Saboteur (Film)

Saboteur (dt.: Saboteure) is de Titel vun en US-amerikaanschen Thriller vun Alfred Hitchcock ut dat Johr 1942. De Hööftrullen weern vun Robert Cummings un Priscilla Lane speelt.

In en Flegerfrabik brickt dör en Akt vun Sabotaasch en Füer ut, bi dat an Arbeiter üm’t Leven kummt, na dem man em en Füerlöscher geven hett, de in Wohrheit mit Benzin füllt weer. De Polizei hett Barry Kane in Verdacht, en Fründ vun den Doden. De harr den Füerlöscher vun en snaakschen Mann kregen, de Fry heet, nu aver nich mehr optofinnen is. Vunwegen dat all Henwiesen gegen em snackt, maakt sik Barry op’n Weg, üm sien Unschuld to bewiesen. Dorto söcht he na Fry.

He maat aver faststellen, dat Fry nich alleen hannelt, man en Organisatschoon achter de Sabotaasch stickt, de ut teemlich rieke Lüüd besteiht, de de USA in en Diktatuur wanneln wüllt. So jaagt he dör de halve USA. Twievelhafte Help kriggt he vun Pat, de Broderdochter vun en blinnen Klaveerspeler, de em toeerst sien Unschuld nich glöövt, aver woortwöörtlich an em fastkeedt is. Eerst na un na mutt se insehn, dat se Barry to Unrecht in Verdacht harr, en Verbreker to wesen. Dorför sorgt ünner annern ok en Reed vun en Fro bi de Zirkuslüüd, de jem ünnerwegens vör de Polizei versteken doot.

In dat verlaten Kaff Soda City finnt se unvermodens de eerste Spoor, warrt dor aver vun eenige Liddmaten vun de Organisatschoon opdeckt. Barry deit so, as höör he to de Organisatschoon un kann sik so inslieken. De Lüüd bringt em na New York City. Dorbi kriggt he mit, dat den nächsten Dag en Sabotaasch in Brooklyn plaant is, aver ok, wokeen achter de Organisatschoon stickt. Dor flüggt he aver op un mutt mit Pat tosamen utneihn, de sik nu in em verkieken deit.

De beiden warrt scheedt, versöökt aver allens doran to setten, de Sabotaasch bi en Stapelloop to hinnern. Pat sitt fangen in en Hoochhuus un tütt mit Zedels, de se ut dat Finster smitt, de Acht op sik. Se kann dör de Polizei befreet warrn. Barry kann utrieten un na’n Haven föhren. In letzte Sekunn kann he hinnern, dat de Plaan opgeiht, man he mutt wedder weglopen. Op de Utsichtsplattform vun de Freeheitsstatue kummt dat to’n Showdown, in den sien Verloop de Verbreker Fry afglippt un in’n Dood stört.

Lexikon vun’n internatschonalen Film: Oberflächlich gesehen ein Beitrag zur politischen Propaganda und geistigen Mobilmachung vor dem Kriegseintritt der USA, verwandelt Hitchcock das Sujet in einen subversiven und spannenden Abenteuer-Thriller, der das Fluchtmotiv grandios ausspielt und die Grundzüge von „Der unsichtbare Dritte“ (1959) vorwegnimmt.^[1]

Hitchcock hett ok in dissen Film een vun sien beropenen Cameo-Optreden. De beschränkt sik dorop, dat he an en Stand vun en Drogerie na wat kieken deit. He wull an sik en opwännigere Szeen dreihn, in de he mit sien Sekretäärsche op de Straat steiht un ehr wat op Berenspraak verkloort, worop se em en langen deit. De Produzenten hebbt dat aver aflehnt, vunwegen dat Behinnerte sik dordör beschimpt föhlen künnen.

Hitchcock weer bi dissen Film noch dör en Verdrag an den Produzenten David O. Selznick bunnen, de aver nich an den Film glöven de un Hitchcock sotoseggen an en Produzenten vun Universal utleht. Dat keem em goot to pass, vunwgen dat he sien Kreativität fre’en Loop laten künn. De Film wiest överdörsnittlich vele Effekten un Instellen op un is an mehr as 49 Dreihöörd maakt worrn. Hitchcock is later vun Selznick weggahn un hett bi Universal veerteihn vun sien beropensten Filmen dreiht.

As Hitchcock wiel de Dreiharbeiten vun dat Füer un dat Afsupen vun dat grpte Passageerschipp „Normandie“ in New York hören de, leet he sik foorts de Opnahmen ut de Wekenschau besorgen. He hett en tosätzliche Szeen dreiht, in de Fry tofreden ut en Taxifinster kiekt, de he later mit de Opnahmen ut de Wekenschau tosamensneden hett. In eenige Bundsstaaten müss disse Szeen op Drammen vun de US-Marine wedder rutnahmen warrn, vunwegen dat se dacht hebbt, dat Unglück künn vun de Apentlichkeit verkehrterwies as Sabotaasch opfaat warrn.

Deelen vun’t Dreihbook sünd vun de Schrieversche Dorothy Parker. Sünners bi de Szeen mit den blinnen Klavierspeler weer ehr Inwirken to marken. Sien Spraak kreeg en licht poetische Oort. Togliek künn em Parker, de as politisch eher links gelln de, en to de Tiet untyypsche Positschoon to’n Patriotismus un Wedderstand gegen de Böveren, de verkehrt hanneln deit, in’n Mund leggen.

De Organisatschoon vun de Saboteuren weer an de „American Firsters“ anlehnt, en faschistische Organisatschoon in de USA.

Bekannt worrn is de Film vör allen för sien Szenen in de Radio City Music Hall vun New York un den Showdown op de Freeheitsstatue.

In Düütschland weer de Film eerst 1958 in’t Kino wiest.

1. ↑ Lexikon des internationalen Films, (CD-ROM-Utgaav), Systhema, München 1997

• Saboteur in de Internet Movie Database (engelsch)