2016 oraz brązowy medalista Mistrzostw Europy 2012. Trzykrotny zdobywca Ligi Mistrzów z hiszpańskim Realem Madryt (2013/14, 2015/16, 2016/17). Uczestnik Mistrzostw Świata 2010, 2014, 2018 i 2022. Większość kariery związany był z Realem Madryt oraz FC Porto.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Swoje pierwsze piłkarskie kroki stawiał w Napoli, klubie z sąsiedztwa. To tam ochrzczono go przezwiskiem "Pepe". Po krótkim pobycie w Clube de Regatas Brasil, znalazł się w Corinthians Alagoano, gdzie trafił do pierwszego składu, nadal jednak w kategorii juniorskiej. W wieku 18 lat, w sezonie 2001/2002, Pepe zdecydował się wyjechać do Europy, konkretnie do Portugalii. Przygodę z europejską piłką rozpoczął w rezerwach klubu Marítimo, później awansując do pierwszej drużyny. Po trzech latach, w sezonie 2004/2005, jego grą zainteresowało się FC Porto i zdecydowało się na pozyskanie Brazylijczyka. Pepe dość szybko stał się kluczowym elementem defensywy Porto.

Pomimo iż sporo kosztowała go aklimatyzacja na Maderze, gdzie cały czas tęsknił za rodziną i domem, nie wpłynęło to niekorzystnie na jego sportowy rozwój. Po grze w Marítimo znalazł się w kręgu zainteresowań FC Porto, a jeszcze wcześniej trafił do Lizbony, gdzie był testowany przez tamtejszy Sporting. Ostatecznie jednak klub nie przystał na jego transfer i Pepe zmuszony był do powrotu do Marítimo.

Zabiegał o niego rumuński trener László Bölöni, który w 2001 poprowadził Sporting do zwycięstwa w lidze. Po tym, jak opuścił portugalski klub, starał się namówić Pepe do gry we francuskim Rennes, z którym także zdobył mistrzostwo kraju. Młody obrońca wybrał jednak ofertę FC Porto. Po tym, jak z klubu odszedł José Mourinho, na stanowisku trenera zastąpił do Co Adriaanse, który wiele nauczył młodego Pepe. Pepe w barwach "Smoków" rozegrał ponad 60 spotkań, w których strzelił 6 bramek.

W 2007 po Pepe zgłosił się Real Madryt, który zapłacił za gracza 30 milionów euro. Pepe fatalnie zadebiutował na Santiago Bernabeu w meczu z Sevillą w Superpucharze Hiszpanii, które Sevilla wygrała 3:5. Pepe był winowajcą trzech bramek i otrzymał czerwoną kartkę w 90. minucie spotkania. Jednak z każdym meczem Portugalczyk grał coraz lepiej. Prawdziwe apogeum formy pokazał w spotkaniu z Barceloną 23 grudnia 2007 na Camp Nou, które Real Madryt wygrał. Od tamtej pory został ważnym ogniwem "Królewskich". 21 kwietnia 2009 podczas meczu z Getafe CF dokonał brutalnego faulu na Javim Casquero, po chwili uderzył w twarz Juana Albina. Otrzymał czerwoną kartkę. Schodząc z boiska, obraził sędziów[2]. Po meczu Komisja Dyscyplinarna Hiszpańskiej Federacji Piłkarskiej zawiesiła Pepego na 10 meczów Primera División[3]. 12 grudnia 2009 w 44. minucie meczu z Valencią zerwał wiązadła w prawym kolanie[4]. Sezon 2010/2011 zakończył z jedną bramką na koncie strzeloną Realowi Sociedad 19 września 2010 aczkolwiek dziennik Marca przyznał tego gola wykonującemu rzut wolny Cristiano Ronaldo, po którego strzale i plecach Pepe piłka trafiła do bramki. Po sezonie 2016/2017 nie porozumiał się z Realem Madryt w kwestii nowego kontaktu, w wyniku czego stał się wolnym zawodnikiem[5].

4 lipca 2017 podpisał trzyletni kontrakt z tureckim Beşiktaşem JK[6].

W 2019 roku Pepe powrócił do FC Porto i występował w nim do zakończenia kariery po Euro 2024[7].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Pepe, chociaż jest Brazylijczykiem, nigdy nie grał w reprezentacji tego kraju. Natomiast, w 2007, po otrzymaniu portugalskiego obywatelstwa, zadebiutował w barwach Portugalii. Zagrał na EURO 2008, zdobył dwie bramki w meczu z Turcją, w tym jedną nieuznaną. Został nominowany do nagrody FIFA World Player w 2008.

