Przejdź do zawartości

Kuc Skyros

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kuc Skyros – najmniejsza rasa pochodząca z Grecji, z wyspy Skyros. Często hodowany w warunkach prymitywnych, wypuszczany luzem na górskie łąkach[1]. Kuc o łagodnym charakterze. Jest wytrzymały i skoczny[2].

Pochodzenie

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi ze Skyros. Jego pochodzenie jest owiane tajemnicą, ale przypuszcza się, że został sprowadzony na wyspę w XII i XIII wieku, za sprawą mieszkańców Wenecji. Przez niezbyt przyjazny teren na wyspie, słaby dostęp do wody i żywności, z czasem rasa ewoluowała, zmieniając się w znane dziś, niewielkie kuce. W 1928 roku żyło ok. 500 kucy czystej krwi. Hodowla nie jest jednak prowadzona w sposób zorganizowany i dziś trudno podać konkretną liczbę.[3]

Klacz i źrebię rasy Skyros

Pokrój

[edytuj | edytuj kod]

Kuc o średnim wzroście do ok. 112 cm, zwykle mają 90-110cm. Ma małą głowę z niewielkimi uszami, krótką niezbyt umięśnioną szyję i zad oraz zwartą kłodę. Kończyny ze skłonnością do postawy krowiej. Klatka piersiowa tych koni jest stosunkowo płytka.[3]

Umaszczenie

[edytuj | edytuj kod]

Maść zazwyczaj myszata, gniada, skarogniada lub bułana[1]. Czasem występuje pręga grzbietowa i pręgowanie na kończynach. Zwykle nie posiadają odmian, choć zdarzają się niewielkie znaczenia, zarówno na głowie, jak i nogach.[3] Kopyta są czarne - jest to jeden z wymogów rasy[2].

Użytkowanie

[edytuj | edytuj kod]

Zwykle utrzymywane są w stanie półdzikim. Są to kuce robocze dawniej używany do młócenia zboża. Nadaje się także do jazdy wierzchem[2], choć niektóre źródła temu przecą, uznając, że przez płaski kłąb nie nadaje się do jazdy wierzchem, a ustawione pionowo łopatki tego konia powodują, że jest niewygodny pod siodłem.[3]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Elwyn Hartley (tł. Iwona Dyczewska, Jacek Łojek) Edwards: Konie wielka encyklopedia. Warszawa: Muza SA, 1994. ISBN 83-7079-457-0.
  • Jane Kidd: Konie encyklopedia ilustrowana. Kraków: Ryszard Kluszczyński, 1995. ISBN 83-8632838-X.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jane Kidd: Konie encyklopedia ilustrowana. Kraków: Ryszard Kluszczyński, 1995. ISBN 83-8632838-X.
  2. a b c Elwyn Hartley (tł. Iwona Dyczewska, Jacek Łojek) Edwards: Konie wielka encyklopedia. Warszawa: Muza SA, 1994. ISBN 83-7079-457-0.
  3. a b c d Helena Kholova, Konie, Delta, 1996, ISBN 83-7175-116-8.