Przejdź do zawartości

Marcin Mielczewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcin Mielczewski
Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

wrzesień 1651
Warszawa

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, kapelmistrz

Marcin Mielczewski, monogram M.M. (zm. między 8 a 30 września 1651 w Warszawie)[1]polski kompozytor i kapelmistrz okresu wczesnego baroku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Nazwisko kompozytora występuje w przekazach źródłowych w wielu wersjach, m.in.: Mielcowski, Mielezewski, Milczewski, Mylczewski. Data i miejsce urodzenia nie są znane, daty sporządzenia i otwarcia testamentu pozwalają na przybliżone określenie daty śmierci; z testamentu (zaginiony podczas II wojny światowej, obecnie znamy streszczenie dokonane przez Hieronima Feichta) wiadomo, że pochodził z rodziny katolickiej. Według H. Niniusa („Examen breve”..., Braniewo 1647) Mielczewski był uczniem Franciszka Liliusa[1][2].

Od 1632 był muzykiem królewskim. Jego funkcja w kapeli Wazów nie jest znana; prawdopodobnie był instrumentalistą. Adam Jarzębski wymienia go wśród najwybitniejszych kapelistów Władysława IV i podkreśla jego kwalifikacje kompozytorskie. W 1644 lub 1645 został kapelmistrzem Karola Ferdynanda Wazy[3][4], brata króla Władysława IV. Biskup-królewicz miał jeden z najlepszych zespołów muzycznych w ówczesnej Rzeczypospolitej, złożony z wirtuozów włoskich oraz muzyków polskich, a jego kapelmistrzostwo było najbardziej prestiżowym stanowiskiem muzycznym zajmowanym przez Polaka. Funkcję tę Mielczewski pełnił do końca życia, nie zrywając kontaktów z dworem królewskim[1][2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Mielczewski był najbardziej znanym w Europie kompozytorem polskim XVII wieku[1][2]. Jego kompozycje były znane w różnych ośrodkach niemieckich, w Danii, Gdańsku, na Śląsku, Morawach i Słowacji, na Ukrainie, w Rosji i prawdopodobnie w Paryżu; zabiegali o nie m.in. książęta niemieccy i patriarcha moskiewski Nikon[1].

Jego twórczość obejmuje muzykę religijną a cappella, wokalno-instrumentalną oraz instrumentalne canzony, sonaty, tańce i inne utwory świeckie. Wśród niemal 50 kompletnie zachowanych utworów wokalno-instrumentalnych, znajduje się ponad 40 koncertów kościelnych i motetów z basso continuo oraz 4 msze z instrumentami lub tylko z basso continuo. Znaczną część repertuaru zajmują realizowane w bardzo rozmaity sposób kompozycje polichóralne[1][2].

Tylko dwa jego utwory ukazały się drukiem: kanon podwójny w unisonie, opublikowany przez Marco Scacchiego w Xenia Apollinea (Wenecja 1643) oraz solowy koncert kościelny Deus in nomine tuo wydany w zbiorze koncertów kościelnych J. Havemanna Erster Theil Geistlicher Concerten (Jena 1659). Pozostałe kompozycje zachowały się w rękopiśmiennych kopiach i znajdują się obecnie w bibliotekach i archiwach zagranicznych – w Berlinie, Paryżu, Kromieryżu, Lewoczy i Wilnie, a także polskich – w Gdańsku, Warszawie i Krakowie[1].

Znana obecnie twórczość Mielczewskiego stanowi znaczną część zachowanego repertuaru powstałego w Rzeczypospolitej czasów Wazów. Bogactwo zastosowanych w niej środków technicznych oraz różnorodność stylistyczna dobrze świadczą o warsztacie kompozytorskim Mielczewskiego, a pośrednio także o poziomie artystycznym praktyki kompozytorskiej w XVII-wiecznej Polsce[1].

Ważniejsze dzieła

[edytuj | edytuj kod]

(za: A. Chodkowski, Encyklopedia muzyki[4])

  • 7 cancon na 2 lub 3 instrumenty
  • koncerty wokalno-instrumentalne
    • Deus in nomine tuo
    • Veni Domine
    • Audite et admiramini
    • Benedictio et claritas
    • Anima mea
    • Triumphalis dies
    • Vesperae Dominicales
  • msze
    • O Gloriosa Domina
    • Cerviensiana
    • Triumphalis
    • Sancta Anna
  • Gaude Dei Genitrix, motet a cappella

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Przybyszewska-Jarmińska 2000 ↓.
  2. a b c d Szweykowski 2004 ↓.
  3. Ludwik Erhardt: Muzyka w Polsce. Interpress, 1974, s. 21.
  4. a b Chodkowski 1995 ↓, s. 556.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Barbara Przybyszewska-Jarmińska: Mielczewski Marcin. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 6: M część biograficzna. Kraków: PWM, 2000, s. 249-254. ISBN 83-224-0656-8. (pol.).
  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 556. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
  • Zygmunt M. Szweykowski: Mielczewski (Milchevsky, Myltzewski), Marcin. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. M. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]