Alan Cunningham
Generał Alan Cunningham, około 1945 | |
generał | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1906–1946 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
wysoki komisarz Palestyny (1945–1948) |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Alan Gordon Cunningham (ur. 1 maja 1887 w Dublinie, zm. 30 stycznia 1983 w Royal Tunbridge Wells) – brytyjski generał (General) i administrator kolonialny.
Dzieciństwo i młodość
[edytuj | edytuj kod]Alan urodził się w Dublinie, w Irlandii. Ukończył Cheltenham College w Cheltenham w Anglii.
Kariera wojskowa
[edytuj | edytuj kod]Ukończył Royal Military Academy w Woolwich i w 1906 roku rozpoczął służbę w Królewskiej Artylerii British Army.
I wojna światowa
[edytuj | edytuj kod]Gdy w 1914 roku wybuchła I wojna światowa, został wysłany do Francji i wziął udział w walkach brytyjskiej artylerii konnej na froncie zachodnim. W 1915 roku został odznaczony Military Cross, a w 1918 roku Distinguished Service Order.
Okres międzywojenny
[edytuj | edytuj kod]Po wojnie przez dwa lata pełnił funkcję oficera sztabowego na Malajach. W 1937 roku objął dowództwo nad artylerią 1 Dywizji Piechoty. W 1938 roku otrzymał awans na generała dywizji (Major General) i objął stanowisko dowódcy 5 Dywizji Przeciwlotniczej[1].
II wojna światowa
[edytuj | edytuj kod]Po wybuchu w 1939 roku II wojny światowej Cunningham obejmował na krótki czas dowództwo nad 66 Dywizją Piechoty, 9 Dywizją Piechoty i 51 Dywizją Piechoty. Następnie awansował na generała broni (Lieutenant General) i objął dowództwo nad brytyjskimi siłami w Kenii. Podczas kampanii w Afryce Wschodniej, w marcu 1941 roku wyzwolił spod włoskiej okupacji Somali Brytyjskie. Po zajęciu nadmorskich portów, 6 kwietnia 1941 roku wkroczył do Addis Abeby. Podczas tej kampanii Cunningham wykazał się szybkim i zdecydowanym działaniem, które doprowadziło do wzięcia 50 tys. włoskich jeńców wojennych przy stracie zaledwie 500 własnych ludzi. W uznaniu zasług, w sierpniu 1941 roku otrzymał dowództwo nad nowo formowaną 8 Armią w Afryce Północnej. Jego siły po raz pierwszy weszły do akcji w ramach operacji Crusader (18 listopada – 30 grudnia 1941 r.), mającej na celu przerwanie frontu niemiecko-włoskiego i oswobodzenie załogi oblężonego Tobruku. Cunningham poprowadził natarcie na siły Afrika Korps Erwina Rommla, poniósł jednak bardzo wysokie straty. Z tego powodu, 26 listopada naczelny dowódca sił brytyjskich na Bliskim Wschodzie, generał sir Claude Auchinleck, pozbawił Cunninghama dowództwa. Powrócił wówczas do Anglii i w 1942 roku objął dowództwo nad wyższą szkołą oficerów sztabowych Staff College w Camberley. W 1943 roku został głównym oficerem Irlandii Północnej, a w 1944 roku objął dowództwo nad Wschodnim Dowództwem.
Okres powojenny
[edytuj | edytuj kod]30 października 1945 roku awansowała na generała (General), po czym został wysłany do Mandatu Palestyny. 21 listopada 1945 roku objął urząd wysokiego komisarza Palestyny. Był odpowiedzialny za konfrontację z żydowskimi ugrupowaniami paramilitarnymi Hagana, Lechi i Irgun, które kwestionowały brytyjskie rządy w Palestynie. W październiku 1946 roku rozpoczął systematyczne wycofywanie wojsk z Mandatu Palestyny. Równocześnie opuścił brytyjską armię[2] i dalszy okres swojej kadencji pełnił jako cywilny urzędnik administracji kolonialnej.
Późniejsza kariera
[edytuj | edytuj kod]2 kwietnia 1947 roku sprawa Palestyny została poddana pod obrady Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, które przyjęło 29 listopada 1947 roku rezolucję nr 181 w sprawie rozwiązania konfliktu arabsko-żydowskiego w Palestynie, poprzez utworzenie dwóch państw: arabskiego i żydowskiego[3]. Strona żydowska zaakceptowała postanowienia rezolucji, jednak Arabowie zdecydowanie ją odrzucili i dzień później rozpoczęli wojnę domową w Mandacie Palestyny. W okresie tym Cunningham miał za zadanie likwidację brytyjskiej administracji mandatowej i organizację ewakuacji sił wojskowych. W maju 1948 roku nie wykonał wszystkich rozkazów dowództwa, uniemożliwiając Arabom przejęcie pełnej kontroli nad Jerozolimą. 14 maja 1948 roku Cunningham zakończył swoją działalność jako wysoki komisarz Palestyny, i opuścił Palestynę[4].
Zmarł w 1983 roku w Royal Tunbridge Wells.
Awanse
[edytuj | edytuj kod]
|
|
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]
|
|
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Cunningham, Sir Alan Gordon. [w:] British Army Officers 1939–1945 [on-line]. [dostęp 2012-04-17]. (ang.).
- ↑ Biography of General Sir Alan Gordon Cunningham. [w:] The Generals of WWII website [on-line]. [dostęp 2012-04-17]. (ang.).
- ↑ United Nations General Assembly Resolution 181. [w:] The Avalon Project – Yale Law School [on-line]. [dostęp 2012-04-16]. (ang.).
- ↑ Cunningham, Sir Alan Gordon (1887-1983), General. [w:] King’s College London – Liddell Hart Centre for Military Archives [on-line]. [dostęp 2012-04-17]. (ang.).
- Brytyjscy generałowie
- Wysocy komisarze Palestyny
- Odznaczeni Orderem św. Michała i św. Jerzego
- Odznaczeni Orderem Łaźni
- Odznaczeni Orderem Wybitnej Służby
- Odznaczeni Krzyżem Wojskowym (Wielka Brytania)
- Odznaczeni Legią Zasługi
- Odznaczeni Orderem Korony (Belgia)
- Odznaczeni Orderem Menelika II
- Odznaczeni Medalem Koronacyjnym Króla Jerzego VI
- Odznaczeni Medalem Wojennym Brytyjskim
- Odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Uczestnicy I wojny światowej (Imperium brytyjskie)
- Uczestnicy kampanii afrykańskiej 1940–1943
- Urodzeni w 1887
- Zmarli w 1983
- Odznaczeni Gwiazdą za Wojnę 1939–45
- Odznaczeni Gwiazdą Afryki
- Odznaczeni Gwiazdą 1914
- Ludzie urodzeni w Dublinie