Naar inhoud springen

Jules Verne

Koppelingen bewerken
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zie Jules Verne (doorverwijspagina) voor andere betekenissen van Jules Verne.
Jules Verne
Jules Verne (foto door Nadar omstreeks 1890)
Jules Verne
(foto door Nadar omstreeks 1890)
Algemene informatie
Volledige naam Jules Gabriel Verne
Geboren Nantes, 8 februari 1828
Geboorte­plaats Nantes[1][2][3][4]
Overleden Amiens, 24 maart 1905
Overlijdensplaats Amiens[5][2][3][4]
Handtekening Handtekening
Werk
Bekende werken * Naar het middelpunt der aarde
* Twintigduizend mijlen onder zee
* De reis om de wereld in tachtig dagen
Dbnl-profiel
(en) IMDb-profiel
Lijst van Franstalige schrijvers
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Jules Verne (Nantes, 8 februari 1828 – Amiens, 24 maart 1905) was een Frans auteur van avontuurlijke reisbeschrijvingen met nieuwe technieken, naar vele delen van de aarde en naar onbekende gebieden zoals de diepzee, het binnenste van de aarde en de maan. Vaak wordt Verne gezien als de vader van de sciencefiction. Dit komt waarschijnlijk door het fantastische karakter van zijn verhalen, die echter meestal op toen bestaande kennis geïnspireerd waren. Verne ontkende zelf ronduit, dat hij een futuristisch profeet was en stelde dat het voorspellende karakter toeval was. Of zoals zijn uitgever Jules Hetzel het doel van zijn boeken omschreef: “Onderwijs dat amuseert, amusement dat onderwijst”.[6]

Levensloop

[bewerken | brontekst bewerken]
Plaquette op het geboortehuis van Jules Verne

Jules Gabriel Verne werd geboren als oudste van de vijf kinderen van Pierre Verne, een Parijse advocaat uit een geslacht van juristen, en Sophie Allotte de la Fuÿe. Zijn geboortehuis stond aan een oude kade langs de Loire. Het gezin woonde in een van de betere buurten op het kunstmatige Île de Feydeau, in Nantes. Vader zag graag zijn zoon hem opvolgen, maar Jules' hart trok naar de zee. Zeeman was een veel voorkomend beroep aan moeders kant. Zijn broer Paul koos dit vak. Het verhaal dat Verne alleen in zijn verhalen gereisd zou hebben is onwaar. Zo maakte hij een treinreis naar Schotland en stak met het eerste grote stoom-zeilpassagiersschip, de Great Eastern, de oceaan over voor een bezoek aan Noord-Amerika, onder andere de Niagarawatervallen. Toen hij veel geld verdiend had met zijn boeken kocht hij een luxejacht, de Saint Michel III, met een bemanning van tien koppen, doorkruiste daarmee de Middellandse Zee en maakte reizen naar Engeland, Ierland, Nederland en Scandinavië.

Vernes huis in Le Crotoy (1865-1870)

In 1847 ging hij naar Parijs om rechten te gaan studeren. Hij trouwde in 1857 met Honorine de Viane, een weduwe die al twee dochters had. In 1861 kregen ze een zoon, Michel Jules Verne. Hoewel Verne zijn rechtenstudie had voltooid, wilde hij schrijver worden. Hij schreef komedies in verzen en proza, waarvan sommige werden opgevoerd. In Parijs maakte hij kennis met de bekende auteurs als Alexandre Dumas père en diens zoon, Alexandre fils, die hem schrijfadviezen gaven. Verne verdiende wat als secretaris van het Théâtre Lyrique en vulde zijn inkomen aan door op de effectenbeurs te gaan werken. In 1862 kwam hij in contact met uitgever Jules Hetzel. Deze had het plan een populair wetenschappelijk blad uit te geven. Verne had al korte verhalen gepubliceerd in het geïllustreerd gezinsblad met wetenswaardigheden, Musée de Familles. Hetzels tijdschrift Magasin d’Éducation et Récreation zou de meeste van Vernes romans in afleveringen publiceren en diens reisbeschrijvingen daarna uitgeven in de nieuwe serie Voyages Extraordinaires (in het Nederlands Wonderreizen), waarvoor hij met Verne een contract afsloot van twee tot drie boeken per jaar.[7] De eerst verschenen wetenschappelijke roman, zoals Verne zijn werk zelf noemde, was Cinq semaines en ballon (Vijf weken in een luchtballon). Die roman betekende in 1863 zijn doorbraak en werd in verschillende talen gepubliceerd. Verne was al blij, dat hij nu zijn ideaal en een vast inkomen bereikt had. Hij onderhandelde daardoor niet te scherp met de uitgever, die veel meer aan Vernes romans zou verdienen dan de auteur zelf.

