commandeur

• Geluid:  commandeur    (hulp, bestand)
• IPA: / kɔmɑnˈdør / (3 lettergrepen)

• com·man·deur

• van Frans commandeur "waardigheidsbekleder bij ridderorde; leider", op te vatten als naamwoord van handeling van commanderen met het achtervoegsel -eur, in de betekenis van ‘laagste rang van vlagofficier bij de marine’ voor het eerst aangetroffen in 1739 ^{[1] [2] [3]}

de commandeur m

1. (militair) iemand die het bevel voert, gewoonlijk over strijdkrachten
2. (militair) officiersrang bij de zeemacht, tussen die van kapitein en schout-bij-nacht in en commodore bij de landmacht, respectievelijk luchtmacht
3. iemand met een ridderorde, in rang boven officier en onder grootkruis

• [3] commandeurskruis

• Het woord commandeur staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "commandeur" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.