Darja Kasatkina

W 2014 roku wygrała juniorski turniej French Open w grze pojedynczej, pokonując w finale Ivanę Jorović 6:7(5), 6:2, 6:3.

W zawodowych rozgrywkach tenisowych zadebiutowała w październiku 2013 roku, w kwalifikacjach do turnieju WTA Tour w Moskwie, w których wystąpiła dzięki dzikiej karcie. Przegrała w pierwszej rundzie z Paulą Kanią 1:6, 5:7. Pod koniec listopada wystąpiła w turnieju ITF w Antalyi. Przeszła przez dwustopniowe eliminacje, a w turnieju głównym doszła aż do ćwierćfinału.

W styczniu 2014 roku przeszła przez eliminacje do turnieju rangi ITF w Szarm el-Szejk, w którym doszła do półfinału, przegrywając jednak w walce o finał z Poliną Lejkiną 4:6,6:0, 3:6. Miesiąc później wystąpiła w kolejnym turnieju rangi ITF w Szarm el-Szejk. Nie tracąc seta doszła do finału, w którym pokonała Pernillę Mendesovą 6:3, 6:4.

Po kilku słabszych występach wystartowała we wrześniu, dzięki dzikiej karcie, w turnieju ITF w Telawi. W drodze do finału nie straciła seta, a w meczu mistrzowskim pokonała Jasmine Paolini 6:1, 4:6, 10–7. W październiku otrzymała ponownie dziką kartę do turnieju WTA Premier w Moskwie. W pierwszej rundzie przegrała jednak ze sklasyfikowaną na 44. miejscu w rankingu WTA Tour Alison Riske 1:6, 2:6. Na koniec sezonu przegrała w pierwszych meczach turniejów głównych (po wygraniu eliminacji) ITF w Nantes i WTA w Limoges. Przez cały rok dobrej gry awansowała na 370. miejsce w rankingu WTA.

W styczniu 2015 roku przeszła przez eliminacje do turnieju ITF w Plantation, by dojść aż do półfinału. Mecz o wejście do finału przegrała jednak z Sachią Vickery 6:7(4), 6:7(4). Tydzień później wygrała trzeci turniej rangi ITF w Daytona Beach pokonując w finale Elise Mertens 6:2, 4:6, 6:0. Później osiągnęła półfinał w Sunrise i ćwierćfinał w Palm Harbor. Otrzymała dziką kartę do turnieju rangi WTA International w Marrakeszu. W pierwszej rundzie przegrała z inną laureatką dzikiej karty – Garbiñe Muguruzą 4:6, 1:6.

W maju wygrała kolejny turniej ITF w Caserta w finale ogrywając İpek Soylu 7:6(4), 6:1. W czerwcu wygrała dwa turnieje organizowane tydzień po tygodniu w Mińsku. Miesiąc później wygrała eliminacje do turnieju WTA w Bukareszcie, lecz przegrała w pierwszej rundzie turnieju głównego z Julią Görges 6:7(4), 4:6. Zrewanżowała się jednak Niemce już tydzień później pokonując ją w drugiej rundzie turnieju Nürnberger Gastein Ladies w Bad Gastein 3:6, 6:4, 6:3. W ćwierćfinale powstrzymała Rosjankę dopiero Sara Errani 3:6, 6:3, 2:6.

W sierpniu przegrała w ostatniej rundzie eliminacji do US Open, ale dostała się do turnieju głównego jako „szczęśliwa przegrana” po wycofaniu się Mariji Szarapowiej. W pierwszej rundzie pokonała Darję Gawriłową 6:2, 4:6, 7:5, w drugiej Anę Konjuh 6:4, 6:4. W trzeciej została dopiero pokonana przez późniejszą ćwierćfinalistkę Kristinę Mladenovic 2:6, 3:6.

We wrześniu wygrała swój siódmy turniej ITF, w finale w Saint-Malo pokonała Laurę Siegemund 7:5, 7:6(4). Sezon zakończyła bardzo dobrym występem podczas turnieju w Moskwie. Po wygraniu eliminacji w turnieju głównym pokonała kolejno Paulę Kanię 7:5, 2:6, 6:3, Irinę-Camelię Begu 6:3, 3:6, 6:3, a w ćwierćfinale po raz pierwszy reprezentantkę TOP 20 rankingu WTA Carlę Suárez Navarro 6:1, 6:2. W półfinale nie sprostała już jednak obrończyni tytułu Anastasiji Pawluczenkowej, przegrywając 6:2, 2:6, 4:6. Awansując o prawie trzysta miejsc w rankingu względem poprzedniego roku sezon zakończyła na 72. miejscu.

W grze podwójnej, grając wspólnie z Olhą Janczuk osiągnęła dwa finały turniejów ITF – w Moskwie i Mińsku. W październiku otrzymała dziką kartę do turnieju WTA Premier w Moskwie, w którym wystąpiła z Jeleną Wiesniną. W pierwszej rundzie pokonały rozstawione z numerem pierwszym Annę-Lenę Grönefeld i Alicję Rosolską 7:6(3), 6:4. W finale pokonały numer dwa turnieju, parę Irina-Camelia Begu–Monica Niculescu 6:3, 6:7(7), 10–5. Tym samym Kasatkina odniosła największy sukces w dotychczasowej karierze.

W kolejnym roku Rosjanka osiągnęła półfinał w Petersburgu oraz ćwierćfinał w Indian Wells, Montrealu i na igrzyskach olimpijskich. W grze podwójnej osiągnęła ostatnią rundę w Moskwie.

Po ćwierćfinałach w Sydney i Dosze, Kasatkina triumfowała w Charleston. Pod koniec sezonu doszła do ćwierćfinału w Pekinie i finału w Moskwie. W grze podwójnej doszła do finału w Tokio.

W roku 2018 Kasatkina osiągnęła półfinał w Petersburgu, następnie finał w Dubaju i Indian Wells oraz ćwierćfinał w Madrycie, Paryżu i na Wimbledonie, wygrała w Moskwie.

Ulubionym tenisistą Kasatkiny jest Rafael Nadal, jest także fanką Petry Kvitovej i Marii Szarapowej^[1]. Kasatkina lubi uprawiać sport, w tym piłkę nożną, kibicuje FC Barcelonie^[2].

Tenisistka była sponsorowana przez Nike, Tecnifibre i Instaforex^[3][4][5]. Jej współpraca z Nike zakończyła się w 2021 roku z powodu serii słabych wyników. W sierpniu 2021 roku Kasatkina podpisała umowę z Adidasem na odzież i obuwie^[6].

W wywiadzie z Sofiją Tartakową w 2021 roku Rosjanka udzieliła wypowiedzi, które, jak przypuszczano, dotyczyły jej biseksualności^[7]. W 2022 roku Kasatkina odpowiedziała na te komentarze, ujawniając się jako lesbijka i stwierdzając w wywiadzie, że jest w związku z łyżwiarką figurową Natalją Zabijako. Stało się to po tym, jak opublikowała zdjęcie ze swoją dziewczyną na Instagramie^[8].

Mówiła wtedy, iż „uznała, że życie w szafie jest dla niej niemożliwe”, a także wypowiedziała się przeciwko postawom wobec społeczności LGBTQ+ i ograniczaniu ich praw w Rosji. W tym samym wywiadzie Kasatkina potępiła rosyjską inwazję na Ukrainę, wzywając do zaprzestania rosyjskiej agresji i okazując solidarność z narodem ukraińskim^[8].

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Darja Kasatkina nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2024-07-26]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2024-07-26]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2024-07-26]  (ang.).