Przejdź do zawartości

Alina Lassota

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alina Lassota
Alina Lasota
Ilustracja
Alina Lassota rozmawia z poetą Józefem Plessem w Poszawszu, czerwiec 2015 roku
Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1962
Wilno

Zawód, zajęcie

poetka, reżyserka widowisk poetyckich, scenarzystka, działaczka kulturalna

Narodowość

polska

Alma Mater

Wileński Instytut Pedagogiczny

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Alina Lassota (ur. 22 sierpnia 1962 w Wilnie) – polska poetka, reżyserka, publicystka, reporterka, scenarzystka i działaczka kulturalna działająca na Wileńszczyźnie i w Warszawie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Alina Lassota urodziła się w 1962 roku w Wilnie, w rodzinie od pokoleń mieszkającej na Litwie. Ukończyła studia z dziedziny języka polskiego i historii w Wileńskim Instytucie Pedagogiczym, następnie również Studium Estradowe. Studiowała reżyserię w Białymstoku[1]. Od 1985 roku pracowała w redakcji dziennika „Czerwony Sztandar”, następnie zaś w „Kurierze Wileńskim”.

Jako poetka zadebiutowała w latach osiemdziesiątych. W 1992 roku wydała tomik „Wileńskie preludia”, następnie zaś „Bez ostatniego kadru” (1993). Swoje wiersze drukowała w „Przekroju”, „Magazynie Wileńskim”, „Hejnale” i „Kontrastach”. W 2023 ukazał się dwujęzyczny tomik jej poezji Weźmy na pamiątkę deszcz w ramach większej serii Ścieżkami wileńskiego słowa wydawanej przez Stowarzyszenie Literatów Polskich na Litwie. Tłumaczką wierszy Lassoty na język litewski została Nida Timinskaitė[2].

Jest wieloletnią uczestniczką festiwali poetyckich, w tym Maja nad Wilią oraz Mostów Poetyckich[3][4][5]. Zajmuje się także reżyserią spektakli i widowisk poetycko-literackich[1]. Działa zarówno w Wilnie, jak i Warszawie[1]. Jest artystką wszechstronną. Jak twierdzi Paweł Krupka głównym walorem prezentacji artystycznych Lassoty jest ich interdyscyplinarny charakter, z udziałem słowa, muzyki, obrazu i ruchu[1]. Minusem działalności Lassoty jest słaba promocja, przez którą warszawiacy i wilnianie mają niewielki dostęp do jej twórczości[1].

Jej poezje były tłumaczone na grecki, litewski, rosyjski i łotewski. Lassota sama tłumaczy niekiedy poezję z innych języków, choć jak podkreśla, jej językiem jest przede wszystkim polski. Przełożyła m.in. wiersze Juozapasa Kardelisa z języka litewskiego[6]. Jeden ze swych wierszy poświęciła Janowi Pawłowi II[7].

Jest członkinią Stowarzyszenia Literatów Polskich na Litwie[8]. W 1997 roku jej wiersze zostały wyróżnione nagrodą im. Witolda Hulewicza[2]. W 2021 została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Paweł Krupka: Paweł Krupka – Między Wilnem i Warszawą, widowiska poetyckie Aliny Lassoty. pisarze.pl, 14 grudnia 2021. [dostęp 2023-07-26]. (pol.).
  2. a b Tenże: Paweł Krupka – polsko-litewski zbiór wierszy Aliny Lassoty. pisarze.pl, 16 maja 2023. [dostęp 2023-07-26]. (pol.).
  3. Jubileuszowa XXV edycja festiwalu „Maj nad Wilią". l24.lt, 28 maja 2018. [dostęp 2023-07-26]. (pol.).
  4. Jadwiga Podmostko: Maj nad Wilią: wokół rocznic założenia oraz odrodzenia Uniwersytetu Wileńskiego. kurierwilenski.lt, 28 maja 2019. [dostęp 2023-07-26]. (pol.).
  5. Trwa druga edycja międzynarodowego festiwalu „Mosty poetyckie”. l24.lt, 7 czerwca 2021. [dostęp 2023-07-26]. (pol.).
  6. Paweł Krupka: Paweł Krupka – odszedł litewski poeta Juozapas Kardelis. pisarze.pl, 19 października 2021. [dostęp 2023-07-26]. (pol.).
  7. Alina Lassota. Mosty Poetyckie. youtube.com. [dostęp 2023-07-26]. (pol.).
  8. Literaci. Członkowie. literaci.lt. [dostęp 2023-07-26]. (pol.).
  9. M.P. z 2022 r. poz. 189

Źródła

[edytuj | edytuj kod]
  • „Lassota, Alina”, [w:] Eugeniusz Kurzawa, „Słownik polskich pisarzy współczesnych Wileńszczyzny”, Lubuska Oficyna Wydawnicza, Zielona Góra 1995, s. 30
  • „Lassota, Alina”, [w:] Mieczysław Jackiewicz, „Wileńska encyklopedia 1939-2005”, Warszawa 2007, s. 333