De familie Verne vestigde zich in 1871 in Amiens. Verne werd een beroemd man. Maar thuis waren er zorgen. Zijn huwelijk was niet gelukkig en zijn moeilijke zoon Michel gaf hem veel kopzorgen. Door spanningen uit zijn beginperiode had hij last van zijn maag en aangezichtspijn. Op een avond vuurde een overspannen neef, die hij financieel steunde, laag gericht met een revolver op hem. De wond aan zijn linkerbeen genas onvoldoende. Hij moest daardoor met een stok lopen. Jules Verne zat vanaf 1888 zestien jaar in de gemeenteraad van Amiens voor de Republikeinse partij, waar hij zich inzette voor onderwijs en toneel. Zo liet hij het houten circusgebouw van de stad opnieuw in steen optrekken (Cirque Jules Verne).

Graf van Jules Verne

Jules Verne overleed te Amiens op 77-jarige leeftijd, zijn graf is te vinden in Amiens. Het Musée Jules Verne is gevestigd in Nantes.[8]

Werkwijze

[bewerken | brontekst bewerken]

Verne had een Spartaanse werkwijze. Hij stond om vijf uur op en werkte daarna aan een boek. Tegen tien uur ging hij naar de beurs. In de middag was hij in een bibliotheek te vinden om zich te documenteren door boeken en tijdschriften, in Nantes in de Bibliothèque Nationale en te Amiens in de leeszaal van de Société Industrielle. Zo vormde hij een verzameling van 20.000 fichekaarten, waaraan hij voor zijn verhalen informatie ontleende. Hij bemoeide zich weinig met het gezin en ging helemaal op in zijn reiswerelden. Verne had een technische belangstelling, maar zijn liefde ging vooral uit naar de geografie. In De kinderen van Kapitein Grant is de geograaf Jacques Paganel de wat verstrooide maar alles wetende metgezel van het reisgezelschap, dat op zoek naar de verloren kapitein door Zuid-Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland reist.[8]

Wetenschap en de verhalen

[bewerken | brontekst bewerken]
De reis om de wereld in 80 dagen

De belangstelling voor wetenschap en het geloof in technische vooruitgang was groot in de negentiende eeuw. Reisverslagen waren er in overvloed, ook van de eeuw daarvoor. Veel gelezen was bijvoorbeeld de Voyage autour du monde van schrijver, tekenaar, ontdekkingsreiziger, Jacques Arago.[9]

De reis om de wereld in 80 dagen (1873) is Vernes succesvolste roman geweest, later ook door verfilmingen. Tijdens zijn leven waren een half miljoen exemplaren verkocht. Hij verscheen eerst als feuilleton in Le temps. Het reisschema ontleende Verne aan een tijdschriftartikel en aan een boek over een wereldreis, kort daarvoor gepubliceerd door William Perry Fogg, die we als de ondernemende reiziger Phileas Fogg uit het verhaal kennen. Nog lucratiever dan de roem die hij hiermee bereikte waren de inkomsten uit het op het toneel brengen van het verhaal in een groots opgezet spektakelstuk met echte olifanten op het toneel, dat een enorm succes werd.

