Frans Andriessen

Frans Andriessen
Frans Andriessen in 1984
Geboren	2 april 1929 Utrecht
Overleden	22 maart 2019 Bilthoven
Politieke partij	KVP (tot 1980) CDA (vanaf 1980)
Beroep	Politicus Jurist Hoogleraar
Religie	Rooms-katholiek
Europees Commissaris namens Nederland belast met: Institutionele Relaties en Mededinging 1981–1985 Vicevoorzitter van de Europese Commissie 1985–1993 Landbouw 1985–1989 Externe Betrekkingen en Handel 1989–1993
Aangetreden	6 januari 1981
Einde termijn	6 januari 1993
President	Gaston Thorn (1981–1985) Jacques Delors (1985–1993)
Voorganger	Henk Vredeling
Opvolger	Hans van den Broek
Lid Eerste Kamer
Aangetreden	16 september 1980
Einde termijn	6 januari 1981
Minister van Financiën
Aangetreden	19 december 1977
Einde termijn	22 februari 1980
Premier	Dries van Agt
Voorganger	Wim Duisenberg
Opvolger	Gijs van Aardenne (wnd)
Partijleider van de KVP
Aangetreden	1 oktober 1971
Einde termijn	25 mei 1977
Voorganger	Gerard Veringa
Opvolger	Geen
Fractievoorzitter van de KVP in de Tweede Kamer
Aangetreden	16 augustus 1971
Einde termijn	25 mei 1977
Voorganger	Gerard Veringa
Opvolger	Geen
Lid Tweede Kamer
Aangetreden	23 februari 1967
Einde termijn	19 december 1977
Portaal    Politiek

Franciscus Henricus Johannes Joseph (Frans) Andriessen (Utrecht, 2 april 1929 – Bilthoven, 22 maart 2019) was een Nederlands politicus voor de Katholieke Volkspartij (KVP) en het Christen-Democratisch Appèl (CDA). Bijna twintig jaar lang was hij hoogleraar Europese integratie in Utrecht.

Andriessen was de zoon van Jan Andriessen en was een vooraanstaand christendemocraat van katholieken huize. Voorafgaand aan zijn politieke loopbaan was hij directeur van een instituut voor de bouw. Hij kwam in 1967 voor de KVP in de Tweede Kamer nadat zijn vader die had verlaten, en werd aanvankelijk woordvoerder volkshuisvesting.

Andriessen volgde in 1971 Gerard Veringa op als partijleider, toen deze onverwacht moest aftreden vanwege gezondheidsproblemen. Hij leidde de KVP-Tweede Kamerfractie tijdens het kabinet-Den Uyl, waaraan hij kritisch, maar ook loyaal steun gaf. In 1977 maakte hij bezwaar tegen het ontwerp-regeerakkoord met de PvdA en werd hij door die partij afgewezen als kandidaat voor Economische Zaken. In het kabinet-Van Agt I, dat na de mislukte formatie-Den Uyl werd gevormd, was hij minister van Financiën. Andriessen trad op 22 februari 1980 af, omdat zijn plan om in het kader van Bestek'81 de overheidsfinanciën meer onder controle te krijgen geen gehoor vond binnen zijn eigen CDA-fractie. Fractieleider Ruud Lubbers vond dat de tijd er nog niet rijp voor was. Andriessen werd daarbij niet gesteund door de VVD-vicepremier Hans Wiegel.

Nadien werd hij Europees commissaris voor handelspolitiek. Andriessen stond bekend als een pragmatisch politicus.

In de periode 1967-1981 was hij lid van de Tweede Kamer, CDA-fractievoorzitter van de Tweede Kamer en lid van de Eerste Kamer en van 1981-1993 drie opeenvolgende termijnen, in diverse functies, lid van de Europese Commissie.

In 1995 was hij voorzitter van de commissie die een nieuwe koers moest uitzetten voor het CDA na de verkiezingsnederlaag en verslag deed in het rapport Nieuwe wegen vaste waarden.^[1] Op het CDA-kabinetsformatiecongres 2010 sprak hij zich uit tegen het vormen van een kabinet met gedoogsteun van de PVV, omdat dit volgens hem zou bijdragen aan verdeeldheid in Nederland.^[2]

Hij was vanaf de oprichting in 2009 lid van de raad van advies van het door zijn partijgenoot Dries van Agt opgerichte The Rights Forum.^[3] Deze ngo komt op voor de Palestijnen in de decennialange voortslepende kwestie Palestina-Israël.

Van 1 maart 1990 tot 1 september 2009 was Andriessen bijzonder hoogleraar Europese integratie aan de Rijksuniversiteit Utrecht.

Zie de categorie Frans Andriessen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.