Naar inhoud springen

Angela Mortimer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Angela Mortimer
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigd Koninkrijk Britse
Geboorteplaats Plymouth, Engeland
Geboortedatum 21 april 1932
Woonplaats Londen, Engeland
Lengte 1,68 m
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld geen waarde
Profiel (en) WTA-site
Hall of Fame 1993 (en) profiel
Enkelspel
Titels 4
Hoogste positie 1e (1961)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open winst (1958)
Vlag van Frankrijk Roland Garros winst (1955)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon winst (1961)
Vlag van Verenigde Staten US Open halve finale (1961)
Dubbelspel
Titels 2
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open finale (1958)
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale (1955)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon winst (1955)
Gemengd dubbelspel
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open finale (1958)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1953)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (1966)
Laatst bijgewerkt op: 5 juli 2015
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Florence Angela Margaret Mortimer-Barrett (Plymouth, Engeland, 21 april 1932) is een voormalig tennisspeelster uit het Verenigd Koninkrijk. Zij begon op vijftienjarige leeftijd met tennis.[1] Zij was actief in het internationale tennis van 1950 tot en met 1968.

In het enkelspel won Mortimer drie grandslamtoernooien in haar carrière, en samen met landgenote Anne Shilcock ook het vrouwendubbelspeltoernooi van Wimbledon in 1955. Samen met Australiër Peter Newman bereikte zij de finale van het gemengd dubbelspeltoernooi van het Australian Open in 1958. Zevenmaal, verspreid over de periode 1953–1964, vertegenwoordigde zij Groot-Brittannië in de Wightman Cup – in 1960 hielp zij de Britten aan hun overwinning op de Amerikanen. Later, in de jaren 1964–1970, was zij captain van het Wightman Cup-team. Van 1967 tot en met 1970 was zij tevens captain van het Britse Fed Cup-team.[1]

De resultaten van Mortimer zijn markant te noemen omdat zij slechthorend was, waardoor zij het stuiteren van de tennisbal niet kon horen. Hierdoor had zij in theorie een achterstand ten opzichte van haar opponenten. Zijzelf beschouwde het als een voordeel, omdat zij zich beter kon concentreren.[1]

In 1962 publiceerde Mortimer haar autobiografie My Waiting Game.[1] Op 3 april 1967 trad zij in het huwelijk met John Edward Barrett.[2]

In 1993 werd Mortimer opgenomen in de internationale Tennis Hall of Fame.

Finaleplaatsen enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 1955-06-05 Vlag van Frankrijk Roland Garros gravel Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Dorothy Knode 2-6, 7-5, 10-8 details
2. 1955-10-02 Vlag van Verenigde Staten WTA Berkeley hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Shirley Bloomer 4-6, 6-3, 6-4 details
3. 1958-01-27 Vlag van Australië Australian Open gras Vlag van Australië Lorraine Coghlan 6-3, 6-4 details
4. 1961-07-08 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Christine Truman 4-6, 6-4, 7-5 details
verloren finales
1. 1956-05-27 Vlag van Frankrijk Roland Garros gravel Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Althea Gibson 0-6, 10-12 details
2. 1958-07-05 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon gras Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Althea Gibson 6-8, 2-6 details

Finaleplaatsen dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales vrouwendubbelspel
1. 1955-07-01 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Anne Shilcock Vlag van Verenigd Koninkrijk Shirley Bloomer
Vlag van Verenigd Koninkrijk Patricia Ward
7-5, 6-1 details
2. 1955-10-02 Vlag van Verenigde Staten WTA Berkeley hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Angela Buxton Vlag van Verenigd Koninkrijk Shirley Bloomer
Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Barbara Bradley
7-5, 6-3 details
verloren finales vrouwendubbelspel
1. 1958-01-27 Vlag van Australië Australian Open gras Vlag van Australië Lorraine Coghlan Vlag van Australië Mary Hawton
Vlag van Australië Thelma Coyne-Long
5-7, 8-6, 2-6 details
verloren finales gemengd dubbelspel
1. 1958-01-27 Vlag van Australië Australian Open gras Vlag van Australië Peter Newman Vlag van Australië Mary Hawton
Vlag van Australië Robert Howe
1-6, 2-6 details

Resultaten grandslamtoernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans
Toernooi 1951 1952 1953 1954 1955 1956 1957 1958 1959 1960 1961 1962
Vlag van Australië Australian Open W
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3R W F
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 3R KF KF 2R HF 3R F KF KF W 4R
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R HF

Vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Toernooi 1950 1951 1952 1953 1954 1955 1956 1957 1958 1959 1960 1961 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968
Vlag van Australië Australian Open F
Vlag van Frankrijk Roland Garros KF HF KF 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 2R KF HF HF W HF KF KF KF 3R 2R KF KF 3R 1R 2R 2R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Toernooi 1953 1958 1963 1964 1965 1966 1967 1968
Vlag van Australië Australian Open F
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 3R 2R KF 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open
[bewerken | brontekst bewerken]