"Voor mijn ogen spartelde een vreselijk monster."
20.000 mijlen onder zee

Frankrijk begon bekend te worden met het begrip onderzeeër. Op de Wereldtentoonstelling van 1867 in Parijs was een model te zien van Le Plongeur (de Duiker), waarop de tekenaar van 20.000 mijlen onder zee zich baseerde. Het vaartuig werkte op samengeperste lucht en bleek zeer onpraktisch. De natuur van de diepzee kon worden bestudeerd in boeken en artikelen. Tijdens het schrijven ontdekte Verne in het dagblad le Petit Journal een vervolgverhaal over een reis met een kleine duikboot aangedreven door elektriciteit. Het was geschreven door een lid van de wetenschappelijke academie van Amiens, Vernes woonplaats. Dat Verne zijn fantasie niet altijd toetste aan de werkelijkheid blijkt uit de beschrijving van de onderzeeër Nautilus. Op de illustraties oogt het vaartuig smal en gesloten, terwijl binnenin grote ruimtes blijken te bestaan voor een bibliotheek, een eetzaal, en een groot rond venster dat uitzicht biedt op de diepzee.

Wetenschappers, meestal eigenwijs en met humor beschreven, maken deel uit van de bemanningen en reisgezelschappen. Daartegenover staat de ingenieur, een allesweter, maar vaak een ondoorgrondelijk en vervaarlijk man. Zoals kapitein Nemo, bedenker en bestuurder van de Nautilus en Robur, schipper van het door elektriciteit voortgedreven luchtvaartuig de Albatros. Dit gestroomlijnde zeppelinachtig luchtschip heeft rijen propellermasten op het bovendek, gevoed door een elektromotor. Een paar jaar voor het verschijnen van Robur de Veroveraar (1886) hadden twee Fransen, Charles Renard en Arthur Krebs een langwerpig luchtschip met een elektrische motor gebouwd.[10]

Verschillende genres

[bewerken | brontekst bewerken]

Niet in alle boeken is een geografische verkenning het onderwerp. Een bekend type roman is de zogenoemde Robinsonade. Volwassenen of jongens belanden op een eiland, waar ze proberen met de beschikbare middelen en hun kennis een bestaan op te bouwen, zoals Robinson Crusoe dat deed. Voorbeelden hiervan zijn Het geheimzinnige eiland en Twee jaar vakantie. Dit laatste is een verhaal geschreven voor kinderen. Ook Een kapitein van vijftien jaar, waarin de jonge held op een verdraaid kompas een avontuurlijke reis maakt, kan hiertoe worden gerekend. In andere verhalen van Verne spelen de gebeurtenissen zich af tegen de achtergrond van een historische gebeurtenis, een spookgeschiedenis of een liefdesverhaal.

Een roman met een politieke strekking is Eldorado en het Monsterkanon van Staalstad van 1879. Hierin worden de bewoners van een vreedzame nieuwe Franse stad geconfronteerd met de dreiging van een nieuwe Duitse stad, geheel gericht op staalproductie. Het enorme kanon, een voorganger van de Dicke Bertha uit de Eerste Wereldoorlog, is daarvan zowel het symbool als het open gevaar. De Frans-Duitse tegenstelling na de oorlog van 1870-1871 is duidelijk de achtergrond van dit verhaal. Een boek met een patriottische inslag en met een waarschuwing is Uit liefde voor de vlag, ook bekend als De gevaarlijke uitvinding van 1896. In het verhaal staat een nieuw enorm explosief mélinite centraal, uitgevonden door de Franse Eugène Turpin. Deze figureert hier als de gek geworden uitvinder Thomas Roch. Uitgever en schrijver werden door Turpin een proces aangedaan, dat zij bijgestaan door de bekende Franse jurist en staatsman Raymond Poincaré wonnen. Ook het werk Parijs in de 20e eeuw uit Vernes beginjaren bevat een scherpe kritiek op een te ver doorgevoerde technische samenleving. Het melodramatische en satirische verhaal was echter onevenwichtig. Uitgever Hetzel wenste dit manuscript daarom niet te publiceren, een beslissing waarmee Verne instemde. Pas in de jaren negentig van de vorige eeuw is de tekst terug gevonden en uitgegeven.[11]

