vetur
- Ontleend aan het Oudnoordse zelfstandige naamwoord vetr, dat van het Protogermaanse woord *wintruz komt
Klasse m1 sterk |
enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | vetur | veturin | vetrar | vetrarnir |
genitief | vetrar | vetrarsins | vetra | vetranna |
datief | vetri | vetrinum | vetrum | vetrunum |
accusatief | vetur | veturin | vetrar | vetrarnar |
vetur, m
vetur
- accusatief onbepaald mannelijk enkelvoud van vetur