Jonathan Stark

amerykański tenisista

Jonathan Stark[1] (ur. 3 kwietnia 1971 w Medford) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, zwycięzca French Open 1994 w grze podwójnej i Wimbledonu 1995 w grze mieszanej, lider rankingu ATP deblistów.

Jonathan Stark
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1971
Medford

Wzrost

188 cm

Gra

praworęczna, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1991

Zakończenie kariery

2001

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

2

Najwyżej w rankingu

36 (28 lutego 1994)

Australian Open

3R (1993)

Roland Garros

3R (1993)

Wimbledon

3R (1996)

US Open

2R (1992, 1998)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

19

Najwyżej w rankingu

1 (1 sierpnia 1994)

Australian Open

F (1994)

Roland Garros

W (1994)

Wimbledon

QF (1992, 1993)

US Open

QF (1995)

Kariera tenisowa

edytuj

Jako zawodowy tenisista występował w latach 1991–2001. Na kortach zarobił łącznie 3 220 867 dolarów amerykańskich[1].

W grze pojedynczej wygrał 2 turnieje rangi ATP World Tour oraz uczestniczył w 1 finale.

W 1992 roku wygrał swój pierwszy deblowy tytuł ATP World Tour, w Wellington grając wspólnie z Jaredem Palmerem. W 1994 roku awansował do finału wielkoszlemowego Australian Open (z Byronem Blackiem). W meczu o tytuł mistrzowski przegrał z parą Jacco EltinghPaul Haarhuis 7:6, 3:6, 4:6, 3:6. W tym samym roku Amerykanin odniósł swój największy w karierze sukces, wygrywając French Open. W finale pokonał 6:4, 7:6 parę Jan ApellJonas Björkman. Partnerem deblowym Amerykanina był Byron Black. W sezonie 1997 wygrał razem z Rickiem Leachem ATP World Tour World Championships. Ostatnie deblowe zwycięstwo w turnieju rangi ATP World Tour Stark odniósł w 2001 roku w Long Island, partnerując Kevinowi Ullyettowi. Łącznie Stark odniósł 19 zwycięstw oraz osiągnął 21 finałów rozgrywek ATP World Tour.

W 1995 roku Stark został mistrzem Wimbledonu w grze mieszanej. Razem z Martiną Navrátilovą pokonali duet Gigi FernándezCyril Suk 6:4, 6:4[2][3].

Amerykanin reprezentował swój kraj w Pucharze Davisa. Najlepszym jego wynikiem jest dojście do finału imprezy w 1997 roku. Rywalami Stanów Zjednoczonych w ostatniej fazie rozgrywek byli Szwedzi, którzy wygrali konfrontację 5:0. Stark swoje obydwa mecze przegrał, zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej.

Najwyżej sklasyfikowany wśród singlistów był w lutym 1994 roku, będąc na 36. pozycji, a wśród rankingu deblistów był liderem w sierpniu 1994 roku. Na szczycie listy gry podwójnej utrzymywał się łącznie przez 6 tygodni.

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (2–1)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 14 czerwca 1992 Rosmalen Trawiasta   Michael Stich 4:6, 5:7
Zwycięzca 1. 17 października 1993 Bolzano Dywanowa (hala)   Cédric Pioline 6:3, 6:2
Zwycięzca 2. 6 października 1996 Singapur Dywanowa (hala)   Michael Chang 6:4, 6:4

Gra mieszana (1–0)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 8 lipca 1995 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Martina Navrátilová   Gigi Fernández
  Cyril Suk
6:4, 6:4