Toekomstvoorspeller

[bewerken | brontekst bewerken]
De reis om de maan

Verne is vooral bekend als de schrijver die "de toekomst voorspelde". Hij beschreef in zijn boeken veel zaken die destijds als fantasie werden beschouwd, maar later in een indrukwekkend aantal gevallen werkelijkheid werden. Hij voorzag een reis naar de maan die iets meer dan 100 jaar later voor het eerst gerealiseerd werd tijdens het Apollo-programma. Maar er zijn ook essentiële verschillen tussen dit boek en de ruimtevaart aan te wijzen. Zo worden de maanreizigers van Jules Verne afgeschoten met behulp van een reusachtig kanon en niet gelanceerd met een raket. De maanreizigers landen ook niet op de maan, maar vliegen eromheen om vervolgens terug te keren, iets wat later ook in het Apollo-programma zou gebeuren met Apollo 8 (1968, gepland) en Apollo 13 (1970, ongepland, na een ontploffing aan boord). Noemenswaardig is dat de plaats van lancering ook op Cape Canaveral was en de plaats waar Apollo 11 neerkwam op aarde maar enkele kilometers verschilde met de kogel uit het boek van Verne.

Verder voorzag hij onder andere de langeafstandsreizen in luchtballonnen en de tochten van onderzeeboten onder het poolijs.

Zijn gave om deze voorspellingen te doen berustte echter niet alleen op fantasie. Hij was zeer intelligent, was zeer goed op de hoogte van de technische ontwikkelingen van zijn tijd, deed degelijk onderzoek en paste wetenschappelijke logica toe.

Omdat het 19e-eeuwse boeken zijn, is de informatie soms achterhaald. Zo maakt een aantal mensen in Hector Servadac een reis op een komeet. Terwijl de komeet van de aarde weg beweegt, daalt de temperatuur niet verder dan -60 °C omdat Jules Verne veronderstelde (op basis van destijds beschikbare informatie, en ten onrechte) dat dat het absoluut nulpunt is. En in Van de aarde naar de maan voelen de reizigers steeds de zwaartekracht van de aarde, terwijl ze in werkelijkheid gewichtsloos zouden zijn geweest.

Analyse

[bewerken | brontekst bewerken]
Robur de Veroveraar

Veel van Vernes romans kunnen worden beschouwd als populairwetenschappelijke aardrijkskunde of natuurkunde verpakt in een spannend avontuur. De vaardigheden van ingenieur Cyrus Smith in Het geheimzinnige eiland hebben niet ten doel het leven van de kolonisten te redden, maar zijn een praktische les in natuur- en scheikunde. Professor Lidenbrock in Naar het middelpunt der aarde onderneemt geen expeditie om wetenschappelijk onderzoek te verrichten, maar om een populaire uiteenzetting van de geologie te geven. En de boosaardige ingenieur uit Robur de veroveraar gebruikt zijn helikopter niet om de president en de secretaris van de ballonvaardersclub te ontvoeren, maar om de lezer in te wijden in de aerodynamica.

De boeken bevatten ook een volwassen humor, zoals in De reis om de wereld in 80 dagen wanneer inspecteur Fix van de consul in Suez te horen krijgt: “De paspoorten dienen immers nergens anders toe dan om een fatsoenlijk man in zijn bewegingen te hinderen en een schurk bij zijn vlucht behulpzaam te zijn!”

