Angelo Angeli

Angelo Angeli (Tarcint, 20 d'agost de 1864 – Florença, 1 de junh de 1931) foguèt un quimista friolan.

Angelo Angeli nasquèt a Tarcint en 1864. Estudièt a l'Universitat de Padoa, e foguèt puèi remarcat per Giacomo Ciamician que lo causiguèt coma assistent a Bolonha en 1889, abans qu'acabèsse los estudis. Obtenguèt lo doctorat en 1891 e comencèt a ensenhar dos ans mai tard.

En 1894 passèt un brieu cortet a Munic ont trabalhèt dins lo laboratori de von Baeyer. Ensenhèt puèi la quimia farmaceutica a Palèrm e puèi a Florença, ont obtenguèt la cadièra de quimia organica en 1915. Foguèt membre de l'Accademia dei Lincei e tanben membre onorari de la Societat Quimica Alemanda.

Dins lo domeni dels estudis estructurals, Angeli cerquèt la correlacion entre l'estructura e la reactivitat en centrar mai d'atencion suls compausats azotats. En 1891 entamenèt l'estudi de l'accion dels acids nitric e nitrós sus las substàncias organicas e capitèt de confirmar la validitat de l'estructura del canfre, qu'aviá prepausada anteriorament J. Bredt en 1893.

Doas reaccions de quimia organica pòrtan son nom:

• La reaccion d'Angeli, per la reconeissença dels aldeïds
• La reaccion d'Angeli-Rimini, per la reactivitat entre un aldeïd e la N-idroxibenzensolfonamida.