Przejdź do zawartości

Papieska elekcja 1168 (antypapież Kalikst III)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Papieska elekcja 1168
Ilustracja
Daty i miejsce
wrzesień 1168
Rzym
Główne postacie
Dziekan

Johannes de Struma OSBVall (do momentu wyboru)

Prodziekan

Marcin (w dniu wyboru)

Protoprezbiter

Jan

Protodiakon

Lando z Sezzo

Wybory
Liczba elektorów
• uczestnicy
• nieobecni


13 (?)
?

Wybrany papież
Johannes de Struma OSBVall
Przybrane imię: Antypapież Kalikst III

Elekcja we wrześniu 1168 – przeprowadzony po śmierci Paschalisa III wybór Kaliksta III jako trzeciego z kolei antypapieża obediencji wiktoryńskiej, popieranej przez cesarza Fryderyka I Barbarossę przeciwko prawowitemu papieżowi Aleksandrowi III.

Śmierć Paschalisa III

[edytuj | edytuj kod]

Antypapież Paschalis III zmarł 20 września 1168 w Rzymie. Był on uznawany za legalnego papieża jedynie w Cesarstwie i w Polsce, przy czym nawet tam poparcie dla niego nie było jednomyślne. Stronnikiem Aleksandra III był np. arcybiskup Eberhard z Salzburga, bardzo silna opozycja przeciw cesarzowi i antypapieżowi była też w Lombardii, gdzie w 1167 roku 22 miasta zawiązały Ligę Lombardzką. Z miast będących członkami ligi usuwano biskupów popierających Paschalisa III i zastępowano zwolennikami Aleksandra III. Los taki spotkał np. kardynała Aicardo Cornazzano, biskupa Parmy. Zbrojna wyprawa Fryderyka do Lombardii w 1167 doprowadziła jedynie do tymczasowej pacyfikacji buntu. Mimo tych trudności Paschalis III sprawował kontrolę nad Rzymem, co do pewnego stopnia równoważyło niewielkie poparcie w Europie.

Wybór Kaliksta III

[edytuj | edytuj kod]

Okoliczności wyboru następcy Paschalisa III nie są zbyt dobrze znane. Najprawdopodobniej doszło do niego pod koniec września w Rzymie. Nowym antypapieżem został Johannes de Struma, kardynał biskup Albano i opat klasztoru Struma z kongregacji benedyktynów z Vallombrosa. W 1169 roku wybór zatwierdził cesarz Fryderyk I. W ten sposób trwająca od 1159 roku schizma została przedłużona jeszcze o kolejne dziesięć lat, do 29 sierpnia 1178 kiedy Kalikst III podporządkował się Aleksandrowi III.

Kardynałowie elektorzy

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie kontrasygnat bulli Paschalisa III można w przybliżeniu zrekonstruować skład Kolegium Kardynalskiego „obediencji wiktoryńskiej” w 1168 roku. Nie sposób jednak ustalić którzy z tych kardynałów (poza elektem) uczestniczyli w elekcji:

Sześciu spośród tych kardynałów mianował Paschalis III, a siedmiu Wiktor IV.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Daty promocji kardynałów w większości nie są znane. Podano najpóźniejsze możliwe daty, przy uwzględnieniu pierwszych wzmianek dokumentacyjnych o poszczególnych kardynałach.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kazimierz Dopierała, Księga Papieży, Wyd. Pallotinum, Poznań 1996, s. 185
  • Philipp Jaffé, Regesta pontificum Romanorum ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII, vol. 1, Lipsk 1885
  • J.M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912

Uzupełniające źródła internetowe

[edytuj | edytuj kod]