Curt Flood
| |||||||||
| środkowozapolowy | |||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Curtis Charles Flood | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 stycznia 1938 | ||||||||
| Data i miejsce śmierci |
20 stycznia 1997 | ||||||||
| Odbijał |
prawą | ||||||||
| Rzucał |
prawą | ||||||||
| Debiut |
9 września 1956 | ||||||||
| Ostatni występ |
25 kwietnia 1971 | ||||||||
| Statystyki | |||||||||
| Średnia uderzeń |
0,293 | ||||||||
| Home runy |
85 | ||||||||
| Uderzenia |
1861 | ||||||||
| RBI |
638 | ||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||
| |||||||||
Curtis Charles Flood (ur. 18 stycznia 1938, zm. 20 stycznia 1997) – amerykański baseballista, który występował na pozycji środkowozapolowego.
Po ukończeniu szkoły średniej przed rozpoczęciem sezonu 1956, podpisał kontrakt z Cincinnati Redlegs i początkowo grał w klubie farmerskim tego zespołu, w High Point-Thomasville Hi-Toms[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 9 września 1956 w meczu przeciwko St. Louis Cardinals jako pinch runner[1]. W grudniu 1957 w ramach wymiany zawodników przeszedł do St. Louis Cardinals[1].
W 1963 po raz pierwszy zdobył Złotą Rękawicę, zaś rok później po raz pierwszy zagrał w Meczu Gwiazd i wystąpił we wszystkich meczach World Series, w których Cardinals pokonali New York Yankees 4–3[1][3]. W sezonie 1967 uzyskał najlepszą w karierze średnią (0,336) i zdobył drugi tytuł mistrzowski po zwycięstwie Cardinals w World Series nad Boston Red Sox[1][4].
7 października 1969 wraz z końcem kontraktu Flood został oddany w ramach wymiany do Philadelphia Phillies, jednak odmówił przejścia do tego klubu ze względu na rasizm panujący wśród jego kibiców oraz niski poziom zespołu. Obowiązująca wówczas w MLB tzw. reserve clause uniemożliwiała zawodnikom opuszczenie klubu bez jego zgody wraz z wygaśnięciem kontraktu. Flood napisał list do komisarza ligi Bowiego Kuhna z prośbą o uczynienie go wolnym agentem, którą Kuhn odrzucił. Flood zdecydował się zakończyć karierę, jednak w styczniu 1970 postanowił skierować sprawę do Sądu Najwyższego. Na procesie Flood uzyskał poparcie od byłych baseballistów, między innymi od Jackiego Robinsona i Hanka Greenberga, jednak aktywni zawodnicy obawiając się o swoją przyszłość nie uczestniczyli w procesie[5]. Ostatecznie Flood sprawę przegrał, jednak pięć lat później, w grudniu 1975, z inicjatywy dwóch miotaczy Andy'ego Messersmitha i Dave'a McNally'ego, którzy skierowali sprawę do arbitrażu, reserve clause zniesiono, a zawodnicy, którym skończył się kontrakt, stawali się wolnymi agentami[6].
W sezonie 1971 Flood rozegrał 13 meczów w Washington Senators, w którym zakończył karierę[1]. Zmarł 20 stycznia 1997 w wieku 59 lat[5].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 3× All-Star | 1964, 1966, 1968 | [1] |
| 7× Gold Glove Award | 1963–1969 | [1] |
| 2× zwycięzca w World Series | 1964, 1967 | [3][4] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Curt Flood Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-18]. (ang.).
- ↑ Curt Flood Minor League Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-18]. (ang.).
- ↑ a b 1964 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-18]. (ang.).
- ↑ a b 1967 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-18]. (ang.).
- ↑ a b Flood of free agency. espn.com. [dostęp 2015-01-18]. (ang.).
- ↑ History of the Major League Baseball Players Association. mlb.com. [dostęp 2015-01-18]. (ang.).