Przejdź do zawartości

Bindowanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przykład łączenia kartek za pomocą sprężystych plastikowych pasków (grzebienie plastikowe)
Bindownica do wykonywania opraw grzebieniowych plastikowych

Bindowanie – technologia introligatorska łączenia luźnych kartek za pomocą sczepiania ich jednego brzegu za pomocą różnych technik introligatorskich.

Technologie bindowania

[edytuj | edytuj kod]

Istnieje kilka rodzajów materiałów łączących wcześniej sperforowany blok.

  • plastikowy grzebień – najczęściej spotykany w biurowej poligrafii i w punktach ksero. Występuje wyłącznie w odcinkach, może zbindować maksymalnie 30 mm blok kartek. Po zbindowaniu możliwe jest ponowne otwarcie grzebienia i ponowne zamknięcie[1].
  • wire-o, o-wire, zip-wire, double wire, metal bind – wszystkie te nazwy określają podwójny metalowy grzbiet zamykany. Produkowany w szpulach lub odcinkach jako otwarty grzebień, może zbindować maksymalnie 34 mm blok kartek a średnicę takiego grzebienia określa się w calach (3/16-15"). Bindowanie polega na jego zaciśnięciu prasą o regulowanym skoku lub bindownicą. Po zbindowaniu nie ma możliwości otwarcia i ponownego zamknięcia grzebienia. Najczęściej spotykana w poligrafii przemysłowej, przy bindowaniu kalendarzy książkowych, wieloplanszowych ściennych, kołonotatników, notesów, atlasów[2].
  • spirala plastikowa wkręcana, może zbindować blok do 46 mm[3].

Przebieg łączenia

[edytuj | edytuj kod]
Otwarcie zaczepów Zakładanie kartek Zwolnienie zaczepów Gotowe

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Oprawianie dokumentów / Bindowanie / Jak to się robi?. opus.pl. [dostęp 2014-11-18].
  2. Spirale zamykane Zip-Wire. ferniko.eu. [dostęp 2014-11-18].
  3. Spirale PCV wkręcane. biuroem.pl. [dostęp 2014-11-18].