Naar inhoud springen

Wereldkampioenschap rally in 1984

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wereldkampioenschap rally in 1984
Volgende: Seizoen 1985
Vorige: Seizoen 1983
De locaties van rally's in het seizoen 1984 in kaart
De locaties van rally's in het seizoen 1984 in kaart
Seizoen in het wereldkampioenschap rally
Regio Mondiaal
Jaargang 12
Aantal rondes 12
Kampioen rijders Vlag van Zweden Stig Blomqvist
Kampioen constructeurs Vlag van Duitsland Audi
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Het Wereldkampioenschap rally in 1984 was de twaalfde jaargang van het Wereldkampioenschap rally (internationaal het World Rally Championship), georganiseerd door de Fédération Internationale de l'Automobile (FIA).

Het seizoen zag een ongewijzigde kalender ten opzichte van het voorgaande seizoenen, bestaande uit twaalf rondes, waarin Zweden en Ivoorkust wederom gelimiteerd werden tot een rol voor het rijderskampioenschap, en dus niet de constructeurs, waarbij de beste zeven resultaten meetelde voor het (constructeurs)kampioenschap.

Titelhouder Lancia begon het seizoen met een nieuwe evolutie van hun Lancia Rally 037, die naast enkele cosmetische veranderingen (de gehele achterbumper werd bijvoorbeeld verwijderd, zodat warme lucht beter kon wegvloeien) nu ook tot een krachtigere motor beschikte. Markku Alén en Attilio Bettega continueerden hun diensten bij het team en verwelkomden ondertussen Henri Toivonen als hun nieuwe teamgenoot, daarmee als vervanger van Walter Röhrl, die eindelijk de langverwachte overstap maakte naar concurrent Audi. De overige quattro A2's, daar waar Audi het seizoen mee aanving, werden bestuurd door regerend wereldkampioen Hannu Mikkola, Stig Blomqvist en Michèle Mouton. Met het verlies van hoofdsponsor Rothmans International perkte Opel hun programma drastisch in en ondernam het enkel een serieuze poging tijdens de Safari Rally. Teams als Nissan en Toyota reden nu wel een groter programma, terwijl Renault zich limiteerde tot slechts twee officiële optredens. Het seizoen zag ook de intrede van twee nieuwe fabrieksteams. Mazda kwam aanzetten met de enigszins conventionele, maar toch eigenzinnige Mazda RX-7. Deze moest echter het onderspit delven met de opwachting van het door Jean Todt geleide Peugeot team en hun innovatieve Peugeot 205 Turbo 16, die de eerste vierwielaangedreven opponent werd van de Audi quattro, maar daarnaast in technisch opzicht op veel punten contrasteerde met zijn concurrent. Voormalig wereldkampioen Ari Vatanen werd gecontracteerd als kopman, terwijl een terugkerende Jean-Pierre Nicolas in enkele rally's werd ingezet in de tweede auto.

