Przejdź do zawartości

Kodeks 077

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Data powstania

V wiek

Rodzaj

Kodeks majuskułowy

Numer

077

Zawartość

Dzieje Apostolskie 13 †

Język

grecki

Typ tekstu

tekst aleksandryjski

Kategoria

II

Miejsce przechowywania

Klasztor Świętej Katarzyny

Kodeks 077 (Gregory-Aland no. 077), α1008 (von Soden) – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie, paleograficznie datowany na V wiek. Rękopis przechowywany jest w Klasztorze św. Katarzyny (Harris App. 5) na Synaju[1].

Do dnia dzisiejszego zachował się jedynie fragment jednej karty kodeksu, z tekstem Dziejów Apostolskich 13,18-29. Tekst pisany jest dwoma kolumnami na stronę, 23 linijek w kolumnie[1]. Stosuje przydechy i akcenty, nomina sacra pisane są skrótami. Skryba nie był dokładny, opuszcza niektóre słowa i litery[2].

Grecki tekst kodeksu przekazuje tekst aleksandryjski Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II[1].

Rękopis odkrył Rendel Harris i sporządził pierwszy jego opis w 1894[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 120. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
  2. C. R. Gregory, "Textkritik des Neuen Testaments", Leipzig 1909, vol. 3, p. 1061.
  3. J. Rendel Harris, Appendix to Agnes Smith Lewis, Studia Sinaitica no. 1 (London, 1894), p. 98, no. 5.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • J. Rendel Harris, Appendix to Agnes Smith Lewis, Studia Sinaitica no. 1 (London, 1894), p. 98, no. 5.