Przejdź do zawartości

Grand Prix Meksyku 1989

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Meksyku 1989
Gran Premio de Mexico 1989
4. wyścig z 16 w sezonie
472. Grand Prix Formuły 1
Tor Autódromo Hermanos Rodríguez
Meksyk Autódromo Hermanos Rodríguez
Data

28 maja 1989

Trasa
Liczba okrążeń

69

Długość okrążenia

4,421 km

Dystans

305,049 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

37 kierowców

Zakwalifikowało się

26 kierowców

Ukończyło wyścig

15 kierowców

Wyniki
Pole position

Ayrton Senna
(1:17,876, McLaren-Honda)

Zwycięzca

Ayrton Senna
(1h:35:21,431, McLaren-Honda)

Najszybsze
okrążenie

Nigel Mansell
(1:20,420, McLaren-Honda)

4. Grand Prix w sezonie 1989
Poprzednie

Grand Prix Monako

Następne

Grand Prix Stanów Zjednoczonych

Grand Prix Meksyku
1988 1989 1990

Grand Prix Meksyku 1989 (oryg. Gran Premio de Mexico) – czwarta runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1989, która odbyła się 28 maja 1989, po raz 12. na torze Autódromo Hermanos Rodríguez.

13. Grand Prix Meksyku, 12. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Wyścig

[edytuj | edytuj kod]
Poz Nr Kierowca konstruktor Okrążenie Czas/Powód n.u Poz. start. Punkty
1 1 Brazylia Ayrton Senna McLaren-Honda 69 1:35:21,431 1 9
2 6 Włochy Riccardo Patrese Williams-Renault 69 + 0:15,560 5 6
3 4 Włochy Michele Alboreto Tyrrell-Ford 69 + 0:31,254 7 4
4 19 Włochy Alessandro Nannini Benetton-Ford 69 + 0:45,495 13 3
5 2 Francja Alain Prost McLaren-Honda 69 + 0:56,113 2 2
6 40 Włochy Gabriele Tarquini AGS-Ford 68 + 1 okr. 17 1
7 10 Stany Zjednoczone Eddie Cheever Arrows-Ford 68 + 1 okr. 24  
8 26 Francja Olivier Grouillard Ligier-Ford 68 + 1 okr. 11  
9 7 Wielka Brytania Martin Brundle Brabham-Judd 68 + 1 okr. 20  
10 8 Włochy Stefano Modena Brabham-Judd 68 + 1 okr. 9  
11 11 Brazylia Nelson Piquet Lotus-Judd 68 + 1 okr. 26  
12 38 Niemcy Christian Danner Rial-Ford 67 + 2 okr. 23  
13 21 Włochy Alex Caffi Dallara-Ford 67 + 2 okr. 19  
14 25 Francja René Arnoux Ligier-Ford 66 + 3 okr. 25  
15 20 Wielka Brytania Johnny Herbert Benetton-Ford 66 + 3 okr. 18  
Niesklasyfikowani
NU 23 Włochy Pierluigi Martini Minardi-Ford 53 silnik 22  
NU 27 Wielka Brytania Nigel Mansell Ferrari 43 skrzynia biegów 3  
NU 9 Wielka Brytania Derek Warwick Arrows-Ford 35 elektryka 10  
NU 12 Japonia Satoru Nakajima Lotus-Judd 35 skrzynia biegów/poślizg 15  
NU 30 Francja Philippe Alliot Larrousse-Lamborghini 28 niesklasyfikowany 16  
NU 22 Włochy Andrea de Cesaris Dallara-Ford 20 zawieszenie 12  
NU 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 16 skrzynia biegów 6  
NU 36 Szwecja Stefan Johansson Onyx-Ford 16 układ przeniesienia napędu 21  
NU 5 Belgia Thierry Boutsen Williams-Renault 15 elektryka 8  
NU 3 Wielka Brytania Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 9 przepustnica 14  
NU 16 Włochy Ivan Capelli March-Judd 1 układ przeniesienia napędu 4  
Nie zakwalifikowali się
NZ 24 Hiszpania Luis Perez-Sala Minardi-Ford        
NZ 15 Brazylia Maurício Gugelmin March-Judd        
NZ 29 Francja Yannick Dalmas Larrousse-Lamborghini        
NZ 31 Brazylia Roberto Moreno Coloni-Ford        
Nie przedkwalifikowali się
NPK 37 Belgia Bertrand Gachot Onyx-Ford        
NPK 33 Szwajcaria Gregor Foitek EuroBrun-Judd        
NPK 17 Włochy Nicola Larini Osella-Ford        
NPK 39 Niemcy Volker Weidler Rial-Ford        
NPK 34 Niemcy Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha        
NPK 35 Japonia Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha        
NPK 18 Włochy Piercarlo Ghinzani Osella-Ford        
NPK 41 Niemcy Joachim Winkelhock AGS-Ford        
NPK 32 Francja Pierre-Henri Raphanel Coloni-Ford        

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]