Ton

Niet te verwarren met: ton

• Geluid:  Ton    (hulp, bestand)
• IPA: / tɔn / (1 lettergreep)

• ton

• Ton

• (verkorting) van Anton en Antonius, een Romeinse familienaam van waarschijnlijk Etruskische oorsprong, anders mogelijk een afleiding van het Oudgrieks ἄνθος (anthos) "bloem"

	enkelvoud	bezitsvorm	meervoud
naamwoord	Ton	Tons	Tonnen
verkleinwoord		-

Ton

1. (mannelijke naam) een jongensnaam

   • Ton ging meestal met de motor naar zijn werk. 

• Antonius, Anton, Toon, Toontje, Anthony, Tony, Tonny, Tonneke, Antoine, Antoinette, Toine

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid:  Ton    (hulp, bestand)
• Geluid:  Ton    (hulp, bestand)
• IPA: /toːn/

• Ton

• [A] Ontleend aan Latijns tōnus, leenwoord uit Oudgrieks tónos (τόνος).
• [B] Afkomstig uit het Oudhoogduits thāha ‘klei, leem’, ontwikkeld uit Oergermaans *þanhōn. Evenals Nederduits Dwa, Oudengels þō(he) en Gotisch þāhō.

[A]	enkelvoud	meervoud
nominatief	der Ton	die Töne
genitief	des Tons des Tones	der Töne
datief	dem Ton	den Tönen
accusatief	den Ton	die Töne

[A] Ton m

1. (natuurkunde), (muziek) toon (geluid, klank)
2. klank (van de stem), spreektrant
3. tint

• [1]: Halbton
• [1]: Klingelton
• [1]: tonangebend
• [1]: Tonart
• [1]: Tonaufnahme
• [1]: Tonhöhe
• [1]: Tonleiter
• [1]: vertonen
• [1]: Zwischenton
• [2]: Flüsterton
• [2]: Intonation
• [2]: Plauderton
• [2]: Tonfall
• [2]: Umgangston
• [3]: Farbton
• [3]: tönen

• [1]: Tonaufnahme
• [2]: Tonfall
• [3]: Tönung

[B]	enkelvoud	meervoud
nominatief	der Ton	die Tone
genitief	des Tons des Tones	der Tone
datief	dem Ton	den Tonen
accusatief	den Ton	die Tone

[B] Ton m

1. (geologie) klei (bodemsoort)
2. klei (materiaal voor de productie van b.v. aardewerk of baksteen))

• [1]: Bodenart
• [1]: Erdart

• [1]: Tonboden
• [1]: Tonerde
• [1]: Tonminerale
• [2]: Tonfigur
• [2]: tönern
• [2]: Tongefäß

• Lehm
• Mergel

• [2]: Ton brennen

• [2]: Ton formen