Audi greep in 1984 naar beide de rijders- en constructeurstitel toe

Het seizoen ving aan in Monte Carlo, waar de wegen dit keer voor het grootste deel onder een laag sneeuw bedekt waren. Audi profiteerde met hun vierwielaandrijving optimaal van deze situatie en grepen naar een compleet top drie resultaat met Röhrl die in zijn eerste optreden voor het team voor de vierde keer de rally op zijn naam schreef. Blomqvist en Mikkola maakten het podium vol als tweede en derde respectievelijk, terwijl Lancia het nakijken had en niet verder kwamen dan een vijfde en een achtste plaats. In Zweden ontbraken op Audi na de overige fabrieksteams en had het team daar met Blomqvist nagenoeg vrij spel, die de rally voor de zevende keer ook zou winnen. Mouton eindigde in haar eerste optreden dat seizoen als tweede en bleef daarmee lokale rijder Per Eklund in een privé-ingeschreven quattro op een derde plaats voor. In Portugal keerde Lancia weer terug en kwamen ze in de openingsfase snel uit de startblokken met nieuwkomer Henri Toivonen die de eerste vijf klassementsproeven allemaal won, maar daarna uit de wedstrijd verongelukte. De quattro's vochten zich terug op het gravel, maar in tegenstelling tot Röhrl en Blomqvist zou alleen Mikkola ongeschonden uit deze strijd komen en de rally uiteindelijk ook winnen. Alén zat continu in het spoor en eindigde niet ver daarachter als tweede, terwijl het podium werd gecompleteerd door zijn teamgenoot Bettega. De Safari werd het terrein van de specialisten. Toyota bewees zich het jaar ervoor al succesvol met de Toyota Celica TCT in dit soort omstandigheden met een overwinning in Ivoorkust, en ook nu greep kopman Björn Waldegård naar de winst toe, en dit keer in de meest prestigieuze langeafstandswedstrijd van de kalender. Opel verscheen aan de start met Rauno Aaltonen en Guy Fréquelin. Aaltonen bewees zijn expertise nogmaals in deze omstandigheden en zou als tweede eindigen. Mikkola consolideerde daarachter een kostbare derde plaats. Corsica werd het podium voor de intrede van twee nieuwe auto's in het kampioenschap. Audi introduceerde hun korte wielbasis Audi Sport quattro, die in de handen van Röhrl echter nog niet kon overtuigen in snelheid noch betrouwbaarheid. Het optreden hiervan werd dan ook overrompeld door het debuut van de Peugeot 205 Turbo 16, die met Vatanen achter het stuur gelijk naar competitieve tijden reed en zelfs de wedstrijd een lange tijd leidde, voordat hij voorafgaand aan de slotdag spectaculair verongelukte. Zijn teamgenoot Nicolas reed vervolgens naar een bemoedigende vierde plaats toe, maar uiteindelijk was het Lancia die wederom bewees dat de Rally 037 op asfalt nog steeds de te kloppen auto was. Bettega voerde in eerste instantie het klassement aan, maar raakte daarna in de problemen met tijdsverlies als consequentie. Alén pakte daarna de gebroken stukken op en zou de rally voor de tweede keer op rij winnen. Miki Biasion profileerde zich daarachter als een toekomstig winnaar door met de Jolly Club ingeschreven Lancia als tweede te eindigen, waarmee hij specialist Jean Ragnotti in de Renault 5 Turbo op een derde plaats voorbleef. In Griekenland kwamen de Sport quattro's beter tot hun recht, maar de betrouwbaarheid bewees nog steeds problematisch. Het was daarom ook dat Blomqvist en Mikkola er bewust voor kozen om nog enige tijd vast te houden aan de bewezen quattro A2. Daarmee grepen zij dan ook naar een top twee resultaat met Blomqvist als winnaar en Mikkola eindigend als tweede. De Lancia's moesten weer achtervolgen met Alén die de top drie volmaakte en Bettega op een vierde plaats.

