Przejdź do zawartości

Djamel Amani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Djamel Amani
أماني جمال
Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1962
Al-Bulajda

Pozycja

środkowy obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1980–1983 ARB Arbaâ
1983–1987 CM Belcourt
1987–1989 USK Algier
1989 Royal Antwerp FC 0 (0)
1990–1994 Aydınspor 1923
1994–1995 CR Belouizdad
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1986–1990  Algieria 20 (5)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Djamel Amani (ar. أماني جمال; ur. 17 czerwca 1962 w Al-Bulajdzie) – algierski piłkarz grający na pozycji środkowego obrońcy. W swojej karierze rozegrał 20 meczów i strzelił 5 goli w reprezentacji Algierii.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Swoją karierę piłkarską Amani rozpoczął w klubie ARB Arbaâ. W sezonie 1980/1981 zadebiutował w jego barwach w drugiej lidze algierskiej. W 1983 roku przeszedł do pierwszoligowego CM Belcourt. Z kolei w latach 1987-1989 był zawodnikiem USK Algier, z którym w sezonie 1987/1988 zdobył Puchar Algierii.

W 1989 roku Amani przeszedł do belgijskiego Royalu Antwerp FC. Nie rozegrał w nim żadnego meczu i na początku 1990 roku odszedł do tureckiego Aydınsporu. W sezonie 1989/1990 awansował z nim z drugiej do pierwszej ligi tureckiej. W Aydınsporze grał do 1994. W sezonie 1994/1995 był piłkarzem CR Belouizdad, z którym zdobył Puchar Algierii i w którym zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Algierii Amani zadebiutował 11 grudnia 1986 roku w wygranym 2:1 towarzyskim meczu z Wybrzeżem Kości Słoniowej, rozegranym w Algierze. W 1990 roku został powołany do kadry na Puchar Narodów Afryki 1990. Rozegrał na nim pięć meczów: grupowe z Nigerią (5:1, strzelił gola), z Wybrzeżem Kości Słoniowej (3:0) i z Egiptem (2:1, strzelił gola), półfinałowy z Senegalem (2:1, strzelił gola) oraz finałowy z Nigerią (1:0). Z Algierią wywalczył mistrzostwo Afryki oraz został wybrany do Najlepszej Jedenastki tego turnieju. Od 1986 do 1990 roku rozegrał w kadrze narodowej 20 meczów i strzelił 5 bramek.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]