Alfred Bertrand

Alfred Bertrand

Data i miejsce urodzenia	26 maja 1913 Bilzen
Data i miejsce śmierci	22 listopada 1986 Sint-Truiden
Zawód, zajęcie	polityk, działacz gospodarczy
Stanowisko	poseł do Izby Reprezentantów (1946–1978), poseł do Parlamentu Europejskiego (1958–1961, 1972–1979), przewodniczący Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańskich Demokratów) (1975–1977)
Partia	Partia Społeczno-Chrześcijańska, Chrześcijańska Partia Ludowa
Odznaczenia

Alfred Alfons Elisabeth Bertrand (ur. 26 maja 1913 w Bilzen, zm. 22 listopada 1986 w Sint-Truiden) – belgijski polityk i działacz związkowy, parlamentarzysta krajowy i poseł do Parlamentu Europejskiego, minister mobilności (1961–1965, 1966–1972) oraz zdrowia (1965–1966), w latach 1975–1977 przewodniczący frakcji Grupy Chrześcijańsko-Demokratycznej (Europejskiej Partii Ludowej).

Syn Louisa Bertranda i Agnes z domu Beurts. Od 1927 do 1936 pracował jako górnik w kopalniach w Winterslag i Waterschei. Od lat 30. działał w katolickim młodzieżowym ruchu związkowym Jeunesse ouvrière chrétienne jako szef działu propagandy i przewodniczący regionalny. Związał się jednocześnie z flamandzką katolicką konfederacją związkową Algemeen Christelijk Werknemersverbond. Pełnił w nim funkcję propagandysty w Sint-Truiden, lidera struktur w Limburgu (1951–1977), kierownika centrum studiów i rozwoju karier oraz szefa odnogi emeryckiej KBG (1984–1986). Zasiadał w organach europejskich konfederacji związkowych. Działał w różnych organizacjach społecznych i ciałach doradczych (w tym radzie ekonomicznej Limburgii), od 1978 kierował belgijską gałęzią Unii Europejskich Federalistów. Autor publikacji i artykułów, od 1937 do 1945 dziennikarz „Jeugdfront”^[1].

Po II wojnie światowej przystąpił do Partii Społeczno-Chrześcijańskiej (w 1968 przekształconej w Chrześcijańską Partię Ludową). Należał do krajowego kierownictwa ugrupowania, a od 1958 do 1961 przewodził jego flamandzkiemu oddziałowi. Od 1945 do 1979 pozostawał radnym Sint-Truiden, zaś od 1946 do 1978 – posłem do Izby Reprezentantów (pełnił w niej m.in. funkcję sekretarza). Pełnił funkcję ministra mobilności (kwiecień 1961–lipiec 1965, marzec 1966–styczeń 1972) oraz zdrowia (lipiec 1965–marzec 1966)^[1].

Należał do rady kulturowej Flamandzkiej Wspólnoty Belgii (1971–1978), protoplastki tamtejszego parlamentu^[2]. Był także oddelegowany do Zgromadzenia EWWiS (1952–1958) i Parlamentu Europejskiego (1958–1961, 1972–1979). W Europarlamencie szefował komisji spraw socjalnych i pracy, a od 1975 do 1977 kierował frakcją Grupy Chrześcijańsko-Demokratycznej (Europejskiej Partii Ludowej)^[3], ponadto w strukturach ugrupowania był od 1978 do 1985 skarbnikiem^[1].

Od 1938 żonaty z Marią Dreezen (1909–1987), mieli czworo dzieci, w tym gubernator Limburgii Hilde Houben-Bertrand^[1].

Odznaczony m.in. Krzyżem Wielkim Orderu Korony i Orderem Leopolda II czwartej klasy, a także odznaczeniami zagranicznymi: Wielkim Krzyżem Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, Orderem Oranje-Nassau I klasy, Orderem Zasługi Wielkiego Księstwa Luksemburga I klasy, Orderem Świętego Grzegorza Wielkiego IV klasy oraz Medalem Roberta Schumana (1986).