De start van de tweede seizoenshelft in Nieuw-Zeeland werd eveneens een prooi voor Blomqvist. De enige ingeschreven Lancia van Alén wist met een tweede plaats de Audi's dit keer van elkaar te scheiden door Mikkola, die onder meer door een rol enige tijd verloor, achter zich te houden op plaats drie. In Argentinië had Audi geen concurrentie van andere grote teams, maar werd het materiaal en de rijders desalniettemin getest op het uithoudingsvermogen. Het onderlinge gevecht werd nogmaals gewonnen door Blomqvist, met Mikkola en Audi's gastrijder Jorge Recalde in de achtervolging op plaatsen twee en drie. Finland zag het team van Peugeot terugkeren met een overtuigend optreden van Vatanen. Het potentieel van de auto werd dit keer omgezet in resultaat, want Vatanen won de rally door deze bijna van start tot finish te dicteren. Lancia zou het podium completeren met Alén als tweede en Toivonen eindigend op plaats drie. Blomqvist kwam daarachter als vierde over de streep en plaatste zichzelf daarmee in een zetel om het kampioenschap in een van de volgende rally's binnen te halen, omdat Mikkola vroegtijdig moest opgeven. In San Remo wist Blomqvist, nu achter het stuur van de Sport quattro, echter niet te finishen en dus moest hij zich daarom voorbereiden op een deelname in Ivoorkust. Ondertussen was het Vatanen die wederom de competitie het nakijken liet en naar zijn tweede opeenvolgende overwinning met de 205 T16 toe reed. Ook hier werd hij gevolgd door de Lancia's, dit keer met lokale helden Bettega en Biasion eindigend als tweede en derde respectievelijk. Ivoorkust bewees vervolgens de titel beslisser in het rijderskampioenschap. Blomqvist greep naar de overwinning met de Sport quattro en liet daarmee Mikkola, die aan de start verscheen met de quattro A2, achter zich op een tweede plaats, om zo wereldkampioen te worden. Shekhar Mehta schonk Nissan ondertussen hun enige podium resultaat van het seizoen door derde te eindigen. In Groot-Brittannië ontbrak niet alleen de kersverse kampioen Blomqvist aan de start, maar ook Lancia, die inmiddels intensief bezig waren met de ontwikkeling van de Delta S4, en dus hun deelname lieten afweten. Hierdoor was de titel bij de constructeurs bij voorhand al beslist in het voordeel van Audi, die alleen met Mouton aan de start verschenen, waar het dat Mikkola een quattro van de Engelse importeur bestuurde. Maar ook in de slotronde van het kampioenschap sloeg Peugeot toe met de derde overwinning voor Vatanen in hun debuutseizoen. Mikkola vormde echter lange tijd een bedreiging, maar een slotoffensief bracht Vatanen uiteindelijk toch de zege, met Mikkola eindigend als tweede en Eklund voor Toyota op plaats drie.

Ronde Datum Rally Basis Ondergrond
1 21-27 januari Rally van Monte Carlo Vlag van Monaco Monte Carlo Asfalt
2 10-12 februari Rally van Zweden Vlag van Zweden Karlstad Sneeuw en ijs
3 7-10 maart Rally van Portugal Vlag van Portugal Estoril Asfalt en gravel
4 19-23 april Safari Rally Vlag van Kenia Nairobi Gravel
5 3-5 mei Rally van Corsica Vlag van Frankrijk Ajaccio Asfalt
6 28-31 mei Rally van Griekenland Vlag van Griekenland Athene Gravel
7 23-26 juni Rally van Nieuw-Zeeland Vlag van Nieuw-Zeeland Auckland Gravel
8 27 juli-1 augustus Rally van Argentinië Vlag van Argentinië Buenos Aires Gravel
9 24-26 augustus Rally van Finland Vlag van Finland Jyväskylä Gravel
10 30 september-5 oktober Rally van San Remo Vlag van Italië San Remo Asfalt en gravel
11 31 oktober-4 november Rally van Ivoorkust Vlag van Ivoorkust Abidjan Gravel
12 25-29 november Rally van Groot-Brittannië Vlag van Verenigd Koninkrijk Chester Gravel

Teams en rijders

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Volgorde is gebaseerd op de eindstand van het kampioenschap uit het voorgaande seizoen.
Fabrieksinschrijvingen
Inschrijving Constructeur Auto Band Rijder Navigator Rondes
Vlag van Italië Martini Racing Lancia Lancia Rally 037 P Vlag van Finland Markku Alén Vlag van Finland Ilkka Kivimäki 1, 3-7, 9-10
Vlag van Italië Attilio Bettega Vlag van Italië Maurizio Perissinot 1, 3, 10
Vlag van Verenigde Staten Sergio Cresto 5-6
Vlag van Frankrijk Jean-Claude Andruet 1
Vlag van Finland Henri Toivonen Vlag van Finland Juha Piironen 3, 6, 9
Vlag van Kenia Vic Preston Jr. Vlag van Kenia John Lyall 4
Vlag van Duitsland Audi Sport Audi Audi quattro A2

