Apodanthaceae
Kwiaty na pędach żywicieli. Od lewej: Pilostyles haussknechtii, Pilostyles caulotreti i Apodanthes caseariae | |
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina |
Apodanthaceae |
Nazwa systematyczna | |
Apodanthaceae Tiegh. ex Takht. Sist. Magnoliof. [Syst. Magnolioph.]: 42. 24 Jun 1987[3] | |
Typ nomenklatoryczny | |
Apodanthes Poit. (1824)[3] |
Apodanthaceae – rodzina o niejasnej pozycji taksonomicznej w obrębie okrytonasiennych. Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego od 2[2] do 3[4] rodzajów, liczących co najmniej 23 gatunki. Rodzaj Apodanthes występuje w Ameryce Środkowej. Szeroko rozprzestrzeniony jest rodzaj Pilostyles, którego zasięg obejmuje niemal całą Amerykę Południową i Środkową, sięgając na północy po Kalifornię. Rośnie poza tym w południowo-zachodniej Azji i w południowo-zachodniej Australii. Zaliczane do niego są także rośliny występujące w tropikalnej Afryce, wyodrębniane przez niektórych autorów w osobny rodzaj Berlinianche[4]. Przedstawiciele rodziny są pasożytami wewnętrznymi głównie roślin z rodzin bobowatych i wierzbowatych[4].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Rośliny bezzieleniowe o organach wegetatywnych stanowiących nitkowate pasma komórek przypominających strzępki grzybni[5] i rozwijających się wewnątrz organizmu żywiciela. Na zewnątrz rośliny te widoczne są tylko podczas kwitnienia, kiedy to na pędach żywiciela wytwarzają rzędami niemal siedzące, drobne kwiaty (do 5 mm długości) wsparte łuskowatymi liśćmi. Kwiaty są jednopłciowe (rośliny są jedno- lub dwupienne). Organy generatywne otoczone są trzema okółkami zawierającymi od 2 do 6 łuskowatych listków, z których wewnętrzny jeden lub dwa stanowią okwiat. Łuski te są czerwone do brązowych u Pilostyles i żółte, pomarańczowe, czerwone do brązowych u Apodanthes. W kwiatach męskich pręciki zrośnięte są w rurkę otaczającą zredukowany i bezpłodny słupek. W kwiatach żeńskich słupek składa się z czterech zrosłych owocolistków, przy czym zalążnia jest dolna i jednokomorowa. Słupek jest tęgi i krótki, zwieńczony półkolistym znamieniem. W obu rodzajach kwiatów obecny jest dysk miodnikowy. Owocem jest jagoda zawierająca liczne, drobne nasiona[2][4].
Biologia
[edytuj | edytuj kod]Rośliny z tej rodziny są pasożytami wewnętrznymi (endofitami) występującymi wewnątrz nadziemnych pędów i korzeni przedstawicieli rodzin bobowatych i wierzbowatych, a także osoczynowatych i meliowatych. Kwiaty zapylane są przez muchówki i prawdopodobnie przez osy. Nasiona rozprzestrzeniane są przez zwierzęta spożywające owoce (zoochoria)[2][6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Jak w przypadku wielu roślin pasożytniczych o zredukowanych i niezbyt zróżnicowanych organach – ich klasyfikacja systematyczna przysparza wielu kłopotów. Pierwotnie należące tu rośliny łączono po prostu wraz z innymi pasożytami w rodzinę bukietnicowatych (Rafflesiaceae), ewentualnie w randze rodziny zaliczano do rzędu Rafflesiales. W systemie APG II (2003) i APG III (2009) rodzina ma niejasną pozycję (incertae sedis) w obrębie okrytonasiennych[4]. Wiele wskazuje jednak na pokrewieństwo tych roślin z przedstawicielami dyniowców (Cucurbitels) i według APweb tu powinny być zaliczane, choć nadal niejasne pozostają dokładne relacje filogenetyczne w obrębie rzędu[2].
- Apodanthes Poit.
- Berlinianche (Harms) Vattimo-Gil
- Pilostyles Guill.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-03] (ang.).
- ↑ a b c d e Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-03] (ang.).
- ↑ a b James Reveal: Indices Nominum Supragenericorum Plantarum Vascularium – A. University of Maryland. [dostęp 2013-11-09]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Heywood V. H., Brummitt R. K., Culham A., Seberg O.: Flowering plant families of the world. Ontario: Firely Books, 2007, s. 40-41. ISBN 1-55407-206-9. (ang.).
- ↑ E. Strasburger, F. Noll, H. Schenck, A.F.W. Schimper: Botanika. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 270.
- ↑ Dan Nickrent: Apodanthaceae Takhtajan. [w:] The Parasitic Plant Connection [on-line]. Department of Plant Biology, Southern Illinois University Carbondale. [dostęp 2013-11-11].
- ↑ Apodanthaceae. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2013-11-09].
- ↑ Genera of Apodanthaceae. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2013-11-09]. (ang.).