Gilles Villeneuve

Ten artykuł należy dopracować:

→ napisać artykuł w sposób neutralny,
→ usunąć pustosłowie.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Gilles Villeneuve

Gilles Villeneuve przy Ferrari na torze Imola w 1979
Imię i nazwisko	Joseph Gilles Henri Villeneuve
Państwo	Kanada
Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1950 Berthierville
Data i miejsce śmierci	8 maja 1982 Heusden-Zolder
Sukcesy
1979: Formuła 1
Multimedia w Wikimedia Commons

Joseph Gilles Henri Villeneuve (ur. 18 stycznia 1950 w Bethierville, zm. 8 maja 1982 w Heusden-Zolder) – kanadyjski kierowca wyścigowy. Ojciec Jacques'a Villeneuve'a.

Urodzony w niewielkiej miejscowości Berthierville (Quebec, Kanada), Villeneuve karierę rozpoczynał m.in. od udziału w wyścigach Formula Atlantic. Wkrótce został dostrzeżony przez Europejczyków i od 1977 rozpoczęła się jego kariera w wyścigach Formuły 1, jako kierowcy McLarena.

Pod koniec pierwszego sezonu w F1 dostał propozycję przejścia do Ferrari i zgodził się. Później miał stwierdzić: „Gdyby ktoś mi powiedział – masz trzy życzenia to pierwszym byłoby: chcę się ścigać, drugim: chcę się ścigać w F1, trzecim: chcę się ścigać w F1 dla Ferrari”.

Dzięki swojej charyzmie i widowiskowym wyścigom zdobył rzesze fanów, lecz często uszkadzał przydzielane mu bolidy i nie kończył wielu wyścigów. W 1978 Scuderia musi uznać wyższość Lotusa. Szef stajni – Enzo Ferrari był tym faktem rozczarowany. Odbywa krótką rozmowę z młodym kierowcą, ganiąc go za częste zniszczenia bolidów. W rzeczywistości Enzo Ferrari bardzo lubił Villeneuve'a, który przypominał mu tragicznie zmarłego syna Dino.

Rok 1979 należał do Ferrari i rewelacyjnego bolidu 312T4. Villeneuve wygrał trzykrotnie, w GP Południowej Afryki, GP Stanów Zjednoczonych – Zachód i GP Stanów Zjednoczonych, lecz w końcowej klasyfikacji musiał uznać wyższość swojego kolegi z teamu – Jody'ego Schecktera. Do historii przeszedł jego zwycięski pojedynek z Francuzem René Arnoux z Renault o drugie miejsce, podczas Grand Prix Francji.

Sezon 1980 jest przeciwieństwem wcześniejszego – słaby samochód nie pozwala Kanadyjczykowi na osiągnięcie znaczących sukcesów, a sezon kończy punktując w tylko czterech wyścigach.

Sytuacja nieco się zmieniła w sezonie 1981, wraz z wprowadzeniem przez Ferrari silnika turbo. Villeneuve wygrał na torach w Monako i Hiszpanii, wziął również udział w zorganizowanym przez stajnię, pokazowym wyścigu ze startującym myśliwcem, w którym również odniósł zwycięstwo. Ostatecznie zajął 7 miejsce w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 25 punktów.

Sezon 1982 zaczął się dla kierowcy oraz zespołu dobrze. Wkrótce doszło jednak do kontrowersyjnego incydentu, który, jak się później okazało, miał fatalne konsekwencje. Villeneuve prowadził w GP San Marino rozgrywanym na torze Imola. Pod koniec wyścigu, m.in. z powodu wycofania się ekipy Renault, szef teamu nakazał zwolnić wszystkim Ferrari. Villeneuve, pewny zwycięstwa, zastosował się do tego zalecenia. Inaczej czyni jednak inny kierowca włoskiego zespołu – Didier Pironi, który, tuż przed linią mety, wyprzedził Kanadyjczyka wygrywając tym samym wyścig. Villeneuve poczuł się zdradzony i obiecał, że już więcej nie odezwie się do Pironiego. Rzeczywiście obaj kierowcy już nigdy więcej nie zamienili ze sobą słowa.

Dwa tygodnie po tym wydarzeniu na torze Imola zmagania przenoszą się do Belgii na tor Zolder. Podczas piątkowych kwalifikacji do GP Belgii Villeneuve popełnił błąd. Wchodząc z dużą prędkością w zakręt, najechał na koło jadącego przed nim bolidu Niemca Jochena Massa. Bolid Kanadyjczyka wystrzelił w powietrze i wielokrotnie koziołkując, z wielką siłą, wyrzucił kierowcę na zewnątrz. W wyniku odniesionych obrażeń, Villeneuve zmarł na miejscu.

W latach 80. Kanadyjczycy na cześć swojego wielkiego kierowcy tor w Montrealu nazwali Circuit Gilles Villeneuve, zaś w 1997 roku ukazała się seria znaczków pocztowych z jego podobizną.

• ventisetterosso