Audi Sport quattro

M Vlag van Finland Hannu Mikkola Vlag van Zweden Arne Hertz 1, 3-4, 6-9, 11-12
Vlag van Zweden Stig Blomqvist Vlag van Zweden Björn Cederberg 1-11
Vlag van Duitsland Walter Röhrl Vlag van Duitsland Christian Geistdörfer 1, 3, 5-7, 10
Vlag van Frankrijk Michèle Mouton Vlag van Italië Fabrizia Pons 2, 4, 6, 9, 12
Vlag van Argentinië Jorge Recalde Vlag van Argentinië Jorge del Buono 8
Vlag van Duitsland Opel Euro Team Opel Opel Manta 400 Vlag van Frankrijk Guy Fréquelin Vlag van Zweden Bruno Berglund 4
Vlag van Frankrijk 'Tilber' 5
Vlag van Finland Rauno Aaltonen Vlag van Kenia Lofty Drews 4
Vlag van Japan Team Nissan Europe Nissan Nissan 240RS D Vlag van Finland Timo Salonen Vlag van Finland Seppo Harjanne 1, 4, 6-7, 12
Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Kaby Vlag van Verenigd Koninkrijk Kevin Gormley 1, 9, 12
Vlag van Finland Erkki Pitkänen Vlag van Finland Seppo Harjanne 3
Vlag van Finland Rolf Mesterton 9
Vlag van Kenia Shekhar Mehta Vlag van Kenia Rob Combes 4
Vlag van Kenia Yvonne Mehta 6, 12
Vlag van Griekenland Iórgos Moschous Vlag van Griekenland Alexandros Konstantakos 6
Vlag van Nieuw-Zeeland Reg Cook Vlag van Nieuw-Zeeland Wayne Jones 7
Vlag van Finland Pentti Airikkala Vlag van Finland Seppo Harjanne 9
Vlag van Frankrijk Équipe Renault Elf Renault Renault 5 Turbo M Vlag van Frankrijk Jean Ragnotti Vlag van Frankrijk Pierre Thimonier 3, 5
Vlag van Japan Toyota Team Europe Toyota Toyota Celica TCT P Vlag van Zweden Björn Waldegård Vlag van Zweden Hans Thorszelius 3-4, 7, 12
Vlag van Zweden Claes Billstam 9
Vlag van Finland Juha Kankkunen Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Gallagher 3, 7, 9, 12
Vlag van Zweden Per Eklund Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Whittock 4, 12
Vlag van Frankrijk Peugeot Talbot Sport Peugeot Peugeot 205 Turbo 16 M Vlag van Finland Ari Vatanen Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Harryman 5-6, 9-10, 12
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Nicolas Vlag van Frankrijk Charley Pasquier 5-6, 10
Vlag van Japan Mazda Rally Team Europe Mazda Mazda RX-7 P Vlag van Duitsland Achim Warmbold Vlag van Frankrijk 'Biche' 6
Vlag van Zweden Ingvar Carlsson Vlag van Zweden Benny Melander 6, 12
Vlag van Frankrijk Philippe Wambergue Vlag van Frankrijk Michel Vial 12
Vlag van Frankrijk Citroën Competitions Citroën Citroën Visa 1000 Pistes M Vlag van Frankrijk Philippe Wambergue Vlag van Kenia Peter Tilbury 4
Vlag van Frankrijk Jean De Alexandris 9
Vlag van Frankrijk Vincent Laverne 10
Vlag van Frankrijk Christian Rio Vlag van Frankrijk Jean-Bernard Vieu 4, 9-10
Vlag van Frankrijk Maurice Chomat Vlag van Frankrijk Didier Breton 9-10
Vlag van Duitsland Volkswagen Motorsport Volkswagen Volkswagen Golf GTI P Vlag van Zweden Kalle Grundel Vlag van Duitsland Peter Diekmann 1-3, 5-6, 9-10, 12