Esperanto

[bewerken | brontekst bewerken]

Verne was geïnteresseerd in vele uiteenlopende onderwerpen, waaronder Esperanto. Het boek met als voorlopige titel Voyage d´études (Studiereis) (ongepubliceerd tot 1993) bevat 50 bladzijden over Esperanto. Daar zegt een van zijn helden: “Esperanto is het zekerste en snelste voertuig naar beschaving.” En hij zei aan zijn volgelingen: “De sleutel tot een gemeenschappelijke taal, verloren in de Toren van Babel, kan worden gevonden in het gebruik van het Esperanto.” Het boek - waaruit elke herinnering aan het Esperanto is verdwenen - zou worden voltooid door zijn zoon. Het kreeg als titel L'étonnante aventure de la mission Barsac (1920).

Waardering

[bewerken | brontekst bewerken]
De vuurtoren aan het einde van de wereld wordt beschouwd als een van de beste romans van Vernes literaire toneel.

De ontvangst van zijn verhalen door publiek en medeauteurs was enthousiast. Maar bij de literatoren verloor Verne langzaam aan achting door het grote commercieel succes van zijn werk. Hij werd niet toegelaten tot de Académie française, wat hij als een grote teleurstelling onderging. In de twintigste eeuw nam de waardering in zijn geboorteland echter sterk toe onder avant-garde schrijvers en critici. Zijn boek Reis naar het middelpunt der aarde werd op een leeslijst voor een wetenschappelijke opleiding geplaatst. In Engeland was de acceptatie aanvankelijk trager. Daar werd hij meer als een schrijver van jongensboeken gezien, wat mede te wijten was aan de onhandige vertalingen. De belangstelling voor het ontdekkingswerk van Verne is nog altijd duidelijk aanwezig, gezien de nieuwe uitgaven en de bestaande, Jules Verne-genootschappen, onder meer in Nederland.[12]

Bibliografie

[bewerken | brontekst bewerken]
Franse uitgave Nederlandse uitgave Opmerking
Titel Jaar Titel Jaar vertaling
Geschreven Magazine Boek Oude Nieuwe
Un drame au Mexique (fr)
Oorspronkelijke titel:
Les premiers navires de la marine mexicaine 		1851 1851 1876 Een drama in Mexico 1878 2e deel
Michael Strogoff (1876)
Un hivernage dans les glaces (fr) 1855 1855 1874 Verzameling
Le Docteur Ox (1874)
Voyage en Angleterre et en Écosse (fr) 1859 1989
Paris au xxe siècle (fr) 1860 1994 Parijs in de twintigste eeuw 1995
Cinq semaines en ballon (fr) 1863 1863 Vijf weken in een luchtballon 1864 1985
Le comte de Chanteleine (fr) 1864 1864 1971
Les Aventures du capitaine Hatteras (fr) Les Anglais au Pôle Nord 1864 1864-1865 1866 Reizen en lotgevallen van kapitein Hatteras De Engelschen aan de Noordpool 1869 2 delen
Le Désert de glace 1865 De IJswoestijn
Voyage au centre de la terre (fr) 1864 1864 Naar het middelpunt der aarde 1866
De la Terre à la Lune (fr) 1865 1865 1865 De reis naar de maan in 28 dagen en 12 uren Van de aarde naar de maan 1871 1985 2 delen, ook samen gebundeld
Autour de la lune (fr) 1869 1869 1870 De reis om de maan 1985
Les Forceurs de blocus (fr) 1865 1865 1871 De blokkadebrekers 1873 2 verhalen gebundeld
Une ville flottante (fr) 1870 1870 Een drijvende stad
Les enfants du capitaine Grant (fr) Amérique du Sud 1865 1865 1867 De kinderen van kapitein Grant Zuid-Amerika 1868 1985
en
1992 		3 delen
-

In Frans ook samengebundeld in 1868

Australie 1867 Australië
Océan Pacifique 1868 De Stille Zuidzee
Vingt mille lieues sous les mers (fr) Partie I 1869 1869 1869 Twintigduizend mijlen onder zee Oostelijk Halfrond 1870 1985 2 delen
-

