Occitan

Etimologia

Del latin eminens « s'auçar ».

Prononciacion

lengadocian, gascon /emiˈnent/, /emiˈnent/

provençau /emeˈnẽn/, /emeˈnẽn/

Sillabas

e|mi|nent

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
	Singular	Plural
Masculin	eminent	eminents
	[emiˈnent]	[emiˈnents]
Femenin	eminenta	eminentas
	[emiˈnento̞]	[emiˈnento̞s]

eminent

1. Que s’auça al dessús del nivèl general, en parlant d’un terren.
2. Que passa lo nivèl comun, en parlant de las personas e de las causas.

Sinonims

per un terren

• proeminent

per las personas e las causas

• egrègi
• majoral / majorau

Derivats

• eminéncia
• eminentament

Traduccions

alemand: herausragend (de), hervorragend (de) anglés: high (en), lofty (en), figurat: eminent (en) basc: catalan: eminent (ca)

espanhòl: eminente (es) francés: éminent (fr) italian: eminente (it) portugués: eminente (pt)

Anglés

Etimologia

Pel francés éminent Del latin eminens.

Prononciacion

/ˈɛmɪnənt/, /ˈɛmɪnənt/

Sillabas

e|mi|nent

Adjectiu

eminent

1. eminent ^(oc) per las personas e las causas
2. (arcaïc) Proeminent ^(oc) per un terren

Catalan

Etimologia

Del latin eminens « s'auçar ».

Prononciacion

Oriental: central /əmiˈnen/, /əmiˈnen/, balear /əmiˈnent/, /əmiˈnent/, /əmiˈnen/, /əmiˈnen/

Occidental: nord-occidental /emiˈnen/, /emiˈnen/, valencian /emiˈnent/, /emiˈnent/, /emiˈnen/, /emiˈnen/

Sillabas

e|mi|nent

Adjectiu

eminent masculin o femenin, (plurals: eminents)

1. eminent ^(oc)