Marian Henel
Marian Henel (ur. 6 września 1926 w Przystajni, zm. 21 maja 1993[1] w Branicach) – artysta samouk, prymitywista, twórca gobelinów. Znany także jako Lubieżnik z Branic oraz Maniuś[2]. Chorował na zaburzenia osobowości o charakterze dewiacji seksualnych. Od 1960 roku, aż do śmierci, był pacjentem Szpitala dla Psychicznie i Nerwowo Chorych w Branicach[2]. W trakcie terapii ujawnił się jego talent artystyczny. W latach 70. zaczął tkać wielkich rozmiarów gobeliny o tematyce erotycznej i psychopatologicznej[2]. Był również twórcą erotycznych autoportretów w przebraniu, które rejestrował aparatem fotograficznym[3].
Jego prace wystawiane były m.in. w Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK („Zbrodnia w sztuce”, 2014[4]), Muzeum Śląskim w Katowicach („Nie jestem już psem”, 2017[5]) czy Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (wystawa „Opowieści okrutne. Aleksandra Waliszewska i symbolizm Wschodu i Północy”, 2022[6]).
Postać artysty i jego sztuka została przedstawiona w reportażu telewizyjnym pt. „Maniuś” z 1993 roku, zrealizowanym przez Jerzego Boguckiego dla drugiego programu Telewizji Polskiej[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Maniuś w bazie filmpolski.pl
- ↑ a b c Carroll Noël: Zbrodnia w sztuce = Crime in art. Kraków: 2014, s. 140-141. ISBN 978-83-62435-22-7. (pol.).
- ↑ Alison M. Gingeras, Natalia Sielewicz, Biogram artysty opracowany na potrzeby wystawy „Opowieści okrutne. Aleksandra Waliszewska i symbolizm Wschodu i Północy” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie [online] (pol.).
- ↑ Opis wystawy „Zbrodnia w sztuce” [online], Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK (pol.).
- ↑ Opis wystawy „Nie jestem już psem” [online], Muzeum Śląskie w Katowicach.
- ↑ Opis wystawy „Opowieści okrutne. Aleksandra Waliszewska i symbolizm Wschodu i Północy” [online], Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (pol.).