De Franse uitgave samen gepubliceerd in 1871

Partie II 1870 Westelijk Halfrond
L'oncle Robinson (fr) 1870 1991 Onvoltooid
Le Chancellor (fr) 1870 1874 1875 De schipbreuk van de Chancellor 1875 1985
Aventures de trois Russes et de trois Anglais dans l'Afrique australe (fr) 1870 1871 1872 Avonturen van drie Russen en drie Engelsen 1873
Le pays des fourrures (fr) 1871 1872 1873 Het land der buitenste duisternis De Pelterijhandel 1880 2 delen
Het drijvende eiland
Le tour du monde en quatre-vingts jours (fr) 1872 1872 1873 De reis om de wereld in tachtig dagen 1874 1984
en
2004
L'Île mystérieuse (fr) Les naufragés de l’air 1874 1874-1875 1874 Het geheimzinnige eiland De Luchtschipbreukelingen 1877 2/3 delen
-
In Frans gebundeld in 1875
L’Abandonné 1875 De Verlatene
Le secret de l’île 1875
Michel Strogoff (fr) 1874/1875 1876 1876 Michael Strogoff, de koerier van de tsaar Van Moskou naar Kolyvan 1877 1984 2 delen
-

Franse 2e deel samenbundeling met Un drame au Mexique

Van Kolyvan naar Irkoetsk
Hector Servadac (fr) 1874/1876 1876 1877 Hector Servadac De Vulkaanbewoners 1878 2 delen
-

In het Frans ook gebundeld uitgebracht in 1877

De Terugtocht naar de Aarde
Une ville idéale (fr) 1875 1875 1875 Een ideale stad: Amiens in het jaar 2000 1999
Les Indes noires (fr) 1876/1877 1877 1877 Het zwarte goud 1878
Un capitaine de quinze ans (fr) 1877/1878 1878 1878 Een kapitein van 15 jaar De Walvischjagers 1879 2 delen
-

In het Frans ook gebundeld uitgebracht in 1878

De Slavernij
Les tribulations d'un Chinois en Chine (fr) 1878 1879 1879 Wonderlijke avonturen van een Chinees
Een Chinees drama (1983) 		1879 1983
Les cinq cents millions de la Bégum (fr) 1879 1879 1879 Eldorado en het monsterkanon van Staalstad
De 500 miljoen van de Begum (1983) 		1880 1983
La maison à vapeur (fr) 1879 1879/1880 1880 Het Stoomhuis De IJzeren Reus 1880 2 delen
-
In het Frans ook gebundeld uitgebracht in 1880
De Waanzinnige der Nerbuddah 1881
La Jangada (fr) 1880 1881 1881 Eene vlotreis Achthonderd Mijlen op de Amazone 1881 2 delen met extra verhaal in deel 2
-

In het Frans ook gebundeld uitgebracht in 1881

Het Raadselschrift
Een Drijvende Stad 		1882
Dix heures en chasse (fr) 1881 1881 1882 Tien uren op jacht 1882
L'école des Robinsons (fr) 1881 1882 1882 Een leerschool voor Robinsons
Het eenzame eiland (1983) 		1882 1983
Le rayon vert (fr) 1881 1882 1882 De wonderstraal
De geheimzinnige straal (1982) 		1882 1982 In het Frans gebundeld met Dix heures en chasse
Kéraban-le-Têtu (fr) 1882 1883 1883 Keraban de stijfhoofdige Een Hollander in de Klem 1883 2 delen
-

