Thomas Pelham-Holles, 1. Duke of Newcastle-upon-Tyne

Thomas Pelham-Holles, 1. Duke of Newcastle-upon-Tyne KG (* 21. Juli 1693 in London; † 17. November 1768 ok dor) weer en britisch Politiker un Premierminister vun Grootbritannien.

Leven

Thomas Pelham-Holles wurr as öldst Söhn vun Sir Thomas Pelham, 4. Baronet, un sien tweet Fru Lady Grace Holles, de jüngere Süster vun John Holles, 1. Duke of Newcastle-upon-Tyne, boren. As 1711 sien Unkel dood bleev, hett he de sien groot Lännereeen arvt. Dat glieker passeer 1712 nah den Dood vun sien Vaders, de sien Titel Baron Pelham, of Laughton, ebenfalls up hüm övergung. Mit sien Vulljohrigkeit 1714 weer Lord Pelham en vun de gröttsten Landbesitter in dat ganz britisch Königriek.

As sien Vader un Unkel ok, weer he politisch mit de Partei vun de Whigs verbunnen. He hull de ok bi den Dood vun Königin Anne gegen de Torys tosommen un hett up de Londoner Bevölkerung temelk starken Infloot utöövt, um König Georg I. up den Thron to heeven. Sien Deensten wurrn mit de Ernennung to’n Earl of Clare 1714 un to’n Duke of Newcastle-upon-Tyne 1715 belohnt. 1718 wurr he Lord Lieutenant in den Grafschapen Middlesex un Nottingham as ok Ridder vun den Hosenbandorden. Mit de Heiraadt vun Lady Henrietta Godolphin, de Enkelin vun John Churchill, 1. Duke of Marlborough, verbunn he sück 1717 wieder mit de Whigs.

1717 is he sien eerst Amt as Lord Chamberlain of the Household an. 1724 wurr he ünner Premierminister Sir Robert Walpole Secretary of State „för de süüdlichen Rebeeden“ (röömsch-kathoolsch Europa un Kolonien) anstäe vun John Carteret, 2. Earl Granville. Dit Amt harr he van 1724 bit 1754 inne. Neben sien immens Riekdom weer ok sien Redetalent un de Rückholt in de Partei vun de Whigs utslaggevend Grund för sien lang Amtstiet. As sien Bröer Henry 1743 Premierminster wurr, hett he de Fadens vun de Macht spunnen. Nah de sien Dood 1754 is Thomas Pelham-Holles sien Bröer in’t Amt folgt. He verlor aber sien Rückholt un in’n November 1756 muss he dat Amt an William Cavendish, 4. Duke of Devonshire övergeven.

För sien Deenste kreeg he sluutend den Titel vun den Duke of Newcastle-under-Lyne. Wiel Pelham-Holles wegen de anslahn Gesundheit vun sien Fru kien Kinner harr, kreeg disse Titel up sien Beeden hen en besünner Nahfolgeklausel, wonah he anners as de Würden, de Pelham-Holles bit dorhen verleeht wurrn weern, ok up sien Neffen Henry Pelham-Clinton, 9. Earl of Lincoln, de sien Vörmund he weer, övergahn kunn. En ähnliche Klausel harr ok all de 1762 verleeht Titel vun en Baron Pelham, of Stanmer, togunsten vun sien Cousin Thomas Pelham kreegen.

In‘n Juli 1757 wurr he weer Premierminister, wiel dat William Pitt trotz sien staatsmännischen Fähigkeiten nich henkreeg, de Partei ünner Kontroll to hollen. Ünner de nochmalige Regentschap keem England goot vöran. Dat keem aber to Differenzen mit König Georg III., so dat John Stuart, 3. Earl of Bute, in‘n Mai 1762 to’n Premierminister nöömt wurr. Dat weer dat letzte Mal, dat de König alleen ut persönlich Grünnen en Premierminister afberopen dee.

Pelham-Holles führ nu de Oppositschoon an. 1765 wurr he för wenig Weeken to’n Lordsegelbewohrer in de Regeeren vun Charles Watson-Wentworth, 2. Marquess Rockingham, muss dat Amt aber daalleggen, as de Regeeren torüchtreeden dee. In’n November 1768 is he denn storven.

Kiek ok

List vun de Premierministers vun Grootbritannien

Literatur

Newcastle, Dukes of. In: Encyclopædia Britannica. 11. Uplaag. Band 19: Mun – Oddfellows. London 1911, Afsnitt 2. Thomas Pelham Holles, S. 471 (engelsch) Vulltext: [1] up Wikisource

Premierministers vun Grootbritannien