Naar inhoud springen

Frederico Gil

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Frederico Gil
Gil op de Estoril Open in 2007
Gil op de Estoril Open in 2007
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Portugal Portugese
Geboorteplaats Vlag van Portugal Lissabon, Portugal
Geboortedatum 24 maart 1985
Woonplaats Vlag van Portugal Sintra, Portugal
Lengte 1,78 m
Gewicht 70 kg
Profdebuut 2003
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 1.500.163 US dollar
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 67–74
Titels 0
Hoogste positie 62e (25 maart 2011)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (2012)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (2008-2009, 2011)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (2008-2011)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2008-2009)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 23–36
Titels 1
Hoogste positie 105e (20 september 2010)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2010, 2012)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (2011)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2008)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2010)
Laatst bijgewerkt op: 28 november 2015
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Frederico Gil (Lissabon, 24 maart 1985) is een Portugees tennisser. Hij is prof sinds 2003 en haalde in 2008 voor het eerst de top 100. Zijn hoogste plaats op de ATP-ranglijst is de 62e, die hij behaalde op 25 maart 2011. Hij is daarmee de hoogst geplaatste mannelijke Portugese tennisser ooit.

Gil won nog geen ATP-enkeltoernooi, maar wel een ATP-dubbelspeltoernooi en heeft in het enkelspel ook zes challengers en vijf futurestoernooien gewonnen. Zijn beste resultaat op een ATP-toernooi is de finale van het ATP-toernooi van Estoril in 2010. Zijn beste resultaat in het enkelspel op een grandslamtoernooi is de derde ronde.

Jaarverslagen

[bewerken | brontekst bewerken]

Gil werd proftennisser in 2003. In 2005 won hij zijn eerste futurestoernooi en in 2006 zijn eerste challenger, in Sassuolo. Hij nam dat jaar ook voor het eerst deel aan een ATP-toernooi, in Estoril. Hij boekte er zijn eerste zege op ATP-niveau en haalde de kwartfinale. In 2007 won hij de challenger van Sevilla en in 2008 won hij voor een tweede maal die van Sassuolo. Hij won dat jaar ook de challenger van Istanbul. In 2008 maakte hij ook zijn grandslamdebuut door zich te kwalificeren voor Roland Garros. Ook op Wimbledon en de US open speelde hij, en in alle drie deze toernooien werd hij door Jérémy Chardy in de eerste ronde uitgeschakeld. Hij haalde in 2008 ook opnieuw de kwartfinale in Estoril. Gil dook dat jaar voor het eerst binnen in de top 100.

In 2009 bereikte hij voor het eerst de halve finale van een ATP-toernooi, in Johannesburg, en later ook in Costa do Sauípe. Hij plaatste zich ook voor het eerst voor een Masterstoernooi, in Miami, waar hij derde ronde haalde. In april haalde hij in Casablanca de kwartfinale. Op 25 mei bereikte hij de 66e plaats op de ATP-ranglijst, zijn hoogste notering tot nu toe. In de drie grandslamtoernooien waaraan hij deelnam (Roland Garros, Wimbledon en de US open) werd hij telkens in de eerste ronde uitgeschakeld. In oktober won hij zijn vijfde challenger, in Napels. Hij sloot het jaar voor het eerst af in de top honderd, op plaats 69.

In 2010 nam Gil voor het eerst deel aan de Australian Open. Het werd echter geen succes, daar hij zich bij 0-6, 0-6, 0-2 moest terugtrekken uit zijn eersterondepartij tegen David Ferrer. Op 9 mei speelde hij voor het eerst de finale van een ATP-toernooi, in Estoril, die hij verloor van Albert Montañés.[1] In juni won hij de challenger van Milaan. Op Wimbledon en de US Open verloor hij in de eerste ronde. Daarna behaalde hij geen echt grote successen meer. Gil sloot het jaar net buiten de top 100 af, op plaats 101.

In 2011 won Gil voor het eerst een partij op een grandslamtoernooi. Op de Australian Open haalde hij de tweede ronde. In april haalde hij de kwartfinale op het Masterstoernooi van Monte Carlo. Op Roland Garros, Wimbledon en de US Open verloor hij in de eerste ronde. Zijn beste resultaat van de tweede helft van het jaar was de halve finale op de challenger van Genua. Gil eindigde het jaar op plaats 102 van de ATP-ranglijst.

Gil haalde op de Australian Open van 2012 voor het eerst de derde ronde op een grandslamtoernooi. Begin februari won hij zijn eerste ATP-toernooi in het dubbelspel op het ATP-toernooi van Viña del Mar.[2]

Gilr speelde voor het eerst voor het Portugese Davis Cupteam in 2004, in een duel tegen Tunesië in de eerste ronde van de tweede groep van de Europees-Afrikaanse Zone. Hij speelde in elk jaar van 2004 tot en met 2011 in de Davis Cup. In de periode 2004-2011 speelde Gil 25 enkelpartijen, waarvan hij er zestien won, en zeventien dubbelpartijen, waarvan hij er tien won.