Agenda en resultaten

[bewerken | brontekst bewerken]
Kleur Ondergrond
Grijs Asfalt
Bruin Gravel
Roze Asfalt en gravel
Blauw Sneeuw en ijs
Ronde Rally Podium Statistieken
Pos. Rijder Auto Tijd Proeven Afstand Gestart Gefinisht
1 Vlag van Monaco 52ème Rallye Automobile de Monte-Carlo
(21-27 januari 1984)
1. Vlag van Duitsland Walter Röhrl Audi quattro A2 8:52.29 30 753,20 km 209 75
2. Vlag van Zweden Stig Blomqvist Audi quattro A2 8:53.42
3. Vlag van Finland Hannu Mikkola Audi quattro A2 9:05.09
2 Vlag van Zweden 34th International Swedish Rally (R)
(10-12 februari 1984)
1. Vlag van Zweden Stig Blomqvist Audi quattro A2 4:16.45 25 447,70 km 66 41
2. Vlag van Frankrijk Michèle Mouton Audi quattro A2 4:24.12
3. Vlag van Zweden Per Eklund Audi quattro A2 4:33.27
3 Vlag van Portugal 18º Rallye de Portugal Vinho do Porto
(7-10 maart 1984)
1. Vlag van Finland Hannu Mikkola Audi quattro A2 7:35.32 45 685,00 km 70 20
2. Vlag van Finland Markku Alén Lancia Rally 037 7:35.59
3. Vlag van Italië Attilio Bettega Lancia Rally 037 7:58.21
4 Vlag van Kenia 32nd Marlboro Safari Rally
(19-23 april 1984)
1. Vlag van Zweden Björn Waldegård Toyota Celica TCT 2:02 105 5254,00 km 76 25
2. Vlag van Finland Rauno Aaltonen Opel Manta 400 2:13
3. Vlag van Finland Hannu Mikkola Audi quattro A2 2:25
5 Vlag van Frankrijk 28ème Tour de Corse - Rallye de France
(3-5 mei 1984)
1. Vlag van Finland Markku Alén Lancia Rally 037 13:24.56 30 1130,29 km 155 58
2. Vlag van Italië Miki Biasion Lancia Rally 037 13:29.11
3. Vlag van Frankrijk Jean Ragnotti Renault 5 Turbo 13:33.16
6 Vlag van Griekenland 31st Acropolis Rally
(28-31 mei 1984)
1. Vlag van Zweden Stig Blomqvist Audi quattro A2 10:41.51 47 796,62 km 104 32
2. Vlag van Finland Hannu Mikkola Audi quattro A2 10:44.58
3. Vlag van Finland Markku Alén Lancia Rally 037 10:56.01
7 Vlag van Nieuw-Zeeland 15th Sanyo Rally of New Zealand
(23-26 juni 1984)
1. Vlag van Zweden Stig Blomqvist Audi quattro A2 10:40.41 45 1063,26 km 63 35
2. Vlag van Finland Markku Alén Lancia Rally 037 10:45.28
3. Vlag van Finland Hannu Mikkola Audi quattro A2 10:48.10
8 Vlag van Argentinië 4º Marlboro Rally Argentina
(27 juli-1 augustus 1984)
1. Vlag van Zweden Stig Blomqvist Audi quattro A2 10:33.38 23 948,58 km 105 21
2. Vlag van Finland Hannu Mikkola Audi quattro A2 10:36.54
3. Vlag van Argentinië Jorge Recalde Audi quattro A2 10:38.48
9 Vlag van Finland 34th 1000 Lakes Rally
(24-26 augustus 1984)
1. Vlag van Finland Ari Vatanen Peugeot 205 Turbo 16 4:08.49 51 460,96 km 144 74
2. Vlag van Finland Markku Alén Lancia Rally 037 4:10.49
3. Vlag van Finland Henri Toivonen Lancia Rally 037 4:12.57
10 Vlag van Italië 26º Rallye Sanremo
(30 september-5 oktober 1984)
1. Vlag van Finland Ari Vatanen Peugeot 205 Turbo 16 8:44.34 56 807,69 km 100 35
2. Vlag van Italië Attilio Bettega Lancia Rally 037 8:50.01
3. Vlag van Italië Miki Biasion Lancia Rally 037 8:53.58
11 Vlag van Ivoorkust 16ème Rallye Côte d'Ivoire (R)
(31 oktober-4 november 1984)
1. Vlag van Zweden Stig Blomqvist Audi Sport quattro 5:24 46 4012,00 km 50 6
2. Vlag van Finland Hannu Mikkola Audi quattro A2 5:46
3. Vlag van Kenia Shekhar Mehta Nissan 240RS 6:28
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk 40th Lombard RAC Rally
(25-29 november 1984)
1. Vlag van Finland Ari Vatanen Peugeot 205 Turbo 16 9:19.48 56 868,54 km 119 52
2. Vlag van Finland Hannu Mikkola Audi quattro A2 9:20.29
3. Vlag van Zweden Per Eklund Toyota Celica TCT 9:37.09
  • R = Alleen rijderskampioenschap.

