Przejdź do zawartości

Grigorij Fiedotow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grigorij Fiedotow
Pełne imię i nazwisko

Grigorij Iwanowicz Fiedotow

Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia?/24 kwietnia 1916
Głuchowo

Data i miejsce śmierci

8 grudnia 1957
Moskwa

Wzrost

174 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1934–1937 Mietałłurg Moskwa 8 (5)
1938–1949 CDKA Moskwa 159 (128)
W sumie: 167 (133)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1950–1952 CDKA Moskwa (asystent)
1954–1957 CDKA Moskwa (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Grigorij Iwanowicz Fiedotow, ros. Григорий Иванович Федотов (ur. 11 kwietnia?/24 kwietnia 1916 we wsi Głuchowo, w guberni moskiewskiej, Imperium Rosyjskie, zm. 8 grudnia 1957 w Moskwie, Rosyjska FSRR, ZSRR) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Miłość do sportu rozwinął jego nauczyciel kultury fizycznej Iwan Siergiejewicz Połozow. Po ukończeniu szkoły średniej zapisał się do fabrycznej szkoły zawodowej. Jako junior znakomicie wykazał się w meczu zespołu dorosłych wsi Głuchowo (stworzonego przez miejscową fabrykę włókienniczą) i miasta Elektrostal. W 1934 rozpoczął karierę piłkarską w Mietałłurgu Moskwa, gdzie szybko stał się ulubieńcem, mimo młodego wieku. Jego bardzo szybko zauważyli skauci innych klubów i w 1938 roku został zaproszony do CDKA Moskwa, gdzie natychmiast przebił się do pierwszej jedenastki i stał się czołowym napastnikiem drużyny.

27 października 1940 doznał fatalnej kontuzji ręki podczas meczu CDKA - Spartak Moskwa: w odpowiedzi na podanie piłki z lewej pobiegł za nią, ale w tym czasie ktoś z obrońców złapał go za ramię - siła inercji była tak wielka, że ramię wyskoczyło ze stawu[1]. Skutki tego urazu Fiedotow odczuwał do końca życia. Od tamtego czasu grał z mocno nawijanym na rękę bandażem i próbował unikać kolizji. Jednak dzięki wielkiemu przyrodniemu talentu Grigorij Fiedotow i po zakończeniu wojny ojczyźnianej, dalej był jednym z najlepszych, występował przeważnie w roli dyrygenta, mimo tego, udało mu się zdobyć wiele goli.

W czasie wojny, jak większość graczy - oficerów, został wysłany do tyłu, był zaangażowany w ewakuacji innych obywateli, ochrony obiektów, itp. W 1943 roku zespół CDKA zebrał się ponownie i zaczął grać mecze z innymi klubami, a w 1945 roku wznowiono mistrzostwo ZSRR. Grigorij został wybrany kapitanem zespołu, a wraz z nim w ataku zaczął grać Wsiewołod Bobrow, razem stanowili główną siłę uderzeniową, która pomogła drużynie przez trzy kolejne lata zdobyć mistrzostwo i dwa razy Puchar ZSRR. W 1949 został najlepszym strzelcem zespołu i postanowił zakończyć swoją karierę piłkarską.

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej przeszedł na stanowisko szkoleniowca w CDKA Moskwa. Przyczyną były przeniesione wcześniej kontuzje na boisku. Pracował asystentem trenera aż do śmierci w 1957 roku. Zachorował na grypę. Zmarł 8 grudnia 1957 w Moskwie, przyjmując kąpiel w swoim mieszkaniu. Wskrycie wykazało, że u Fiedotowa było całkowicie porażone jedne płuco[2]. Został pochowany na cmentarzu Nowodiewiczim[3].

Po jego śmierci w 1958 roku klub CSKA ustanowił nagrodę imienia Grigorija Fiedotowa dla najbardziej rezultatywnego zespołu mistrzostw. A w latach 60. powstał Klub Grigorija Fiedotowa, który obejmował piłkarzy, którzy zdobyli nie mniej niż 100 bramek na najwyższym poziomie. W roku 1986 w mieście Nogińsk postawiono brązowe popiersie gracza. W 1994 r. został utworzony Fundusz dla wojskowych weteranów piłki nożnej imienia Grigorija Fiedotowa. We wsi Głuchowo otwarty muzeum Grigorija Fiedotowa, a na miejscowym stadionie postawiono mu pomnik. Jego imieniem nazwany stadion CSKA Moskwa.

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]
  • mistrz ZSRR: 1946, 1947, 1948
  • wicemistrz ZSRR: 1945, 1949
  • brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1939
  • zdobywca Pucharu ZSRR: 1945, 1948
  • finalista Pucharu ZSRR: 1944

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. «Эх, дороги…»
  2. Щурко Сергей. Валентина Федотова: Мой муж родился в неудачное время // Футбол от «СЭ». — № 13. — с. 7.
  3. Спортивный некрополь. Федотов Григорий Иванович (1916-1957). [dostęp 2011-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-27)].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]