Przejdź do zawartości

Goręczyno (gromada)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Goręczyno
gromada
1954–1962
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

gdańskie

Powiat

kartuski

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1962

Siedziba

Goręczyno

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

5

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

18

brak współrzędnych

Goręczyno (od 1 I 1962 Somonino) – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Goręczyno z siedzibą GRN w Goręczynie utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie kartuskim w woj. gdańskim na mocy uchwały nr 17/III/54 WRN w Gdańsku z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Goręczyno, Ostrzyce, Ramleje, Rąty i Sławki ze zniesionej gminy Goręczyno w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 18 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

1 stycznia 1960 do gromady Goręczyno włączono miejscowości Somonino i Stary Dwór ze zniesionej gromady Kiełpino w tymże powiecie[8].

1 stycznia 1962 do gromady Goręczyno włączono miejscowości Egiertowo, Kamela, Hopowo, Lisia Góra, Wyczechowo, Pstra Suka, Nowy Dwór, Mały Dwór, Borcz, Trątkownica i Potoka ze zniesionej gromady Egiertowo w tymże powiecie[9], po czym gromadę Goręczyno zniesiono, przenosząc siedzibę GRN z Goręczyna do Somonina i zmieniając nazwę jednostki na gromada Somonino[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 17/III/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu kartuskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 22 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 16, Poz. 91)
  7. Uchwała Nr 265/XXXIX/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Kartuzach z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 7 października 1954 r., Nr. 14, Poz. 72)
  8. Uchwała Nr 22/XII/59 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 8 października 1959 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w powiatach województwa gdańskiego (zatwierdzona uchwałą Nr 451/59 Rady Ministrów z dn. 19 listopada 1959 r.) (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 24 grudnia 1959 r., Nr. 7, Poz. 58)
  9. Uchwała Nr 17/IV/61 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1961 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w powiatach województwa gdańskiego (zatwierdzona uchwałą Nr 433/61 Rady Ministrów z dn. 11 listopada 1961 r.) (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 31 grudnia 1961 r., Nr. 11, Poz. 88)
  10. Uchwała Nr 18/IV/61 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1961 r. w sprawie zmiany granic oraz ustalenia nowych siedzib niektórych gromad na terenie województwa gdańskiego (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 31 grudnia 1961 r., Nr. 11, Poz. 89)