Kampioenschap standen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Punten worden uitgereikt aan de top 10 geklasseerden.
Pos. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.
Punten 20 15 12 10 8 6 4 3 2 1
Pos. Rijder MON
Vlag van Monaco
ZWE
Vlag van Zweden
POR
Vlag van Portugal
KEN
Vlag van Kenia
FRA
Vlag van Frankrijk
GRI
Vlag van Griekenland
NZL
Vlag van Nieuw-Zeeland
ARG
Vlag van Argentinië
FIN
Vlag van Finland
ITA
Vlag van Italië
IVK
Vlag van Ivoorkust
GBR
Vlag van Verenigd Koninkrijk
 Ptn. 
1 Vlag van Zweden Stig Blomqvist 2 1 NF NF 5 1 1 1 4 NF 1 125
2 Vlag van Finland Hannu Mikkola 3 1 3 2 3 2 NF 2 2 104
3 Vlag van Finland Markku Alén 8 2 4 1 3 2 2 NF 90
4 Vlag van Finland Ari Vatanen NF NF 1 1 1 60
5 Vlag van Italië Attilio Bettega 5 3 7 4 2 49
6 Vlag van Italië Miki Biasion 6 4 2 NF 3 43
7 Vlag van Zweden Per Eklund 3 NF 6 3 30
8 Vlag van Zweden Björn Waldegård NF 1 5 NF NF 28
9 Vlag van Kenia Shekhar Mehta 14 5 7 3 8 27
10 Vlag van Finland Timo Salonen 10 7 6 4 6 27
11 Vlag van Duitsland Walter Röhrl 1 6 NF NF NF NF 26
12 Vlag van Frankrijk Michèle Mouton 2 NF NF NF 4 25
13 Vlag van Frankrijk Jean Ragnotti 5 3 20
14 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Nicolas 4 NF 5 18
15 Vlag van Finland Rauno Aaltonen 2 15
16 Vlag van Argentinië Jorge Recalde 3 12
Vlag van Finland Henri Toivonen NF NF 3 12
18 Vlag van Zweden Kalle Grundel 9 NF 7 13 NF NF 6 NF 12
19 Vlag van Frankrijk Jean-Luc Thérier 4 10
Vlag van Zweden Mats Jonsson 4 NF 10
Vlag van Argentinië Mario Stillo 4 10
Vlag van Italië Fabrizio Tabaton 4 10
Vlag van Frankrijk Alain Ambrosino 4 10
24 Vlag van Zweden Lars-Erik Torph 5 13 8
25 Vlag van Verenigde Staten John Buffum 5 NF 8
Vlag van Japan Yasuhiro Iwase 5 8
Vlag van Finland Juha Kankkunen NF NF NF 5 NF 8
Vlag van Kenia David Horsey 5 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Russell Brookes 5 8
