Naar inhoud springen

Lieke Martens

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lieke Martens-van Leer
Martens in 2017
Martens in 2017
Persoonlijke informatie
Volledige naam Lieke Elisabeth Petronella Martens
Geboortedatum 16 december 1992
Geboorteplaats Nieuw Bergen, Vlag van Nederland Nederland
Lengte 170 cm
Been Rechts[1]
Positie Aanvaller
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
Rugnummer 11
Contract tot 30 juni 2025
Jeugd
1997–2005
2005–2009
2008–2009 		Vlag van Nederland RKVV Montagnards
Vlag van Nederland Olympia '18
Vlag van Nederland HvA
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2009–2010
2010–2011
2011–2012
2012–2014
2014–2016
2016–2017
2017–2022
2022– 		Vlag van Nederland sc Heerenveen
Vlag van Nederland VVV-Venlo
Vlag van België Standard Luik
Vlag van Duitsland FCR 2001 Duisburg
Vlag van Zweden Kopparbergs/Göteborg
Vlag van Zweden FC Rosengård
Vlag van Spanje FC Barcelona
Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain 		18(2)
20(9)
25(17)
30(7)
36(17)
29(20)
157(73)
38(8)
Interlands **
2010–2011
2011–2024 		Vlag van Nederland Nederland –19
Vlag van Nederland Nederland 		27(8)
160(62)
Medailles
* Bijgewerkt op 4 juni 2024
** Bijgewerkt op 4 juni 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Lieke Elisabeth Petronella Martens-van Leer (Nieuw Bergen, 16 december 1992) is een Nederlands profvoetbalster die sinds juli 2022 onder contract staat bij Paris Saint-Germain. Ze werd op 6 augustus 2017 met het Nederlands elftal Europees kampioen. Tevens kreeg ze de prijs voor beste speelster van het toernooi. Op 24 augustus 2017 werd Martens door de UEFA verkozen tot Europees voetbalster van het jaar. Op 23 oktober 2017 werd Martens door de FIFA verkozen tot beste voetbalster van de wereld. Op 31 mei 2024 nam Martens afscheid van het Nederlands Elftal.

Carrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Martens begon met voetballen op vijfjarige leeftijd bij RKVV Montagnards in Bergen, waar ze in de F2 terechtkwam. Via F2, F1, E2, E1, D1 en de C1 doorliep ze de jeugd bij die club en rond haar achtste kreeg ze haar eerste uitnodiging voor een regionaal KNVB-elftal. Daarna stapte ze over naar Olympia '18 in Boxmeer, op aandringen van bondscoach Vera Pauw. Later nam ze ook nog deel aan het HvA-project dat opgezet was door de KNVB.[2] In de zomer van 2009 maakte ze op 16-jarige leeftijd de overstap naar sc Heerenveen om te gaan spelen in de Eredivisie.[3] Ze scoorde tweemaal in achttien duels voor de club.

In 2010 nam Martens met Nederland onder 19 deel aan het Europees kampioenschap. Ze maakte vier doelpunten tijdens het eindtoernooi waarmee ze samen met de Duitse Turid Knaak topscorer van het toernooi werd. Nederland werd in de halve finales uitgeschakeld na een strafschoppenserie. Martens scoorde wel vanaf elf meter. In de zomer van 2010 stapte ze over naar VVV-Venlo, dat vanaf het seizoen 2010/11 in de Eredivisie speelde.[4] In totaal speelde ze twintig duels voor de club en was ze negen maal trefzeker. Na één jaar vertrok ze naar Standard Fémina de Liège.

Op 22 augustus 2011 maakte Martens haar debuut in het Nederlands elftal. In het duel in en tegen China startte ze in het basiselftal en speelde de gehele wedstrijd, die in een 1–1 gelijkspel eindigde. Een paar dagen later debuteerde ze voor haar club Standard in de BeNe Supercup tegen FC Twente. Martens was tweemaal trefzeker in het met 4–1 gewonnen duel. Martens maakte in een half jaar tijd zeventien doelpunten voor de club en vertrok in januari 2012 naar FCR 2001 Duisburg.[5] De Duitse voetbalclub verzuimde echter de transfer tijdig rond te maken, waardoor Martens pas vanaf de zomer voor de club mocht spelen.[6]

Martens werd door bondscoach Roger Reijners opgenomen in de selectie voor het wereldkampioenschap voetbal in 2015. In de eerste wedstrijd, een 0–1 overwinning tegen Nieuw-Zeeland op 6 juni 2015, maakte Martens het enige doelpunt door de bal van buiten het strafschopgebied langs de keepster te krullen.[1][7] Tevens was dit het eerste doelpunt van het Nederlands dameselftal op een wereldkampioenschap. Twee jaar later behoorde Martens eveneens tot de Nederlandse selectie voor het Europees kampioenschap voetbal 2017 in eigen land. In de derde groepswedstrijd tegen België maakte zij het beslissende doelpunt (1–2), waardoor Nederland zich plaatste voor de kwartfinale.[8][9] In de kwartfinale tegen Zweden scoorde Martens de 1–0 uit een vrije trap en ook bij de 2–0 had Martens een belangrijk aandeel. Nederland werd Europees kampioen door in de finale Denemarken te verslaan (4–2). Martens maakte zelf de 2–1. Na de wedstrijd werd ze, met 3 doelpunten en 1 assist in 6 wedstrijden, uitgeroepen tot beste speelster van het toernooi.