Gra podwójna (19–21)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 5 stycznia 1992 Wellington Twarda   Jared Palmer   Michiel Schapers
  Daniel Vacek
6:3, 6:3
Finalista 1. 16 sierpnia 1992 Cincinnati Twarda   Patrick McEnroe   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
3:6, 6:1, 3:6
Finalista 2. 4 października 1992 Brisbane Twarda (hala)   Patrick McEnroe   Steve DeVries
  David Macpherson
4:6, 4:6
Zwycięzca 2. 11 października 1992 Sydney Twarda (hala)   Patrick McEnroe   Jim Grabb
  Richey Reneberg
6:2, 6:3
Finalista 3. 7 lutego 1993 San Francisco Twarda (hala)   Patrick McEnroe   Scott Davis
  Jacco Eltingh
1:6, 6:4, 5:7
Finalista 4. 21 marca 1993 Miami Twarda   Patrick McEnroe   Richard Krajicek
  Jan Siemerink
7:6, 4:6, 6:7
Zwycięzca 3. 16 maja 1993 Coral Springs Ceglana   Patrick McEnroe   Paul Annacone
  Doug Flach
6:4, 6:3
Zwycięzca 4. 13 czerwca 1993 Rosmalen Trawiasta   Patrick McEnroe   David Adams
  Andriej Olchowski
7:6, 1:6, 6:4
Zwycięzca 5. 3 października 1993 Bazylea Twarda (hala)   Byron Black   Brad Pearce
  Dave Randall
3:6, 7:5, 6:3
Zwycięzca 6. 10 października 1993 Tuluza Twarda (hala)   Byron Black   David Prinosil
  Udo Riglewski
7:5, 7:6
Zwycięzca 7. 24 października 1993 Wiedeń Dywanowa (hala)   Byron Black   Mike Bauer
  David Prinosil
6:3, 7:6
Zwycięzca 8. 7 listopada 1993 Paryż Dywanowa (hala)   Byron Black   Tom Nijssen
  Cyril Suk
4:6, 7:5, 6:2
Finalista 5. 9 stycznia 1994 Oʻahu Twarda   Alex O’Brien   Tom Nijssen
  Cyril Suk
4:6, 4:6
Finalista 6. 30 stycznia 1994 Australian Open, Melbourne Twarda   Byron Black   Jacco Eltingh
  Paul Haarhuis
7:6, 3:6, 4:6, 3:6
Finalista 7. 6 lutego 1994 San Jose Twarda (hala)   Byron Black   Rick Leach
  Jared Palmer
6:4, 4:6, 4:6
Zwycięzca 9. 13 lutego 1994 Memphis Twarda (hala)   Byron Black   Jim Grabb
  Jared Palmer
7:6, 6:4
Finalista 8. 13 marca 1994 Indian Wells Twarda   Byron Black   Grant Connell
  Patrick Galbraith
5:7, 3:6
Zwycięzca 10. 5 czerwca 1994 French Open, Paryż Ceglana   Byron Black   Jan Apell
  Jonas Björkman
6:4, 7:6
Zwycięzca 11. 31 lipca 1994 Toronto Twarda   Byron Black   Patrick McEnroe
  Jared Palmer
6:4, 6:4
Finalista 9. 9 października 1994 Sydney Twarda (hala)   Byron Black   Jacco Eltingh
  Paul Haarhuis
4:6, 6:7
Finalista 10. 16 października 1994 Tokio Dywanowa (hala)   Byron Black   Grant Connell
  Patrick Galbraith
3:6, 6:3, 4:6
Finalista 11. 6 listopada 1994 Paryż Dywanowa (hala)   Byron Black   Jacco Eltingh
  Paul Haarhuis
6:3, 6:7, 5:7
Zwycięzca 12. 26 lutego 1995 Filadelfia Dywanowa (hala)   Jim Grabb   Jacco Eltingh
  Paul Haarhuis
7:6, 6:7, 6:3
Zwycięzca 13. 16 kwietnia 1995 Tokio Twarda   Mark Knowles   John Fitzgerald
  Anders Järryd
6:3, 3:6, 7:6
Zwycięzca 14. 28 maja 1995 Bolonia Ceglana   Byron Black   Libor Pimek
  Vince Spadea
7:5, 6:3
Finalista 12. 18 lutego 1996 San Jose Twarda (hala)   Richey Reneberg   Trevor Kronemann
  David Macpherson
4:6, 6:3, 3:6
Zwycięzca 15. 28 kwietnia 1996 Seul Twarda   Rick Leach   Kent Kinnear
  Kevin Ullyett
6:4, 6:4
Zwycięzca 16. 10 listopada 1996 Sztokholm Twarda (hala)   Patrick Galbraith   Todd Martin
  Chris Woodruff
7:6, 6:4
Finalista 13. 12 stycznia 1997 Auckland Twarda   Rick Leach   Ellis Ferreira
  Patrick Galbraith
4:6, 6:4, 6:7
Finalista 14. 23 lutego 1997 Memphis Twarda (hala)   Rick Leach   Ellis Ferreira
  Patrick Galbraith
3:6, 6:3, 1:6
Finalista 15. 12 października 1997 Singapur Dywanowa (hala)   Rick Leach   Mahesh Bhupathi
  Leander Paes
4:6, 4:6
Finalista 16. 26 października 1997 Stuttgart Dywanowa (hala)   Rick Leach   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
3:6, 3:6
Finalista 17. 2 listopada 1997 Paryż Dywanowa (hala)   Rick Leach   Jacco Eltingh
  Paul Haarhuis
2:6, 6:7
Zwycięzca 17. 23 listopada 1997 Doubles Championship, Hartford Dywanowa (hala)   Rick Leach   Mahesh Bhupathi
  Leander Paes
6:3, 6:4, 7:6
Finalista 18. 29 marca 1998 Miami Twarda   Alex O’Brien   Ellis Ferreira
  Rick Leach
2:6, 4:6
Finalista 19. 18 czerwca 2000 Londyn Trawiasta   Eric Taino   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
7:6(5), 3:6, 6:7(1)
Zwycięzca 18. 27 sierpnia 2000 Long Island Twarda   Kevin Ullyett   Jan-Michael Gambill
  Scott Humphries
6:4, 6:4
Finalista 20. 25 lutego 2001 Memphis Twarda (hala)   Alex O’Brien   Bob Bryan
  Mike Bryan
3:6, 6:7(3)
Finalista 21. 4 marca 2001 San Jose Twarda (hala)   Jan-Michael Gambill   Mark Knowles
  Brian MacPhie
3:6, 6:7(4)
Zwycięzca 19. 26 sierpnia 2001 Long Island Twarda   Kevin Ullyett   Leoš Friedl
  Radek Štěpánek
6:1, 6:4

Przypisy

edytuj
  1. a b Jonathan Stark. atpworldtour.com. [dostęp 2009-12-10]. (ang.).
  2. Wimbledon Mixed Doubles. worldtennissource.com. [dostęp 2009-12-10]. (ang.).
  3. Bill Glauber: Mixed feelings for Navratilova WIMBLEDON. baltimoresun.com, 10 lipca 1995. [dostęp 2011-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 lipca 2010)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj