Komunitaryzm

Ten artykuł od 2011-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Komunitaryzm (lub komunitarianizm) – nurt we współczesnej filozofii polityki, podkreślający ważność i wartość wspólnot w społecznym życiu człowieka. Narodził się jako odpowiedź na proceduralny liberalizm sformułowany przez Johna Rawlsa w książce Teoria sprawiedliwości (wyd. 1971, wyd. pol. 1994) oraz na kryzys kapitalizmu w drugiej połowie XX wieku.

Komunitaryzm traktuje jednostkę nie jako abstrakcyjne indywiduum, lecz zawsze jako część otaczającej ją wspólnoty/wspólnot (rodzina, grupa sąsiadów, grupa zawodowa, wspólnota religijna itp.). Podkreśla się znaczenie tradycji i społecznego kontekstu w dokonywaniu ocen moralnych, przez co zarzuca się niekiedy tej koncepcji relatywizm.

Komunitaryzm przez jednych jest uważany za nurt alternatywny wobec liberalizmu, przez innych zaś za jeden z nurtów liberalizmu bądź jako nurt blisko spokrewniony z republikanizmem w filozofii polityki^[1]. Wśród komunitarian są zarówno myśliciele o poglądach prawicowych, jak i lewicowych^[2].

Komunitaryzm powstał i jest popularny (głównie jako model metodologiczny) w Stanach Zjednoczonych. Został przyjęty także wśród myślicieli europejskich. Główne założenia nurtu zostały wyrażone w manifeście pod tytułem Komunitariańska Platforma Programowa. Społeczeństwo Responsywne: Prawa i Obowiązki. Najbardziej znani przedstawiciele tego nurtu to Amitai Etzioni, Charles Taylor (Źródła podmiotowości), Michael Walzer (Sfery sprawiedliwości), Alasdair MacIntyre (Dziedzictwo cnoty), Robert Putnam (Samotna gra w kręgle), Robert Bellah (Skłonności serca. Indywidualizm i zaangażowanie po amerykańsku), Michael Sandel (Liberalizm a granice sprawiedliwości) czy Patrick Hunout (The Erosion of the Social Link in the Economically Advanced Countries).

Zobacz hasło komunitaryzm w Wikisłowniku

• DanielD. Bell DanielD., Communitarianism, [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy, CSLI, Stanford University, 21 marca 2016, ISSN 1095-5054 [dostęp 2018-01-03]  (ang.). (Komunitaryzm)
• Jacek Bartyzel, Wartość wspólnoty. Filozofia polityczna komunitaryzmu

• P. Skudrzyk, Amerykańska wspólnotowa filozofia polityczna, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2001