Lotniarstwo

Zobacz multimedia związane z tematem: Lotniarstwo

Ten artykuł od 2021-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Lotniarstwo – sport i forma rekreacji polegająca na lataniu z użyciem lotni. Jest to bardzo popularna forma lotnictwa amatorskiego, niewymagająca specjalnej infrastruktury (lotnisk) ani dużych nakładów finansowych.

 Osobny artykuł: Lotnia.

Lotnia jest szybującym płatowcem, którego skrzydło rozpięte jest na stelażu z metalu lub tworzywa sztucznego. Usztywnienie jest główną cechą odróżniającą lotnię od paralotni.

 Osobny artykuł: Motolotnia.

Motolotnia jest lotnią wyposażoną w napęd oraz w stałe podwozie. Spotyka się także lotnie wyposażone w silnik małej mocy ale bez stałego podwozia (pilot startuje na nogach). Nie jest to jednak wtedy motolotnia lecz jedynie lotnia z napędem. Zazwyczaj jest to silnik spalinowy ze śmigłem, choć dokonano też udanych prób lotu z silnikiem turbinowym.

Najprostszą formą są zloty, polegające na starcie ze zbocza odpowiednio stromego wzniesienia, a następnie szybowaniu i lądowaniu na niżej położonym terenie.

Niektóre powierzchnie lądu pod wpływem promieni słonecznych nagrzewają się szybciej (np. skały, asfalt, budynki), a następnie nagromadzone ciepło oddają sąsiadującemu powietrzu, które unosi się, tworząc tzw. komin termiczny. Przy słabym wietrze kominy są stałe i ciągłe. Przy silniejszym mogą być przerywane i przenoszone wraz z wiatrem z dala od terenu, nad którym powstały.

Piloci lotni, znajdując komin termiczny, latają wokół jego centrum by jak najdłużej pozostawać w strefie najsilniejszych noszeń. Ponieważ różnice w prędkości wznoszenia są bardzo trudno wyczuwalne dla człowieka, piloci z reguły posiłkują się wariometrem, który za pomocą wyświetlacza i sygnałów dźwiękowych informuje o prędkości i kierunku ruchu w pionie. Dzięki niemu możliwe jest precyzyjne określenie centrum komina i utrzymywanie się w jego bezpośredniej bliskości (tzw. centrowanie komina).

W celu uzyskania wysokości lotniarze mogą skorzystać z holu. Może się on odbywać za innym statkiem powietrznym wyposażonym w napęd, samochodem, łodzią motorową, lub za wyciągarką stacjonarną.

Sterowanie lotnią odbywa się za pomocą sterownicy trzymanej przez pilota. Przesuwając ciężar ciała względem niej, pilot pochyla skrzydło, nadając mu inny kierunek lotu.

W 1973 roku Jerzy Lutkowski oraz inż. Jan Palutkiewicz, zaprojektowali i zbudowali lotnię, był to początek lotniarstwa w Polsce. Jerzy Lutkowski pierwsze loty testowe wykonywał ze zbocza "Osony" dawnego szybowiska Aeroklubu Częstochowskiego a następne udane loty wykonał w Olsztynie, gdzie były lepsze warunki terenowe do wykonywania lotów. W 1975 Jerzy Lutkowski oraz Andrzej Mądrzyk reprezentowali Polskę na pierwszych nieoficjalnych lotniarskich mistrzostwach świata w austriackim Kössen w marcu 1975. We wrześniu 1976 w Wetlinie w Bieszczadach odbyły się pierwsze w Polsce Lotniowe Mistrzostwa Polski, jednak z powodu złej pogody zawodów nie rozegrano, jednak na tych zawodach odbyło się rozstrzygnięcie konkursu "Skrzydła dla każdego" na najlepszą konstrukcję lotni, był to konkurs ogłoszony przez redakcje czasopism Skrzydlatej Polski i Horyzontów Techniki.

• Przegląd Lotniczy Nr 9/2005, ss. 38, 39 „Lotniowi pionierzy” ISSN 1231-2398