30 Vlag van Zweden Björn Johansson 6 6
Vlag van Kenia Vic Preston Jr. 6 6
Vlag van Frankrijk Jean-Claude Andruet EX 6 6
Vlag van Nieuw-Zeeland Reg Cook 6 6
Vlag van Argentinië Miguel Torrás 6 6
Vlag van Frankrijk Patrick Tauziac 6 6
36 Vlag van Frankrijk Bernard Darniche 7 NF 4
Vlag van Zweden Kenneth Eriksson 7 NF 4
Vlag van Nieuw-Zeeland Malcolm Stewart 7 4
Vlag van Argentinië Carlos Bassi 7 4
Vlag van Finland Erkki Pitkänen NF 7 4
Vlag van San Marino Massimo Ercolani 7 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmy McRae 7 4
43 Vlag van Zweden Stig Andervang 8 NF 3
Vlag van Portugal Jorge Ortigão 8 3
Vlag van Oostenrijk Franz Wittmann 8 NF 3
Vlag van Frankrijk François Chatriot NF 8 3
Vlag van Griekenland Iórgos Moschous 8 3
Vlag van Nieuw-Zeeland Possum Bourne 8 3
Vlag van Argentinië Hugo Hernández 8 3
Vlag van Frankrijk Bruno Saby NF NF 8 3
Vlag van Oostenrijk Gerhard Kalnay 8 3
52 Vlag van Japan Yoshio Iwashita 9 10 3
53 Vlag van Duitsland Achim Warmbold 11 9 2
54 Vlag van Zweden Gunnar Pettersson 9 2
Vlag van Frankrijk Christian Dorche 9 2
Vlag van Frankrijk Guy Fréquelin NF 9 2
Vlag van Nieuw-Zeeland Tony Teesdale 9 2
Vlag van Finland Jouko Pöysti 9 2
Vlag van Italië Michele Rayneri 9 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bertie Fisher 9 2
61 Vlag van Argentinië Miguel Pérez Nonnenmacher 10 2
62 Vlag van Verenigd Koninkrijk Russell Gooding 10 29 1
63 Vlag van Zweden Jerry Åhlin 10 1
Vlag van Kenia Basil Criticos 10 1
Vlag van Frankrijk Yves Loubet NF 10 NF 1
Vlag van Nieuw-Zeeland Blair Robson 10 1
Vlag van Finland Kalevi Aho 10 1
Vlag van Oostenrijk Werner Grissmann NF 10 1
Vlag van Zweden Mikael Ericsson NF NF 10 1
70 Vlag van Argentinië Walter d'Agostini 11 1
  • Noot: De beste zeven resultaten werden gerekend voor het kampioenschap.