In het Frans ook gebundeld uitgebracht in 1883

Schipbreuk en Redding 1884
L'archipel en feu (fr) 1883 1884 1884 De Archipel in Vuur en Vlam
Een archipel in brand (1984) 		1884 1984
L'étoile du sud (fr) 1883 1884 1884 De Zuidster 1884
Mathias Sandorf (fr) 1883/1884 1885 1885 Mathias Sandorf Een Verijdelde Samenzwering
Dokter Antekirrt (extra verhaal) 		1886/1887 3 delen
Een Model-Volkplanting
De Middellandsche Zee
L'épave du Cynthia (fr) 1884 1885 1885 De vondeling van het fregat Cynthia 1885 Samen geschreven met André Laurie, pseudoniem van Paschal Grousset
Robur-le-conquérant (fr) 1885 1886 1886 Robur de veroveraar 1887 1985
Un billet de loterie (fr) 1885 1886 1886 Het loterijbriefje 1887 1984
Nord contre Sud (fr) 1885/1886 1887 1887 De strijd tusschen Noord en Zuid De overrompeling eener plantage 1888 2 delen
De zwarte kreek van Texar
Le chemin de France (fr) 1885 1887 1887 1792, Op weg naar Frankrijk 1888
Deux ans de vacances (fr) 1886/1887 1888 1888 Twee jaar vakantie Een Mislukte Pleziertocht 1888 2 delen
Een Knapenkolonie
Famille-sans-nom (fr) 1887/1888 1889 1889 De familie zonder naam Het Verraad van Simon Morgaz 1889 2 delen
De Opstand van 1837
Sans-dessus-dessous (fr) 1888 1889 Een schot in de lucht 1890
Le château des Carpates (fr) 1889 1892 1892 Het kasteel in de Karpaten
Het spookkasteel (1983) 		1893 1983
César Cascabel (fr) 1889 1890 1890 Cesar Cascabel De schoone zwerfster 1890 2 delen
Over het ijs en door de steppen 1891
Mistress Branican (fr) 1890 1891 1891 Mrs. Branican 2009
Claudius Bombarnac (fr) 1891 1892 1892 Claudius Bombarnac 1894
P'tit-bonhomme (fr) Partie 1 1891 1893 1893 P'tit Bonhomme 1893 2 delen
Partie 2
Mirifiques aventures de maître Antifer (fr) Partie 1 1892 1894 1894 De wonderlijke avonturen van kapitein Antifer 1899 2 delen
Partie 2
L'Île à hélice (fr) Partie 1 1893 1895 1895 Het bestuurbare eiland 1900 2 delen
Partie 2
Un drame en Livonie (fr) 1893 1904 1904 Een drama in Lijfland 2001
Le superbe Orénoque (fr) 1894 1898 1898 De korporaal en zijn pleegkind 1900
Face au drapeau (fr) 1894 1896 1896 Uit liefde voor de vlag
De gevaarlijke uitvinding 		1948 1982
Clovis Dardentor (fr) 1895 1896 1896 Op de grenzen der woestijn 1902
Le sphinx des glaces (fr) 1895 1897 1897 De ijssfinx Het verlaten land 1899 1983 2 delen
De ijssfinx
Le village aérien (fr)
ook La grande forêt 		1896 1901 1901 In de oer-wouden van Afrika 1901
Seconde patrie (fr) 1896 1900 1900 geen vertaling
Les naufragés du Jonathan (fr)
oorspronkelijke titel:
En Magellanie (fr) 		1897/1898 1909 1909 De schipbreukelingen van de Jonathan 1947 2/3 delen
-