Uraz odniesiony w grudniu 2009 miał go wykluczyć z udziału na mistrzostwach świata[4], ale pod koniec maja okazało się, że Pepe ma szansę na występ[8].

13 czerwca 2012 zdobył otwierającą bramkę w meczu przeciwko reprezentacji Danii na Euro 2012.

Stoper na tym turnieju zagrał we wszystkich meczach w pełnym wymiarze czasowym, a razem z reprezentacją Portugalii doszedł do półfinału, gdzie po bezbramkowym remisie jego drużyna uległa w karnych 2:4 reprezentacji Hiszpanii. Pepe w serii rzutów karnych wykorzystał swoją jedenastkę.

Statystyki klubowe

[edytuj | edytuj kod]
Klub Sezon Liga Puchar krajowy1 Europa Inne2 Łącznie
Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole
CS Marítimo 2001/02 4 0 0 0 0 0 4 0
2002/03 29 2 1 0 30 2
2003/04 30 1 2 0 32 1
Razem 63 3 3 0 0 0 66 3
FC Porto 2004/05 15 1 1 0 5 0 21 1
2005/06 24 1 4 0 5 2 33 3
2006/07 25 4 1 0 8 0 34 4
Razem 64 6 6 0 18 2 88 8
Real Madryt 2007/08 19 0 3 0 3 0 25 0
2008/09 26 0 1 0 5 0 32 0
2009/10 10 1 1 0 6 0 17 1
2010/11 26 1 4 0 8 0 38 1
2011/12 29 1 7 0 9 0 45 1
2012/13 28 1 3 0 11 1 42 2
2013/14 31 4 7 1 11 0 49 5
2014/15 27 2 2 0 6 0 4 0 38 2
2015/16 21 1 1 0 9 0 31 1
2016/17 13 2 2 0 3 0 18 2
Razem 229 13 31 1 71 1 4 0 335 15
Beşiktaş JK 2017/18 23 2 5 0 6 0 1 0 35 2
2018/19 10 3 0 0 7 2 17 5
Razem 33 5 5 0 13 2 1 0 52 7
FC Porto 2018/19 13 2 2 0 3 0 2 0 21 2
2019/20 25 1 1 0 9 0 1 0 37 1
2020/21 27 2 4 0 6 0 3 0 40 2
2021/22 21 1 3 0 9 0 0 0 33 1
2022/23 24 0 8 0 4 0 0 0 36 0
2023/24 22 1 5 0 7 2 0 0 34 3
Łącznie w karierze 521 34 68 1 140 7 11 0 740 42

1(Superpuchar krajowy)
2(Superpuchar Europy, Klubowe Mistrzostwa Świata)


Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

FC Porto

[edytuj | edytuj kod]

Real Madryt

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Życiową partnerką Pepe jest Ana Sofia Moreira, którą poznał w 2007 w czasach gry w FC Porto. 27 sierpnia 2012 para doczekała się narodzin Angeli Sofii, zaś 13 maja 2014 na świat przyszła ich druga córka, Emily Maria. We wrześniu 2022 roku para doczekała się trzeciego dziecka, syna Rodrigo.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. biografia. realmadrid.com. (hiszp.).
  2. Pepe w ataku szału kopie rywala (wideo). zczuba.tv, 2009-04-22. [dostęp 2009-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-01)].
  3. 10 meczów dyskwalifikacji dla Pepe. sport.pl, 2009-04-24. [dostęp 2009-05-05].
  4. a b Koniec sezonu dla Pepe!. realmadrid.pl, 2009-12-13.
  5. Pepe odchodzi z Realu i uderza w klub. „Nie zachowali się dobrze”, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-07-04] (pol.).
  6. Pepe piłkarzem Besiktasu, „goal.pl” [dostęp 2017-07-04].
  7. To koniec. Jest oficjalny komunikat ws. Pepe [online], Sport.pl, 8 lipca 2024 [dostęp 2024-08-08] (pol.).
  8. MŚ2010: Portugalski stoper może wystąpić na mundialu. Tylko Piłka, 2010-05-31. [dostęp 2010-05-31]. (pol.).
  9. Niepowołani piłkarze otrzymali medale – RealMadryt.pl [online], RealMadryt.pl [dostęp 2016-09-12].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]