Michael William Balfe
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Typ głosu | |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
Michael William Balfe (ur. 15 maja 1808 w Dublinie, zm. 20 października 1870 w Rowney Abbey w hrabstwie Hertfordshire[1][2]) – irlandzki kompozytor i śpiewak, baryton.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Williama Balfego, nauczyciela tańca[1]. Pierwszy utwór skomponował w wieku 7 lat[1]. Po śmierci ojca w 1823 roku wyjechał do Londynu, gdzie był uczniem Charlesa Edwarda Horna[1][2]. W 1824 roku otrzymał angaż jako skrzypek w orkiestrze Theatre Royal przy Drury Lane[2]. Występował też jako śpiewak, zadebiutował na scenie w Norwich w angielskiej premierze Wolnego strzelca Carla Marii von Webera[1]. W 1825 roku wyjechał do Włoch, gdzie studiował u Ferdinando Paëra w Rzymie i Filippo Gallego w Mediolanie[1]. W 1826 roku w Mediolanie wystawił swoje pierwsze dzieło sceniczne, balet La Perouse[1][2]. W 1827 roku wyjechał do Paryża, gdzie poznał Gioacchino Rossiniego, który zaangażował go do roli Figara w Cyruliku sewilskim na deskach Théâtre-Italien[1]. Od 1829 do 1830 roku przebywał w Palermo, gdzie wystawił swoją pierwszą operę, I rivali di se stessi[1]. W 1832 roku zawarł związek małżeński z węgierską śpiewaczką Liną Roser (1808–1888), z którą miał córkę Wiktorię[1][2].
W 1833 roku wrócił do Londynu, gdzie występował jako śpiewak[1][2]. W 1838 roku wykonał rolę Papagena w angielskiej premierze Czarodziejskiego fletu W.A. Mozarta[1]. Od 1842 roku ponownie przebywał w Paryżu, gdzie komponował i wystawiał swoje opery[1]. Odbył szereg podróży, m.in. do Wiednia (1846), Berlina (1848), Petersburga i Triestu (1852–1856)[2]. W 1864 roku wrócił na stałe do Anglii[1].
Został odznaczony Legią Honorową oraz hiszpańskim Orderem Karola III[1].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Był głównym obok Williama Vincenta Wallace’a irlandzkim kompozytorem operowym[1]. Jego twórczość cieszyła się popularnością w całej Europie, a libretta do jego oper tłumaczono na różne języki[1]. Skomponował łącznie 29 oper, z których największą popularnością cieszyła się The Bohemian Girl (wyst. Londyn 1843)[1].
Był autorem prac Indispensable Studies for a Sopran Voice (Londyn 1852) oraz Method of Singing (Londyn 1856)[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 174–175. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 195. ISBN 0-02-865526-5.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Michael William Balfe – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- Michael William Balfe – nuty w bibliotece Polona
- ISNI: 0000000107843447
- VIAF: 79169806
- LCCN: n81003160
- GND: 115829253
- LIBRIS: sq466ptb05k8mrq
- BnF: 13945960h
- SUDOC: 117273007
- SBN: MUSV004005
- NLA: 36052294
- NKC: xx0012710
- BNE: XX1072726
- NTA: 095477462
- BIBSYS: 2008579
- CiNii: DA12330818
- Open Library: OL2374911A, OL5391779A
- PLWABN: 9810663778305606
- NUKAT: n2009125856
- OBIN: 1180
- J9U: 987007270905305171
- PTBNP: 950813
- LNB: 000153784
- NSK: 000063204
- CONOR: 196874595
- LIH: LNB:Iz1;=Ba
- RISM: people/4403