wijken

• Geluid:  wijken    (hulp, bestand)

• wij·ken

• In de betekenis van ‘zich terugtrekken’ voor het eerst aangetroffen in 1240 ^{[1] [2]}

wijken

1. ergatief voor iets uit de weg gaan

   • Zij waren geweken voor de onverhoedse aanval. 

2. ergatief niet langer een bedreiging zijn

   • De koorts is gelukkig wat geweken 

   ▸ Het geheim bleef bijna veertien dagen bewaard, dus ik begon te denken dat het gevaar geweken was en dat die garage misschien niet eens verboden terrein was.^[3]

• achteruitwijken, afwijken, inwijken, ontwijken, terugwijken, uitwijken, wegwijken

Van geen wijken [willen] weten

• Halsstarrig aan iets (bijv. een standpunt) vasthouden

de wijken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord wijk

• Het woord wijken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "wijken" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.