recto

• Geluid:  recto    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈrɛkto / (2 lettergrepen)

• rec·to

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘bijwoord: op de voorkant van het blad’ voor het eerst aangetroffen in 1824 ^[1]
• verkorting van Latijn recto folio "met het blad in de goede richting" ^[2][3]

recto

1. op de voorkant (van een blad)
   1. op de rechterpagina (in een boek bij talen die van links naar rechts geschreven worden)
   2. op de linkerpagina (in een boek bij talen die van rechts naar links geschreven worden)

• r., r°

• verso

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	recto	recto's
verkleinwoord	-	-

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

het recto o

1. voorkant van een blad
   1. rechterpagina in een boek (bij talen die van links naar rechts geschreven worden)
   2. linkerpagina in een boek (bij talen die van rechts naar links geschreven worden)

• verso

• Het woord recto staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "recto" herkend door:

54 %	van de Nederlanders;
91 %	van de Vlamingen.[4]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈrek.to/

• rec·to

enkelvoud	meervoud
recto	rectos

recto m

1. (anatomie) endeldarm, rectum

	enkelvoud	meervoud
mannelijk	recto	rectos
vrouwelijk	recta	rectas

recto

1. recht

vervoeging van
regir

recto

1. voltooid deelwoord (participio) van regir