Przejdź do zawartości

Osadnik (botanika)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wypukły osadnik w kwiatostanie stokrotki pospolitej

Osadnik, dno kwiatostanowe – silnie skrócona, rozszerzona, spłaszczona lub wypukła oś kwiatostanu, na której osadzone są kwiaty pojedyncze. Występuje w kwiatostanach typu główka i koszyczek[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003. ISBN 83-214-1305-6.