Constructeurs

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Constructeur MON
Vlag van Monaco
POR
Vlag van Portugal
KEN
Vlag van Kenia
FRA
Vlag van Frankrijk
GRI
Vlag van Griekenland
NZL
Vlag van Nieuw-Zeeland
ARG
Vlag van Argentinië
FIN
Vlag van Finland
ITA
Vlag van Italië
GBR
Vlag van Verenigd Koninkrijk
 Ptn. 
1 Vlag van Duitsland Audi 18 18 14 (10) 18 18 18 (12) (7) 16 120
2 Vlag van Italië Lancia (10) 16 12 18 14 16 16 16 108
3 Vlag van Frankrijk Peugeot 12 8 18 18 18 74
4 Vlag van Japan Toyota 10 18 10 10 14 62
5 Vlag van Frankrijk Renault 12 10 14 15 4 55
6 Vlag van Duitsland Opel 16 2 11 2 7 10 48
7 Vlag van Japan Nissan 2 10 8 12 6 8 46
8 Vlag van Duitsland Volkswagen 9 12 13 34
9 Vlag van Japan Subaru 11 11
10 Vlag van Italië Alfa Romeo 9 9
Vlag van Italië Fiat 9 9
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ford 6 6
13 Vlag van Frankrijk Citroën 4 4
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Vauxhall 2 2
Vlag van Japan Mazda 2 2
Vlag van Japan Mitsubishi 2 2
Kleur Resultaat
Goud Winnaar
Zilver 2e plaats
Brons 3e plaats
Groen Gefinisht, in punten
Blauw Gefinisht, geen punten
Niet geklasseerd (NC: Not classified)
Paars Niet gefinisht (DNF: Did not finish)
Zwart Gediskwalificeerd (DSQ: Disqualified)
Wit Uitgesloten (EX: Excluded)
Trok zich terug (WD: Withdrew)
Niet gestart (DNS: Did not start)
Blank Geannuleerd (C: Cancelled)
Uitgesteld (PP: Postponed)
  • Noot: De beste zeven resultaten werden gerekend voor het kampioenschap.
Pos. Rijder Gestart Gefinisht Winst Podia KP winst Punten Pos. in WK
1 Vlag van Zweden Stig Blomqvist 11 8 5 6 69 125 1
2 Vlag van Finland Hannu Mikkola 9 8 1 8 64 104 2
3 Vlag van Finland Markku Alén 8 7 1 5 41 90 3
4 Vlag van Finland Ari Vatanen 5 3 3 3 114 60 4
5 Vlag van Italië Attilio Bettega 5 5 0 2 29 49 5
6 Vlag van Italië Miki Biasion 5 4 0 2 12 43 6
7 Vlag van Zweden Per Eklund 4 3 0 2 15 30 7
8 Vlag van Zweden Björn Waldegård 5 2 1 1 2 28 8
9 Vlag van Kenia Shekhar Mehta 5 5 0 1 0 27 9
10 Vlag van Finland Timo Salonen 5 5 0 0 0 27 10
11 Vlag van Duitsland Walter Röhrl 6 2 1 1 42 26 11
12 Vlag van Frankrijk Michèle Mouton 5 2 0 1 6 25 12
13 Vlag van Frankrijk Jean Ragnotti 2 2 0 1 3 20 13
14 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Nicolas 3 2 0 0 2 18 14
15 Vlag van Finland Rauno Aaltonen 1 1 0 1 0 15 15
16 Vlag van Finland Henri Toivonen 3 1 0 1 13 12 16
17 Vlag van Argentinië Jorge Recalde 1 1 0 1 6 12 16
18 Vlag van Zweden Kalle Grundel 8 4 0 0 0 12 18
19 Vlag van Finland Juha Kankkunen 4 1 0 0 1 10 25
20 Vlag van Frankrijk Jean-Claude Andruet 2 1 0 0 0 6 30
21 Vlag van Nieuw-Zeeland Reg Cook 1 1 0 0 0 6 30
22 Vlag van Finland Erkki Pitkänen 2 1 0 0 0 4 36
23 Vlag van Griekenland Iórgos Moschous 1 1 0 0 0 3 43
24 Vlag van Duitsland Achim Warmbold 2 2 0 0 0 2 53
25 Vlag van Frankrijk Guy Fréquelin 2 1 0 0 0 2 54

Constructeurs

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Rijder Gestart Gefinisht Winst Podia KP winst Punten Pos. in WK
1 Vlag van Duitsland Audi 32 21 7 17 205 120 1
2 Vlag van Italië Lancia 17 13 1 8 97 108 2
3 Vlag van Frankrijk Peugeot 8 5 3 3 116 74 3
4 Vlag van Japan Toyota 12 4 1 2 4 62 4
5 Vlag van Frankrijk Renault 2 2 0 1 4 55 5
6 Vlag van Duitsland Opel 3 2 0 1 1 48 6
7 Vlag van Japan Nissan 17 14 0 1 0 46 7
8 Vlag van Duitsland Volkswagen 8 4 0 0 0 34 8
9 Vlag van Frankrijk Citroën 8 3 0 0 0 4 13
10 Vlag van Japan Mazda 4 1 0 0 0 2 14
[bewerken | brontekst bewerken]
  • (en) World Rally Championship
  • (en) Resultaten op eWRC-results.com
Zie de categorie 1984 in World Rally Championship van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.