Na het EK 2017 tekende ze een contract bij FC Barcelona Femení, dat juli 2019 met twee jaar verlengd werd.[10]

Na het WK 2019 was Martens een tijdje niet actief wegens een teenblessure. Sinds half oktober 2019 is ze weer aan het trainen en op 4 maart 2020 maakte ze haar rentree bij het Nederlands elftal.

Op 16 mei 2021 won Martens met FC Barcelona Femení de finale van de UEFA Women's Champions League, waarin met 4–0 werd gewonnen van Chelsea.

Op 16 juni 2022 tekende Martens een contract voor drie seizoenen bij Paris Saint-Germain.[11]

Op 31 mei 2024 nam Martens na een wedstrijd tegen Finland afscheid van het Nederlands Elftal.

Persoonlijk

[bewerken | brontekst bewerken]

Lieke Martens kreeg in 2018 een relatie met doelman Benjamin van Leer.[12] Het stel trouwde op 13 juni 2023.[13]

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Competitie Wedstrijden Doelpunten
2009/10 sc Heerenveen Vlag van Nederland Eredivisie 18 2
2010/11 VVV-Venlo 20 9
2011/12 Standard Vlag van België Eerste klasse 25 17
Duisburg Vlag van Duitsland Bundesliga 5 1
2012/13 20 5
2013/14 10 2
2014 Göteborg Vlag van Zweden Damallsvenskan 19 7
2015 18 5
2016 Rosengård 18 12
2017 11 8
2017/18 FC Barcelona Vlag van Spanje Primera Division Femenina 30 13
2018/19 23 11
2019/20 12 1
2020/21 25 15
2021/22 21 16
2022/23 Paris Saint-German Vlag van Frankrijk Division 1 Féminine 16 3
2023/24 16 3
Totaal 307 130

Bijgewerkt op 31 mei 2024.

