Przejdź do zawartości

Dominic Gorie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dominic Lee (Pudwill) Gorie
Ilustracja
Dominic Gorie (2001)
Data i miejsce urodzenia

2 maja 1957
Lake Charles (Luizjana)

Narodowość

amerykańska

Funkcja

pilot wahadłowca, dowódca

Łączny czas misji kosmicznych

48 dni 15 godzin 19 minut i 26 sekund

Misje

STS-91, STS-99, STS-108, STS-123

Stopień wojskowy

komandor United States Navy

Wyuczony zawód

pilot wojskowy

Odznaczenia
Legionista Legii Zasługi (USA) Defence Superior Service Medal (USA) Zaszczytny Krzyż Lotniczy (Stany Zjednoczone) Medal Lotniczy (Stany Zjednoczone) Medal Pochwalny Sił Powietrznych (Stany Zjednoczone)
Medal Za Lot Kosmiczny (trzykrotnie)

Dominic Lee (Pudwill) Gorie (ur. 2 maja 1957 w Lake Charles, stan Luizjana, Stany Zjednoczone) – amerykański pilot wojskowy, astronauta.

Wykształcenie oraz służba wojskowa

[edytuj | edytuj kod]
  • 1975 – ukończył szkołę średnią w Miami (Miami Palmetto High School), stan Floryda.
  • 1979 – został absolwentem Akademii Morskiej Stanów Zjednoczonych (United States Naval Academy) w Annapolis, stan Maryland, otrzymując licencjat z inżynierii oceanicznej. Następnie rozpoczął służbę w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych.
  • 1981 – po zakończeniu dwuletniego szkolenia lotniczego uzyskał status pilota lotnictwa morskiego i został skierowany do służby na lotniskowcu USS America w 46 eskadrze szturmowej (Attack Squadron 46). Do 1983 latał w niej na samolotach A-7E Corsair.
  • 1983–1986 – był pilotem F/A-18 Hornet w 132 eskadrze myśliwsko-szturmowej (Strike Fighter Squadron 132) stacjonującej na lotniskowcu USS Coral Sea.
  • 1987 – ukończył kurs w Szkole Pilotów Doświadczalnych (U.S. Naval Test Pilot School) w bazie lotniczej Patuxent River, stan Maryland.
  • 1988–1990 – był pilotem-oblatywaczem w Lotniczo-Doświadczalnym Centrum Marynarki Wojennej USA (Naval Air Test Center).
  • 1990–1992 – w 1990 na University of Tennessee otrzymał tytuł magistra systemów lotniczych. Dalszą służbę kontynuował na pokładzie lotniskowca USS Roosevelt w 87 eskadrze myśliwsko-szturmowej (Strike Fighter Squadron 87). Brał udział w operacji „Pustynna Burza” (Desert Storm), podczas której wykonał 38 lotów bojowych na F/A-18 Hornet.
  • 1992 – rozpoczął dwuletnią służbę w amerykańskim dowództwie kosmicznym (U.S. Space Command) w Colorado Springs.
  • 1994 – był skierowany do 106 eskadry myśliwsko-szturmowej (Strike Fighter Squadron 106), gdzie odnowił umiejętności pilotowania F/A-18. Później, do momentu przyjęcia do NASA, był pilotem 37 eskadry (Strike Fighter Squadron 37).
  • 2005 – zakończył czynną służbę w marynarce.

Na przeszło 35 typach różnych samolotów wylatał ponad 6700 godzin i wykonał 600 lądowań na lotniskowcach.

Kariera astronauty

[edytuj | edytuj kod]
  • 1991 – po raz pierwszy próbował zostać astronautą. Był jednym z 87 finalistów podczas naboru do 14 grupy astronautów NASA (NASA-14). Nie został jednak wówczas przyjęty.
  • 1994 – 8 grudnia został zakwalifikowany do 15 grupy astronautów NASA (NASA-15) w charakterze specjalisty misji.
  • 1995 – zakończył kurs podstawowy, po którym otrzymał uprawnienia pilota wahadłowca oraz przydział do Biura Astronautów NASA. Zajmował się zagadnieniami związanymi z bezpieczeństwem lotów. Podczas kilku lotów promów kosmicznych był też operatorem łączności. Poza tym pełnił funkcję szefa wydziału astronautów latających na wahadłowcach.
  • 1997 – otrzymał przydział do załogi STS-91.
  • 1998 – w czerwcu przez blisko 10 dni, jako pilot, uczestniczył w locie STS-91 wahadłowca Discovery.
  • 2000 – był pilotem 11-dniowej misji STS-99 wahadłowca Endeavour.
  • 2001 – w grudniu dowodził blisko 12-dniową wyprawą STS-108.
  • 2007 – 29 stycznia został mianowany dowódcą misji STS-123.
  • 2008 – 11 marca wystartował w kosmos dowodząc misją STS-123. Podczas tego lotu do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej został dołączony japoński moduł Kibō oraz kanadyjski manipulator Special Purpose Dexterous Manipulator.
  • 2010 – 4 czerwca opuścił NASA.

