Benedykt Wiszowaty

Benedykt Wiszowaty (ur. ok. 1655, zm. po 1704 najprawdopodobniej w Kosinowie) – teolog, pisarz i duchowny braci polskich.

Benedykt Wiszowaty był synem Andrzeja Wiszowatego i Aleksandry z Rupniowskich. Około 1684 ożenił się z Eufronzyną z Sierakowskich 1 voto Janową Lubieniecką^[1].

Od 1666 r. wraz z ojcem przebywał w Amsterdamie, gdzie prowadził działalność wydawniczą. Około 1680 przeniósł się do Prus Książęcych. Na synodzie braci polskich w Rudówce dnia 14 października 1684 został wybrany ministrem zboru w Kosinowie.

Syn Benedykta, Andrzej Wiszowaty (junior) urodził się na terenie Prus Książęcych w 1685. Podobnie jak dziadek i ojciec należał do Braci polskich. W 1724 został ministrem polskiego zboru ariańskiego w Koloszwarze i lektorem kolegium unitariańskiego.

• Confessio fidei Christianae... – konfesji ariańskiej przedłożonej elektorowi wraz z memoriałem Samuela Przypkowskiego.
• Catecheses Ecclesiarum Polonicarum – komentarz do katechizmu ariańskiego, (wydany w Amsterdamie) 1684.
• przygotował do druku i uzupełnił o dzieje polskiego antytrynitaryzmu pracę Krzysztofa Sandiusa Bibliotheca antitrinitariorum, (wydanie Amsterdam 1684).
• Medulla historiae ecclesiasticae... (w rękopisie)

• Tadeusz Oracki, Słownik biograficzny Warmii Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej od połowy XV do końca XVIII wieku, L-Ż, OBN im. Wojciecha Kętrzyńskiego, Olsztyn, 1988, ISSN 0239-7854.