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]
Interlandgoals
Goal Datum Locatie Tegenstander Score Uitslag Competitie
1. 28 februari 2012 GSZ Stadium, Larnaca, Cyprus Vlag van Italië Italië 2–1 2–1 Cyprus Cup 2012
(2.)* 1 juni 2012 Woezik, Wijchen, Nederland Vlag van Noord-Korea Noord-Korea 1–1 4–1 Vriendschappelijk
2. 5 juni 2012 Golden Tulip Victoria, Hoenderloo, Nederland 2–0 2–0
3. 20 juni 2012 Stadion Srem Jakovo, Jakovo, Servië Vlag van Servië Servië 3–0 4–0 EK-kwalificatie 2013
4. 9 februari 2013 Regenboogstadion, Waregem, België Vlag van België België 2–1 3–2 Vriendschappelijk
5. 8 maart 2013 GSP Stadium, Nicosia, Cyprus Vlag van Zwitserland Zwitserland 1–0 1–1 Cyprus Cup 2013
6. 29 juni 2013 Telstar Stadion, Velsen-Zuid, Nederland Vlag van Australië Australië 1–0 3–1 Vriendschappelijk
7. 2–1
8. 26 oktober 2013 Estádio José de Carvalho, Maia, Portugal Vlag van Portugal Portugal 4–0 7–0 WK-kwalificatie 2015
9. 23 november 2013 Stadion Woudestein, Rotterdam, Nederland Vlag van Griekenland Griekenland 1–0 7–0
10. 5–0
11. 7 maart 2014 GSP Stadium, Nicosia, Cyprus Vlag van Schotland Schotland 2–3 3–4 Cyprus Cup 2014
12. 12 maart 2014 GSZ Stadium, Larnaca, Cyprus Vlag van Zwitserland Zwitserland 2–1 4–1
13. 3–1
14. 10 april 2014 Stadion De Braak, Helmond, Nederland Vlag van Albanië Albanië 6–1 10–1 WK-kwalificatie 2015
15. 8–1
16. 25 oktober 2014 Tynecastle Stadium, Edinburgh, Schotland Vlag van Schotland Schotland 1–0 2–1
17. 30 oktober 2014 Sparta Stadion, Rotterdam, Nederland 1–0 2–0
18. 7 februari 2015 Polman Stadion, Almelo, Nederland Vlag van Thailand Thailand 4–0 7–0 Vriendschappelijk
19. 8 april 2015 Strømmen Stadion, Strømmen, Noorwegen Vlag van Noorwegen Noorwegen 1–1 3–2
20. 3–2
21. 6 juni 2015 Commonwealth Stadium, Edmonton, Canada Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 1–0 1–0 WK 2015
22. 17 september 2015 De Vijverberg, Doetinchem, Nederland Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland 1–0 8–0 Vriendschappelijk
23. 8–0
24. 29 november 2015 Kras Stadion, Volendam, Nederland Vlag van Japan Japan 1–0 3–1
25. 22 januari 2016 Limak Arcadia Atlantis Football Center, Belek, Turkije Vlag van Denemarken Denemarken 1–0 2–0
26. 8 maart 2017 Estádio Algarve, Faro-Loulé, Portugal Vlag van Japan Japan 2–0 3–2 Algarve Cup 2017
27. 7 april 2017 Stadion Galgenwaard, Utrecht, Nederland Vlag van Frankrijk Frankrijk 1–2 1–2 Vriendschappelijk
28. 11 april 2017 De Vijverberg, Doetinchem, Nederland Vlag van IJsland IJsland 3–0 4–0
29. 13 juni 2017 De Adelaarshorst, Deventer, Nederland Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 3–0 3–0
30. 8 juli 2017 Sparta Stadion, Rotterdam, Nederland Vlag van Wales Wales 1–0 5–0
31. 24 juli 2017 Koning Willem II Stadion, Tilburg, Nederland Vlag van België België 2–1 2–1 EK 2017
32. 29 juli 2017 De Vijverberg, Doetinchem, Nederland Vlag van Zweden Zweden 1–0 2–0
33. 6 augustus 2017 De Grolsch Veste, Enschede, Nederland Vlag van Denemarken Denemarken 2–1 4–2
34. 28 februari 2018 Bela Vista Municipal Stadium, Parchal, Portugal Vlag van Japan Japan 1–0 6–2 Algarve Cup 2018
35. 6–1
36. 3 maart 2018 VRS António Sports Complex, Vila Real de Santo António, Portugal Vlag van Denemarken Denemarken 2–2 3–2
37. 6 april 2018 Philips Stadion, Eindhoven, Nederland Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland 1–0 7–0 WK-kwalificatie 2019
38. 2–0
39. 12 juni 2018 Abe Lenstra Stadion, Heerenveen, Nederland Vlag van Slowakije Slowakije 1–0 1–0
40. 9 november 2018 Stadion Galgenwaard, Utrecht, Nederland Vlag van Zwitserland Zwitserland 2-0 3-0
41. 5 april 2019 GelreDome, Arnhem, Nederland Vlag van Mexico Mexico 2-0 2-0 Vriendschappelijk
42. 9 april 2019 AFAS Stadion, Alkmaar, Nederland Vlag van Chili Chili 2-0 7-0
43. 25 juni 2019 Roazhon Park, Rennes, Frankrijk Vlag van Japan Japan 1-0 2-1 WK 2019
44. 2-1
45. 10 maart 2020 Stade du Hainaut, Valenciennes, Frankrijk Vlag van Frankrijk Frankrijk 3-2 3-3 Vriendschappelijk
46. 27 oktober 2020 Stadiumi Fadil Vokrri, Pristina, Kosovo Vlag van Kosovo Kosovo 3–0 6–0 EK-kwalificatie
47. 1 december 2020 Rat Verlegh Stadion, Breda, Nederland 3–0 6–0
48. 18 februari 2021 Koning Boudewijnstadion, Brussel, België Vlag van België België 4–1 6–1 Vriendschappelijk
49. 13 april 2021 Goffertstadion, Nijmegen, Nederland Vlag van Australië Australië 2–0 5–0
50. 21 juli 2021 Miyagistadion, Rifu, Japan Vlag van Zambia Zambia 2-0 10-3 Olympische Spelen 2020
51. 5–1
52. 27 juli 2021 Nissanstadion, Yokohama, Japan Vlag van China China 4-1
8–2
53. 6–2
* Werd niet erkend als officiële interland

Erelijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Vlag van België Standard Luik
Vlag van Zweden FC Rosengård
  • Svenska Cupen: 2015/16
  • Svenska Supercupen: 2016
Vlag van Spanje FC Barcelona Femení
Vlag van Nederland Nederland

Individueel

  • UEFA Women's Player of the Year Award: 2017
  • The Best FIFA Women's Player: 2017
  • FIFPro World XI: 2017
  • UEFA EK Speelster van het Toernooi: 2017
  • UEFA EK Team van het Toernooi: 2017
  • The Offside Rule Best Female Footballer In The World: 2017
  • IFFHS Vrouwen Wereldelftal: 2020
  • IFFHS UEFA Vrouwenelftal van het Decennium: 2011–2020
Zie de categorie Lieke Martens van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lieke_Martens&oldid=68341332"