Latarnia Morska Kikut
53°58′59″N 14°34′56″E/53,983056 14,582222 Latarnia Morska Kikut | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Wysokość wieży |
18,20 m |
| Wysokość światła |
91,50[1] m n.p.m. |
| Zasięg światła | |
| Charakterystyka światła |
Izofazowe[1] |
| Data uruchomienia | |
| Administrator | |
| Termin zwiedzania |
Nie udostępniona |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kamieńskiego  | |
Położenie na mapie gminy Międzyzdroje  | |
| 53°58′59″N 14°34′56″E/53,983056 14,582222
| |
Latarnia Morska Kikut – latarnia morska nad Zatoką Pomorską, na polskim wybrzeżu, położona w gminie Międzyzdroje, powiecie kamieńskim, województwie zachodniopomorskim, na wyspie Wolin, w Wolińskim Parku Narodowym, na wzniesieniu Kikut, na południowy zachód od wzniesienia Strażnica[3].
Latarnia znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Świnoujście (około 28 km na zachód), a Latarnią Morską Niechorze (około 30 km na wschód), nieopodal wsi letniskowej Wisełka[4].
Informacje ogólne
[edytuj | edytuj kod]Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Szczecinie i nie jest udostępniona do zwiedzania.
Latarnia jest w pełni zautomatyzowana bez stałej obsługi[1], a w spisach świateł nawigacyjnych jest opisana jako niedozorowana.
Znajduje się tu jedna z jedenastu stacji brzegowych na polskim wybrzeżu systemu AIS-PL projektu HELCOM, który umożliwia automatyczne monitorowanie ruchu statków w strefie przybrzeżnej. Antena stacji w Kikucie ma wysokość 95 m[5].
Dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]- Położenie: 53°58'59" N 14°34'56" E
- Wysokość wieży: 18,20 m[1]
- Wysokość światła: 91,50 m n.p.m.[1]
- Zasięg nominalny światła: 16 Mm (29,632 km)[1]
- Charakterystyka światła: Izofazowe[1][6]
- Okres: 10,0 s
- Światło: 5,0 s
- Przerwa: 5,0 s
Wyposażona w AIS[6] MMSI 2614800[7]
Historia
[edytuj | edytuj kod]Etymologia pochodzi od niemieckiej nazwy wieży widokowej z XIX wieku "Kiekturm", na której zbudowano latarnię morską. Rdzeń "kiek" lub "kyk" pochodzi od niemieckiego "gycke" - spoglądaj[8].
W latach 60. XX wieku rozwój zespołu portowego Szczecin-Świnoujście, przyczynił się do powstania problemu dokładnego określenia pozycji na torze podejściowym do portu dla coraz większych statków zawijających do Świnoujścia[1]. Zaproponowano więc aby w latarnię morską zmienić wieżę widokową na wzniesieniu Strażnica (73,9 m n.p.m.), niedaleko miejscowości Wisełka, na terenie Wolińskiego Parku Narodowego. Projekt adaptacji powstał w Biurze Projektantów Budownictwa Morskiego w Gdańsku[1]. Okrągłą wieżę zbudowaną z kamieni polnych o wysokości 10,2 m podwyższono za pomocą cegieł o 2,6 m[9]. Na tym postawiono pomalowaną na biało laternę[1]. Latarnia uruchomiona została w dniu 10 lutego 1962 roku.[2]
W laternie zamontowano sprowadzone ze Szwecji urządzenia optyczne. Początkowo w kabinie optycznej znajdowała się latarnia elektryczno-gazowa z 1000 W żarówką. Jako rezerwowe źródło światła służyło oświetlenie pochodzące z czterech umieszczonych w przyziemiu latarni butli acetylenowych połączonych przewodami gazowymi z latarnią. Po dwudziestu latach instalację gazową zlikwidowano na rzecz instalacji elektrycznej ze zmieniaczem na dwóch żarówkach. Od 1994 roku w laternie zamontowane jest urządzenie składające się z cylindrycznej soczewki o średnicy 500 mm, wewnątrz której umieszczono sześciopozycyjny zmieniacz z żarówkami halogenowymi o mocy 75 W każda. Zmieniacz działa w ten sposób, że obracając się automatycznie wprowadza do optyki nową żarówkę, gdy któraś z żarówek się przepali. W razie awarii działa w latarni automatycznie ładowana bateria akumulatorów, dzięki czemu latarnia nie wymaga stałej obsługi na miejscu. Latarnia Kikut jest jedyną w Polsce latarnią bezobsługową[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Apoloniusz Łysejko: Polskie latarnie morskie. Wrocław: "ZET", 1998, s. 40. ISBN 83-86736-88-7.
- ↑ a b Wiadomości Żeglarskie nr 6 z 10 lutego 1962
- ↑ Latarnia Morska Kikut. [w:] Polskie latarnie morskie [on-line]. [dostęp 2021-04-07].
- ↑ Latarnia Kikut koło Wisełki [online] [dostęp 2021-04-03].
- ↑ Marek Dziewicki, Marcin Waraksa: Status AIS – PL. Urząd Morski w Gdyni.
- ↑ a b Pub. 116 List of lights radio aids and fog signals Baltic Sea with Kattegat, Belts and Sound and Gulf of Bothnia. Springfield, VA: NATIONAL GEOSPATIAL-INTELLIGENCE AGENCY, 2017, s. 88. [dostęp 2020-01-27]. (ang.).
- ↑ latarnia morska Kikut w marinetraffic.com. [dostęp 2013-07-05]. Cytat: 2614800 (pol.).
- ↑ Marian Czerner: Latarnie morskie polskiego wybrzeża. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1971, s. 134-135.
- ↑ a b Renata Baczyńska, Polskie latarnie morskie i ich związek z gospodarką turystyczną, Bydgoszcz 2010, s. 27-29 [dostęp 2021-04-03].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Latarnia na stronie Polskie Latarnie. latarnie.pti.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-13)].
| Czynne | |
|---|---|
| Nieczynne istniejące | |
| Zniszczone nieistniejące |
.jpg)