stranden

• Geluid:  stranden    (hulp, bestand)

• stran·den

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
stranden	strandde	gestrand
zwak -d	volledig

stranden

1. ergatief aan de grond vastlopen

   • Het schip strandde juist voor de havengeul. 

2. niet meer verder kunnen

   ▸ De jongen naast me deed zijn koplamp aan waardoor de in de muur gekraste namen zichtbaar werden: hier waren al eerder mensen gestrand.^[1]

de stranden mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord strand

• Het woord stranden staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "stranden" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.[2]

• stran·den

Naar frequentie	1904

stranden, g

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van strand

• stran·den

Naar frequentie	2615

stranden, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van strand

• stranda, v