Przejdź do zawartości

Junus al-Ajnawi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Junus al-Ajnawi
Ilustracja
Junus al-Ajnawi
Państwo

 Maroko

Data i miejsce urodzenia

12 września 1971
Rabat

Wzrost

193 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1990

Zakończenie kariery

2010

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

5

Najwyżej w rankingu

14 (11 marca 2003)

Australian Open

QF (2000, 2003)

Roland Garros

4R (1995, 2000)

Wimbledon

3R (2000, 2001, 2003)

US Open

QF (2002, 2003)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

85 (14 lipca 2003)

Australian Open

2R (2003)

Roland Garros

3R (2003)

Wimbledon

2R (2003)

US Open

1R (2003, 2005)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Maroko
Igrzyska śródziemnomorskie
złoto Langwedocja-Roussillon 1993 gra pojedyncza
brąz Ateny 1991 gra podwójna
brąz Langwedocja-Roussillon 1993 gra podwójna

Junus al-Ajnawi, Younes El Aynaoui (arab.: يونس العيناوي, Yūnus al-ʿAynāwī; ur. 12 września 1971 w Rabacie) – marokański tenisista, olimpijczyk, reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Jako osiemnastolatek pojechał do Bradenton na Florydzie, a w latach 1990–1992 szkolił się tam w akademii Nick Bollettieri Tennis Academy prowadzonej przez Nicka Bollettieriego.

W 1990 roku Marokańczyk rozpoczął karierę zawodową, którą z przerwami kontynuował do 2010 roku. W grze pojedynczej wygrał pięć turniejów kategorii ATP World Tour i jedenaście razy był uczestnikiem finałów. Startując w turniejach wielkoszlemowych najdalej dochodził do ćwierćfinałów, w 2000 i 2003 roku podczas Australian Open i w 2002 i 2003 roku na US Open. W rankingu singlowym najwyżej był na 14. miejscu 11 marca 2003 roku.

Reprezentując Maroko w Pucharze Davisa al-Ajnawi zagrał łącznie w trzydziestu siedmiu pojedynkach singlowych, z których w dwudziestu sześciu wygrał, a w deblu na dziesięć rozegranych meczów w dwóch triumfował.

Marokańczyk dwukrotnie wystąpił na igrzyskach olimpijskich. W 1992 roku zagrał w Barcelonie i w 2004 roku w Atenach. W Barcelonie dotarł do 2 rundy rywalizacji singlowej, natomiast w stolicy Grecji odpadł w 1 rundzie.

W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 14. miejscu (11 marca 2003), a w klasyfikacji gry podwójnej na 85. pozycji (14 lipca 2003).

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (5–11)

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem (0–0)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup (0–0)
ATP Masters Series (0–1)
ATP International Series Gold (0–1)
ATP International Series (5–10)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (1–3)
Ceglana (4–7)
Trawiasta (0–0)
Dywanowa (0–1)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 21 marca 1993 Casablanca Ceglana Argentyna Guillermo Pérez Roldán 4:6, 3:6
Finalista 2. 7 stycznia 1996 Ad-Dauha Twarda Czechy Petr Korda 6:7(5), 6:2, 6:7(5)
Finalista 3. 14 stycznia 1996 Dżakarta Twarda Holandia Sjeng Schalken 3:6, 2:6
Finalista 4. 4 sierpnia 1996 Amsterdam Ceglana Hiszpania Francisco Clavet 5:7, 1:6, 1:6
Finalista 5. 15 listopada 1998 Santiago Ceglana Hiszpania Francisco Clavet 2:6, 4:6
Zwycięzca 1. 8 sierpnia 1999 Amsterdam Ceglana Argentyna Mariano Zabaleta 6:0, 6:3
Finalista 6. 12 marca 2000 Bogota Ceglana Argentyna Mariano Puerta 4:6, 6:7(5)
Finalista 7. 22 lipca 2001 Amsterdam Ceglana Hiszpania Àlex Corretja 3:6, 7:5, 6:7(0), 6:3, 4:6
Zwycięzca 2. 16 września 2001 Bukareszt Ceglana Hiszpania Albert Montañés 7:6(5), 7:6(2)
Finalista 8. 14 października 2001 Lyon Dywanowa (hala) Chorwacja Ivan Ljubičić 3:6, 2:6
Zwycięzca 3. 6 stycznia 2002 Ad-Dauha Twarda Hiszpania Félix Mantilla 4:6, 6:2, 6:2
Finalista 9. 3 marca 2002 Dubaj Twarda Francja Fabrice Santoro 4:6, 6:3, 3:6
Zwycięzca 4. 14 kwietnia 2002 Casablanca Ceglana Argentyna Guillermo Cañas 3:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca 5. 5 maja 2002 Monachium Ceglana Niemcy Rainer Schüttler 6:4, 6:4
Finalista 10. 14 lipca 2003 Båstad Ceglana Hiszpania Carlos Moyá 3:6, 6:2, 5:7
Finalista 11. 13 kwietnia 2003 Casablanca Ceglana Francja Julien Boutter 2:6, 6:2, 1:6

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]