Przejdź do zawartości

Anna-Lena Friedsam

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anna-Lena Friedsam
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1994
Neuwied

Wzrost

174 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2011

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Bijan Wardjawand

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 1 WTA 125K, 12 ITF

Najwyżej w rankingu

45 (15 sierpnia 2016)

Australian Open

4R (2016)

Roland Garros

2R (2015, 2023)

Wimbledon

3R (2016)

US Open

2R (2020)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

34 (21 września 2020)

Australian Open

2R (2022)

Roland Garros

3R (2016, 2019)

Wimbledon

3R (2019)

US Open

3R (2019)

Anna-Lena Friedsam (ur. 1 lutego 1994 w Neuwied) – niemiecka tenisistka.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

W zawodowych meczach zadebiutowała w kwietniu 2011 roku, na turnieju ITF w Bol, do którego dostała się dzięki przejściu kwalifikacji. W fazie głównej rozgrywek dotarła do finału, w którym przegrała z Ewelyn Mayr. Pierwszy sukces odniosła w marcu 2012 roku, wygrywając w Astanie. W sumie wygrała dwanaście turniejów w grze pojedynczej i trzy w grze podwójnej rangi ITF.

W kwietniu 2012 roku otrzymała dziką kartę do udziału w kwalifikacjach turnieju WTA w Stuttgarcie, ale odpadła w drugiej rundzie, po przegranej z Kateryną Bondarenko.

We wrześniu 2012 roku osiągnęła drugą setkę światowego rankingu WTA, plasując się na 196 miejscu.

W sezonie 2013 osiągnęła finał deblowych zawodów kategorii WTA 125K series w Tajpej, w którym razem z Alison Van Uytvanck uległy parze Caroline GarciaJarosława Szwiedowa 3:6, 3:6.

W zawodach cyklu WTA Tour Niemka osiągnęła dwa finały w grze pojedynczej, w grze podwójnej natomiast zwyciężyła w trzech turniejach z siedmiu rozegranych finałów. Triumfowała też w jednym turnieju singlowym w cyklu WTA 125 z dwóch osiągniętych finałów, w deblu zaś brała udział w jednym finale w zawodach tej kategorii.

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 2 (0–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 18 października 2015 Linz Twarda (hala) Rosja Anastasija Pawluczenkowa 4:6, 3:6
Finalistka 2. 8 marca 2020 Lyon Twarda (hala) Stany Zjednoczone Sofia Kenin 2:6, 6:4, 4:6

Gra podwójna 8 (4–4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 19 czerwca 2016 Santa Ponça Trawiasta Niemcy Laura Siegemund Kanada Gabriela Dabrowski
Hiszpania María José Martínez Sánchez
4:6, 2:6
Zwyciężczyni 1. 28 kwietnia 2019 Stuttgart Ceglana (hala) Niemcy Mona Barthel Rosja Anastasija Pawluczenkowa
Czechy Lucie Šafářová
2:6, 6:3, 10–6
Finalistka 2. 20 września 2020 Rzym Ceglana Rumunia Raluca Olaru Hsieh Su-wei
Czechy Barbora Strýcová
2:6, 2:6
Finalistka 3. 10 kwietnia 2021 Bogota Ceglana Rumunia Mihaela Buzărnescu Francja Elixane Lechemia
Stany Zjednoczone Ingrid Neel
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 2 października 2021 Nur-Sułtan Twarda (hala) Rumunia Monica Niculescu Rosja Angielina Gabujewa
Rosja Anastasija Zacharowa
6:2, 4:6, 10–5
Zwyciężczyni 3. 30 lipca 2022 Warszawa Ceglana Kazachstan Anna Danilina Polska Katarzyna Kawa
Polska Alicja Rosolska
6:4, 5:7, 10–5
Finalistka 4. 12 lutego 2023 Linz Twarda (hala) Ukraina Nadija Kiczenok Gruzja Nateła Dzałamidze
Słowacja Viktória Kužmová
6:4, 5:7, 10–12
Zwyciężczyni 4. 16 września 2023 Osaka Twarda Ukraina Nadija Kiczenok Anna Kalinska
Kazachstan Julija Putincewa
7:6(3), 6:3

Finały turniejów WTA 125K series

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza 2 (1–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 6 września 2014 Suzhou Twarda Duan Yingying 6:1, 6:3
Finalistka 1. 19 marca 2016 San Antonio Twarda Japonia Misaki Doi 4:6, 2:6

Gra podwójna 1 (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 10 listopada 2013 Tajpej Dywanowa (hala) Belgia Alison Van Uytvanck Francja Caroline Garcia
Kazachstan Jarosława Szwiedowa
3:6, 3:6

Wygrane turnieje rangi ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $
Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 17/03/2012 Kazachstan Astana ITF 10 000 twarda Rosja Jekatierina Jaszyna 6:4, 6:3
2. 26/05/2012 Słowenia Velenje ITF 10 000 ziemna Włochy Agnese Zucchini 6:1, 6:3
3. 03/06/2012 Słowenia Maribor ITF 25 000 ziemna Brazylia Teliana Pereira 2:6, 7:6(1), 6:2
4. 17/06/2012 Włochy Padwa ITF 25 000 ziemna Włochy Corinna Dentoni 6:2, 6:2
5. 15/07/2012 Niemcy Aschaffenburg ITF 25 000 ziemna Niemcy Kathrin Wörle 6:4, 2:6, 6:4
6. 26/08/2012 Belgia Charleroi ITF 25 000 ziemna Holandia Angelique Van Der Meet 6:4, 7:6(5)
7. 24/03/2013 Wielka Brytania Sunderland ITF 15 000 twarda Belgia Alison Van Uytvanck 6:2, 7:6(4)
8. 01/09/2013 Rosja Kazań ITF 50 000 twarda Rosja Marta Sirotkina 6:2, 6:3
9. 15/09/2013 Turcja Trabzon ITF 50 000 twarda Ukraina Julija Bejhelzimer 4:6, 6:3, 6:3
10. 29/09/2013 Wielka Brytania Loughborough ITF 25 000 twarda Belgia Alison Van Uytvanck 6:3, 6:0
11. 21/06/2015 Wielka Brytania Ilkley ITF 50 000 trawiasta Polska Magda Linette 5:7, 6:3, 6:1
12. 29/09/2019 Wielka Brytania Roehampton ITF 25 000 twarda Holandia Indy de Vroome 6:3, 6:3

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]