Occitan

Etimologia

D'un latin vulgar *quiritare.

Prononciacion

/kriˈða/, /kriˈða/, provençau /kʀiˈda/, /kʀiˈda/

França (Bearn) : escotar « cridar »

Sillabas

cri | dar (2)

Vèrb

cridar

1. Emetre un son (o mai d'un) fòrt amb la boca per exprimir colèra o irritacion, bramar.
2. Emetre un son plan agut sovent causat per la paur, udolar.
3. Apelar qualqu'un.
4. Proclamar, anonciar, publicar una causa al nom de l’autoritat.
   • Cridar un maridatge
5. Exprimir fortament, quitament per escrit, un avís, una opinion, sovent jos forma de protesta
6. Blaimar, semonsar.
   • De tant bolegar, se faguèt cridar.
7. Repetir des causas a votz nauta coma de pregàrias que se recita.

Derivats

• crida
• cridadís
• cridaire
• crit

Variantas dialectalas

• credar (naut lemosin)

Traduccions