Przejdź do zawartości

Autostrada A1 (Francja)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
A1
Data otwarcia

23 października 1954[1]

Długość

211[1] km

Departamenty

Sekwana-Saint-Denis,
Dolina Oise,
Oise,
Somma,
Pas-de-Calais,
Nord

Mapa
Mapa A1
Zdjęcie
Autostrada A 1 w pobliżu dworca TGV Haute-Picardie
Autostrada A 1 w pobliżu dworca TGV Haute-Picardie

Autostrada A1 (fr. Autoroute A1), także Autostrada Północna (fr. Autoroute du Nord) – autostrada we Francji w ciągu tras europejskich E15, E17, E19, oraz E42.

Informacje ogólne

[edytuj | edytuj kod]

A 1 jest jedną z głównych autostrad Francji, łączącą Paryż z Lille. Stanowi część połączenia Paryża z zachodnią Belgią oraz Holandią. Na całej długości autostrady istnieją trzy lub więcej pasy ruchu w każdą stronę. Całkowita długość autostrady wynosi 211 km, długość odcinka płatnego wynosi 130 km. Operatorem odcinka płatnego jest firma Sanef. Punkty poboru opłat (fr. Gare de péage) znajdują się na każdym z węzłów oraz na obydwu końcach płatnego odcinka: Dourges na północy, Roissy na południu.

Przebieg trasy

[edytuj | edytuj kod]

Autostrada rozpoczyna się od połączenia z obwodnicą Paryża (Bulwar Peryferyjny) w pobliżu Porte de la Chapelle, biegnie przez północne przedmieścia miasta, omija Stade de France oraz międzynarodowe lotnisko Roissy Charles de Gaulle. Dalej biegnie przez słabo zaludnione obszary regionu Pikardii, aż do Basenu Górniczego na południe od Lille. Bezpośrednio przed Lille z autostrady wybiegają A 27 do Liège i A 23 do Valenciennes oraz wschodnia obwodnica Lille, przechodząca potem w autostradę A 22 do Belgii. A 1 kończy się w Lille, przechodząc na południowych przedmieściach miasta w autostradę A25 łączącą Lille z Dunkierką.

Cechą charakterystyczną autostrady jest linia kolei TGV, biegnąca wzdłuż autostrady na długim jej odcinku.

Autostrada A 1 jest główną trasą prowadzącą z południa Francji do Lille, którego aglomeracja stanowi jeden z największych węzłów komunikacyjnych w Europie. Na wysokości Lesquin, tuż przed Lille notuje się 150.000 pojazdów dziennie, podczas gdy projektanci przywidywali nasycenie autostrady do 70.000 pojazdów na dobę. Z tego powodu A 1 jest bardzo często zakorkowana i dlatego od jakiegoś czasu podnosi się kwestię jej odciążenia.

Autostrada A 24

[edytuj | edytuj kod]

Najbardziej realnym pomysłem zmniejszenia ruchu na A 1 jest budowa autostrady A 24. Początkowo miała to być alternatywna autostrada, biegnąca wzdłuż A 1, w tej chwili zwycięża raczej koncepcja oddalenia jej na zachód, tak aby połączyć Lille i Amiens, i przedłużenia A 24 w kierunku Belgii. A 24 przebiegałaby zachodnim skrajem aglomeracji, tworząc wraz z autostradą A 16 alternatywne połączenie Paryż – Lille.

Budowa autostrady i jej planowany przebieg wzbudziły duże kontrowersje, szczególnie wśród aktywistów ekologicznych w departamencie Nord i na przygranicznych terenach w Belgii. 27 października 2006 administracja departamentu Nord zatwierdził przebieg autostrady na podlegającym mu terytorium. Ma ona omijać aglomerację Lille od zachodu, w pobliżu miasta Armentières i przeciąć na północ od niego granicę belgijską. Zarzucona została koncepcja włączenia A 24 w autostradę A 22 na północ od Lille, jeszcze przed granicą z Belgią. Obecnie (marzec 2007) ostateczna decyzja pozostaje w gestii francuskiego ministerstwa transportu.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Autostradę zbudowano w latach 19541967[1]. Była to pierwsza tak długa droga tego typu zbudowana w tym kraju. Autostradę oddawano do użytku odcinkami:

Do czasu reformy sieci tras europejskich w latach 80.[a] arteria była częścią trasy E3[3].

  1. Umowę regulującą system tras europejskich sfinalizowano 15 listopada 1975 roku, przyjęto ex officio 15 marca 1983[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c A1 (Frankrijk). Wegenwiki. [dostęp 2020-03-13]. (niderl.).
  2. Organizacja Narodów Zjednoczonych, European Agreement on main international traffic arteries (AGR) (with annexes and list of roads). Concluded at Geneva on 15 November 1975 / Accord européen sur les grandes routes de trafic international (AGR) [avec annexes et listes de routes]. Concluà Genève le 15 novembre 1975 [PDF], [w:] United Nations Treaty Series [online], treaties.un.org [dostęp 2018-06-23] (ang.).
  3. Hegi Gyula, Domokos György: EUROPE L'EUROPE EUROPA ЕВРОПА Road atlas Atlas Routier Autoatlas АТЛАС автомобильных дорог. Budapeszt: Cartographia Budapest, 1981. ISBN 963-350-412-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]