Geschreven met zijn zoon Michel Verne

Les frères Kip (fr) Partie 1 1898 1902 1902 De muiters van de James Cook 1903 2 delen
Partie 2
Les histoires de Jean-Marie Cabidoulin (fr) 1899 1901 1901 Met een walvischvaarder over den Stillen Oceaan
De verschrikkelijke reis (1982) 		1902 1982
Bourses de voyage (fr) Partie 1 1899 1903 1903 geen vertaling 2 delen
Partie 2
Le testament d'un excentrique (fr) Partie 1 1899 1899 1899 Het testament van een zonderling 1901 2 delen
Partie 2
Le volcan d'or (fr) 1899/1900 1906 1906 De goudschat van Klondyke
(De Goudvulkaan) 		1908 Postume
-
Sterk herzien door Michel Verne
Le secret de Wilhelm Storitz (fr) 1901 1910 1910 geen vertaling Postume
-
Sterk herzien door Michel Verne
Le pilote du Danube (fr)
Oorspronkelijke titel:
Le beau Danube jaune (fr) 		1901 1908 1908 De Schrik van de Donau 1911 1983 Postume
-
Sterk herzien door Michel Verne
Le phare du bout du monde (fr) 1901 1905 1905 De piraten van het vuurtoreneiland 1956 Postume
-
Herzien door Michel Verne
La chasse au météore (fr) 1901 1908 1908 De jacht op de meteoor 1909 1983 Postume
-
Herzien door Michel Verne
L'Invasion de la mer (fr) 1902 1905 1905 Een zee voor de Sahara 1969
Maître du monde (fr) 1902/1903 1904 1904 Meester der wereld 1908
Voyage d'études (fr) (Onvoltooid)
-
L'étonnante aventure de la mission Barsac (fr) 		1914 1919 De stad in de Sahara / Een missie naar Niger 1973/1974 Postume
-
Sterk herzien door Michel Verne

Korte verhalen

[bewerken | brontekst bewerken]

Toneelstuk

[bewerken | brontekst bewerken]

Secundaire literatuur

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Eddy Franquinet: Jules Verne, zijn persoon en zijn werk. Eindhoven: De Pelgrim, 1942-1943.
  • Eddy Franquinet: Jules Verne en zijn Wonderreizen. Zeist: De Haan, 1964.
  • Peter Costello: Jules Verne. De man die de toekomst uitvond. Utrecht [etc.]: Het Spectrum, 1979.
  • Inleiding door Marcel Baudet in Jules Verne's Meester Zacharias en de eeuwige Adam. Meppel [etc.]: Boom, 1978.
  • Kees Waij en Frits Roest: Jules Verne Bibliografie. Jules Verne Genootschap, 2007.
  • Guus Luijters en leden van Jules Verne Genootschap: In de ban van Jules Verne. Soesterberg: Aspekt, 2005.
  • Karol van Bastelaar: De Jules Verne Gids. Rijswijk: Elmar, 2005
[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties

[bewerken | brontekst bewerken]
  1. ↑ Gemeinsame Normdatei; GND-identificatiecode: 118626620; geraadpleegd op: 10 december 2014.
  2. ↑ a b Grote Sovjetencyclopedie (1969–1978); geraadpleegd op: 28 september 2015; paragraaf of sectie: Верн Жюль.
  3. ↑ a b Archivio Storico Ricordi; geraadpleegd op: 3 december 2020; Archivio Storico Ricordi-identificatiecode voor persoon: 14604.
  4. ↑ a b https://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb11928016k; algemene catalogus van BnF; geraadpleegd op: 7 maart 2024.
  5. ↑ Gemeinsame Normdatei; GND-identificatiecode: 118626620; geraadpleegd op: 30 december 2014.
  6. ↑ Marie. A. Belloc, Jules Verne at Home, Strand Magazine, February 1895, gecit. in Jules Verne, Wikipedia.e., 2017; Karol van Bastelaar, De Jules Verne Gids, Uitgeverij Elmar, Rijswijk, 2005, p.49
  7. ↑ Joost de Vries, Nog geen druppel angstzweet. De Groene (13 juli 2022). Gearchiveerd op 14 juli 2022.
  8. ↑ a b Karol van Bastelaar, Idem, p. 35-70
  9. ↑ Jacques Arago, Wikipedia.e., 2017
  10. ↑ Karol van Bastelaar, Idem, p. 56, 54, 24
  11. ↑ Karol van Bastelaar, Idem, p. 135-146,281-282, p. 147-153
  12. ↑ Jules Verne, Literary reception, Wikipedia.e., 2017
Zie de categorie Jules Verne van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jules_Verne&oldid=67992862"