Frans Grootjans

Frans Grootjans

Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1922 Wilrijk
Data i miejsce śmierci	20 lutego 1999 Antwerpia
Zawód, zajęcie	polityk, ekonomista, dziennikarz
Alma Mater	Rijkshandelshogeschool w Antwerpii
Stanowisko	minister edukacji (1966–1968), przewodniczący PVV (1973–1977, 1981–1982), wicepremier (1985), minister finansów (1985)
Partia	Partia Liberalna, Partia na rzecz Wolności i Postępu
Odznaczenia

Frans Edward Elisabeth Grootjans (ur. 24 stycznia 1922 w Wilrijk w prowincji Antwerpia, zm. 20 lutego 1999 w Antwerpii) – belgijski polityk, ekonomista i dziennikarz, minister edukacji (1966–1968) i finansów oraz wicepremier (1985), w latach 1973–1977 i 1981–1982 przewodniczący Partii na rzecz Wolności i Postępu.

Pochodził z rodziny nauczycielskiej, szkołę średnią ukończył w Antwerpii. Następnie przez rok studiował historię na Uniwersytecie Gandawskim, ostatecznie w 1945 ukończył studia z handlu i finansów w Rijkshandelshogeschool, działającej w ramach uczelni Rijksuniversitair Centrum Antwerp. Pracował w przedsiębiorstwach wydawniczych. Przez wiele lat związany z liberalnym czasopismem „De Nieuwe Gazet”, pełnił funkcję jego redaktora naczelnego pomiędzy 1957 a 1987, a od 1968 był także dyrektorem generalnym jej wydawcy. W późniejszych latach zatrudniony także w banku oraz nauczał na uniwersytecie ludowym. Autor kilku książek^[1][2].

Zaangażował się w działalność Partii Liberalnej, w 1962 przekształconej w Partię na rzecz Wolności i Postępu. Od 1947 kierował młodzieżówką Liberale Jonge Wacht, należał do lewego skrzydła partii podkreślającego znaczenie Flandrii. Od 1949 zasiadał w radzie prowincji Antwerpia, później należał też do rady miejskiej Antwerpii (1971–1986). W latach 1954–1987 członek Izby Reprezentantów. Od marca 1966 do lutego 1968 pełnił funkcję ministra edukacji w rządzie Paula Vanden Boeynantsa^[1]. W 1972 został wiceprzewodniczącym flamandzkiej PVV, następnie kierował nią od 1973 do 1977 (zrezygnował po słabym wyniku wyborczym liberałów w 1977). Ponownie kierował partią tymczasowo od 1981 do 1982^[3], zaś od lutego do października 1985 pełnił funkcję wicepremiera oraz ministra ds. finansów i osób samozatrudnionych w gabinecie Wilfrieda Martensa. Odmówił objęcia stanowiska w kolejnym rządzie współtworzonym przez PVV, zdecydował się natomiast objąć funkcję szefa Rady Flamandzkiej (organu samorządowego dla Regionu Flamandzkiego, do którego oddelegowany był od jego założenia w 1970)^[4]. Radą Flamandzką kierował od 3 grudnia 1985 do 2 lutego 1988^[5], następnie przeszedł na polityczną emeryturę. W 1991 działał jako formateur (doradca przy formowaniu nowej koalicji rządzącej)^[1][2].

Odznaczony Orderem Leopolda II I klasy, Orderem Leopolda II i V klasy oraz Odznaką Obywatelską^[1].