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Verloren finales
1. 3 mei 2010 Vlag van Portugal ATP Estoril Gravel Vlag van Spanje Albert Montañés 2-6, 7-6(4), 5-7 Details
Gewonnen challengers
1. 5 juni 2006 Vlag van Italië Sassuolo Gravel Vlag van Spanje Gorka Fraile 6-3, 7-5
2. 10 september 2007 Vlag van Spanje Sevilla Gravel Vlag van Spanje Pablo Andújar 6-1, 6-3
3. 2 juni 2008 Vlag van Italië Sassuolo Gravel Vlag van Spanje Santigao Ventura 6-2, 6-3
4. 11 augustus 2008 Vlag van Turkije Istanboel Gravel Vlag van Duitsland Benedikt Dorsch 6-4, 1-6, 6-3
5. 28 september 2009 Vlag van Italië Napels Gravel Vlag van Italië Potito Starace 2-6, 6-1, 6-4
6. 14 juni 2010 Vlag van Italië Milaan Gravel Vlag van Argentinië Máximo González 6-1, 7-5
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales herendubbel
1. 5 februari 2012 Vlag van Chili ATP Santiago Gravel Vlag van Spanje Daniel Gimeno Traver Vlag van Spanje Pablo Andújar
Vlag van Argentinië Carlos Berlocq
1-6, 7-5, [12-10] Details
Gewonnen challengers herendubbel
1. 12 mei 2008 Vlag van Marokko Marrakesh Gravel Vlag van Roemenië Florin Mergea Vlag van Verenigd Koninkrijk James Auckland
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jamie Delgado
6-2, 6-3
2. 30 juni 2008 Vlag van Italië Turijn Gravel Vlag van Argentinië Carlos Berlocq Vlag van Tsjechië Tomáš Cibulec
Vlag van Tsjechië Jaroslav Levinský
6-4, 6-3
3. 16 augustus 2009 Vlag van Turkije Istanboel Hardcourt Vlag van Zweden Filip Prpic Vlag van Bulgarije Grigor Dimitrov
Vlag van Turkije Marsel İlhan
3–6, 6–2, 10–6
4. 4 oktober 2009 Vlag van Italië Napels Gravel Vlag van Kroatië Ivan Dodig Vlag van Brazilië Thiago Alves
Vlag van Tsjechië Lukáš Rosol
6-1, 6-3
5. 7 juni 2010 Vlag van Zwitserland Lugano Gravel Vlag van België Christophe Rochus Vlag van Mexico Santiago González
Vlag van Verenigde Staten Travis Rettenmaier
7-5, 7-6(3)
6. 28 juni 2010 Vlag van Italië Turijn Gravel Vlag van Argentinië Carlos Berlocq Vlag van Italië Daniele Bracciali
Vlag van Italië Potito Starace
6-3, 7-6(5)
7. 24 oktober 2011 Vlag van Brazilië São José do Rio Preto Gravel Vlag van Tsjechië Jaroslav Pospisil Vlag van Brazilië Franco Ferreiro
Vlag van Spanje Rubén Ramírez Hidalgo
6-4, 6-4

Prestatietabellen

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Prestatietabel enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

Deze gegevens zijn bijgewerkt tot en met 6 februari 2012.

Toernooi 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 Carrière winst-verlies
Grandslamtoernooien
Australian Open 1R 2R 3R 3-3
Roland Garros 1R 1R 1R 0-3
Wimbledon 1R 1R 1R 1R 0-4
US Open 1R 1R 1R 1R 0-4
Winst-verlies 0-0 0-0 0-0 0-0 0-3 0-3 0-3 1-4 2-1 3-14
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals 0-0
ATP Masters 1000
Indian Wells 1R 2R 0-1
Miami 3R 2R 1R 3-2
Monte Carlo KF 2R 3-1
Rome 0-0
Hamburg l.c. 0-0
Madrid 0-0
Montréal/Toronto 0-0
Cincinnati 0-0
Shanghai geen Masters 1000 0-0
Parijs 0-0
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Totaal winst-verlies 1-0 3-1 4-2 1-5 3-4 18-18 12-13 11-18 11-13 64-74
Eindejaarsranking 632 272 155 143 111 69 101 102 134 n.v.t.

N.B. "l.c." = lagere categorie

Prestatietabel dubbelspel (grand slam)

[bewerken | brontekst bewerken]
Toernooi 2008 2009 2010 2011 2012 Carrière winst-verlies
Grandslamtoernooien
Australian Open 1R 1R 0-2
Roland Garros 1R 0-1
Wimbledon 2R 1R 1R 1-3
US Open 1R 0-1
Winst-verlies 1-1 0-1 0-2 0-2 0-1 1-7
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals 0-0
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0 0 1 1
Eindejaarsranking 117 228 135 244 161 n.v.t.
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Fred Gil.