Loty kosmiczne

[edytuj | edytuj kod]

W dniach 2–12 czerwca 1998 wziął udział w locie STS-91 jako pilot wahadłowca. Razem z nim w kosmos polecieli: Charles Precourt (dowódca), Franklin Chang-Díaz (specjalista misji MS-1), Wendy Lawrence (MS-2), Janet Kavandi (MS-3) oraz Walerij Riumin (MS-4). Była to ostatnia misja amerykańskiego wahadłowca, której celem była stacja kosmiczna Mir. Po dwudniowym locie prom przycumował do kompleksu orbitalnego. Załoga wahadłowca dostarczyła na jego pokład zaopatrzenie i materiały naukowe dla stałej załogi. Podczas lotu przeprowadzono eksperyment AMS-1 (Alpha Magnetic Spectrometer) – polegający na pomiarach na orbicie strumienia cząstek naładowanych. Po blisko czterech dniach wspólnego lotu Discovery został odłączony od Mira. Wahadłowcem powrócił na Ziemię również Andrew S.W. Thomas, który w kosmosie spędził ponad 140 dni. Lądowanie nastąpiło na Przylądku Canaveral na Florydzie.

W dniach 11–22 lutego 2000 Gorie wziął udział w misji STS-99. Podobnie jak poprzednio pełnił funkcję pilota promu kosmicznego. Dowódcą wyprawy był Kevin Kregel. Specjalistami misji podczas tego lotu byli: Niemiec Gerhard Thiele (MS-1), Janet Kavandi (MS-2), Janice Voss (MS-3) oraz japoński astronauta Mamoru Mōri (MS-4). Podstawowym zadaniem załogi podczas tej wyprawy było wykonanie pomiarów w celu stworzenia radarowej mapy topograficznej o wysokiej rozdzielczości (oznaczenie misji SRTM – Shuttle Radar Topography Mission). Dane jakie astronauci zebrali podczas lotu umożliwiły wykonanie stereoskopowej mapy powierzchni Ziemi o rozdzielczości 30 m dla terenów USA i 90 m dla pozostałych obszarów. Po 11 dniach lotu załoga wylądowała pomyślnie w KSC.

Dominic Gorie i Mark Kelly w kokpicie Endeavour

Trzeci lot w kosmos Gorie odbył w dniach od 5 do 17 grudnia 2001. Był dowódcą Endeavour podczas lotu STS-108. Udział w niej wzięli również: pilot – Mark E. Kelly, specjaliści misji; Linda Godwin (MS-1), Daniel Tani (MS-2) oraz członkowie 4 stałej załogi Międzynarodowej Stacji Kosmicznej: Jurij I. Onufrijenko (MS-3), Carl E. Walz (MS-4) i Daniel W. Bursch (MS-5). Dwa dni po starcie prom dopiero w drugiej próbie połączył się z ISS. 8 grudnia moduł zaopatrzeniowy Raffaello został przyłączony przy użyciu ramienia RMS do modułu Unity, a astronauci rozpoczęli jego rozładowywanie. 10 grudnia przez ponad 4 godziny L. Godwin i D. Tani pracowali na zewnątrz ISS, instalując izolację cieplną wokół mechanizmów obrotu paneli baterii słonecznych. 14 grudnia Raffaello ponownie znalazł się w ładowni wahadłowca. Dzień później wahadłowiec odłączył się od stacji orbitalnej, zabierając na Ziemię trójkę astronautów kończących ponad 128-dniowy pobyt w kosmosie: Franka Culbertsona (MS-3), Władimira Dieżurowa (MS-4) i Michaiła Tiurina (MS-5). Endeavour jeszcze dwa dni krążył po orbicie okołoziemskiej. W tym czasie załoga umieściła w przestrzeni kosmicznej satelitę „Starshine-2”. Prom wylądował po blisko 12 dniach lotu na bieżni KSC.

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Wykaz lotów

[edytuj | edytuj kod]
Loty kosmiczne, w których uczestniczył Dominic L. Gorie
Lp. Data startu Statek kosmiczny Data lądowania Statek kosmiczny Funkcja Czas trwania
1 2 czerwca 1998 STS-91
Discovery F-24
12 czerwca 1998 STS-91
Discovery F-24
Pilot misji 9 dni 19 godzin 54 minuty
2 11 lutego 2000 STS-99
Endeavour F-14
22 lutego 2000 STS-99
Endeavour F-14
Pilot misji 11 dni 5 godzin 38 minut i 50 sekund
3 5 grudnia 2001 STS-108
Endeavour F-17
17 grudnia 2001 STS-108
Endeavour F-17
Dowódca misji 11 dni 19 godzin 35 minut i 42 sekundy[1]
4 11 marca 2008 STS-123
Endeavour F-21
27 marca 2008 STS-123
Endeavour F-21
Dowódca misji 15 dni 18 godzin 10 minut i 54 sekundy
Łączny czas spędzony w kosmosie – 48 dni 15 godzin 19 minut i 26 sekund.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. NASA: Informacje o misji STS-108. [dostęp 2010-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-19)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]