Atlant

Atlant (lm. atlanty; także gigant, telamon, herkulant, gr. átlas, átlantos) – postać muskularnego mężczyzny podtrzymującego głową, barkami lub rękami element architektoniczny (np. belkowanie, strop, balkon itp.), podpora zastępująca filar, kolumnę^[1]^[2].

Atlant znany był już w architekturze starożytnej jako męski odpowiednik kariatydy, a rozpowszechniony został w epoce baroku^[3]. Pochodzenie nazwy łączy ją z mitycznym tytanem Atlasem dźwigającym sklepienie nieba.

Zobacz też

herma

Przypisy

↑ Sztuka świata. Słownik terminów A-K. Tom 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 46. ISBN 978-83-213-4726-4.
↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 23-24. ISBN 83-01-12365-6.
↑ Witold Szolginia: Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Architektura i Budownictwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1975, s. 17.

Bibliografia

Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 10, 11. ISBN 83-85001-89-1.
Tadeusz Broniewski: Czym jest architektura? Przeszłość i współczesność. Wrocław: Ossolineum, 1969, s. 206.

[1] Sztuka świata. Słownik terminów A-K. Tom 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 46. ISBN 978-83-213-4726-4.

[2] Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 23-24. ISBN 83-01-12365-6.

[SZ-3] Witold Szolginia: Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Architektura i Budownictwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1975, s. 17.

[1]