Seongjong dari Goryeo

Rencana ini mengandungi Teks Korea. Tanpa pemberian sokongan yang sewajarnya, anda mungkin melihat tanda tanya, kotak, atau simbol lain dan bukan Hangul dan hanja.

Seongjong dari Goryeo (15 Januari 961 - 29 November 997) (memerintah 981–997) adalah pemerintah keenam zaman pertengahan Korea iaitu kerajaan Goryeo.

Seongjong dilahirkan pada 15 Januari 961, anak kedua Daejong dan cucu Raja Taejo (pengasas Dinasti Goryeo). Beliau menaiki takhta selepas sepupunya dan juga abang iparnya Raja Gyeongjong meninggal dunia pada tahun 981. Selepas beliau menaiki takhta, Seongjong adalah pada mulanya tidak mengganggu para bangsawan wilayah, dan untuk menyenangkan hati bangsawan Silla. Seongjong berkahwin dengan seorang wanita dari puak diraja Silla.

Pada 982, Seongjong menerima pakai cadangan dalam peringatan ditulis oleh sarjana Confucius, Choe Seung-ro (최승로; 崔承老) dan mula mewujudkan sebuah kerajaan gaya Confucian. Choe Seung-ro mencadangkan bahawa Seongjong akan dapat menyelesaikan reformasi Raja Gwangjong, raja keempat Goryeo, yang telah diwarisi daripada Taejo dari Goryeo. Taejo telah menekankan "Sejarah Klasik (書經) Confucius,” yang menyatakan bahawa Maharaja ideal perlu memahami penderitaan petani dan merasa sendiri kesusahan mereka. Seongjong mengikuti prinsip ini dan mewujudkan satu polisi yang mana pegawai-pegawai daerah telah dilantik oleh kerajaan pusat, dan semua senjata milik persendirian telah dikumpulkan untuk dibentuk semula menjadi alat pertanian.

Seongjong menetapkan untuk menubuhkan kerajaan Goryeo sebagai raja berpusatkan Confucius. Pada 983, beliau menubuhkan sistem dua belas mok, bahagian pentadbiran yang wujud pada sebahagian besar tempoh Goryeo, dan menghantar para ilmuan ke setiap mok untuk menyelia pendidikan tempatan, sebagai satu cara untuk mengintegrasikan golongan bangsawan negara ini ke dalam sistem birokrasi baru. Anak berbakat dari golongan bangsawan negara telah dididik supaya mereka boleh lulus peperiksaan perkhidmatan awam dan dilantik ke jawatan rasmi kerajaan di ibu negara.

Pada September 995 (tahun ke-14 pemerintahan Seongjong), negara telah dibahagikan kepada sepuluh wilayah buat kali pertama.

Pada akhir Ogos 993, sumber perisikan Goryeo di sepanjang sempadan mengetahui akan berlaku serangan Khitan. Seongjong dengan segera menggerakkan tentera dan membahagikan tenteranya kepada tiga kumpulan tentera untuk mengambil kedudukan pertahanan di barat laut. Unit canggih tentera Goryeo berarak ke arah barat laut dari ibu pejabat mereka berhampiran dengan Anju moden di tebing selatan Sungai Cheongcheon. Keseriusan keadaan memaksa Seongjong melakukan perjalanan dari ibu negara ke Pyongyang untuk operasi secara langsung.

Oktober tersebut, tentera Khitan dikatakan yang dengan bilangan hampir 800,000 orang (sebenarnya 60,000 orang) di bawah pimpinan Jeneral Xiao Sunning mengerumuni Liao dari Kubu Naewon-song dan merentas Sungai Yalu ke Goryeo. Gelombang tentera Khitan merentas sungai dan menuju ke kawasan luar bandar.

Dalam peperangan berdarah yang bertalu-talu, rintangan sengit tentera Goryeo pada mulanya perlahan, kemudian ketara menghalang kemaraan Khitan di bandar Pongsan-gun. Tetapi tentera Goryeo tidak pernah menyerah. Sehingga tetap ada berlaku serangan bahagian hadapan, memecahkan pengunduran dan menyerang hendap, dan melancarkan serangan terhadap Khitan. Tentera Goryeo akhirnya menghentikan tentera Xiao Sunning di Sungai Cheongcheon. Dalam menghadapi rintangan yang pantas dan bersungguh seperti itu, Khitan memutuskan bahawa cubaan untuk menakluk seluruh semenanjung akan terlalu sukar, dan meminta untuk berunding penyelesaian dengan Goryeo.

Tanpa tanda-tanda kesesalan atau rendah hati, Jeneral Khitan Xiao Sunning menuntut penyerahan bekas wilayah Balhae kepada Maharaja Shengzong.Beliau meminta Goryeo memutuskan hubungannya dengan Dinasti Song dan, permintaan yang paling berani adalah, yang Seongjong menerima status negeri lindungan di bawah maharaja Liao dan membayar ufti tahunan ke negeri Liao. Berbanding menolak permintaan Jeneral Xiao ini secara terang-terangan, istana diraja di Kaesong memulakan perdebatan hangat mengenai kata dua Khitan tersebut. Pegawai-pegawai kerajaan percaya bahawa dengan menyetujui Jeneral Xiao akan menghalang serangan lanjut Khitan dan meminta istana untuk menyenangkan hati maharaja Liao. Banyak daripada para komander kanan tentera yang baru-baru ini telah berhadapan tentera Khitan di medan perang menentang penerimaan syarat Jeneral Xiao, termasuk Jeneral Seo Hui, panglima kumpulan tentera utara Anju. Sementara birokrat berhujah di Kaesong, Jeneral Xiao melancarkan serangan secara tiba-tiba di seberang Sungai Cheongcheon, secara langsung ke atas ibu pejabat tentera Goryeo di Anju. Serangan Khitan cepat ditangkis, tetapi ia menggugat istana kerajaan kepada keadaan hampir panik.

Dalam usaha untuk menenangkan bangsawan mahkamah, menteri Seo Hui menawarkan diri untuk berunding secara terus dengan Jeneral Xiao. Kedua-dua pihak tahu bahawa faktor utama yang mempengaruhi rundingan adalah tekanan berat yang dikenakan ke atas negeri Liao oleh Dinasti Song. Dalam rundingan muka-ke-muka dengan rakan sejawatannya dari Khitan itu, menteri Seo terus terang memberitahu Jeneral Xiao bahawa Khitan tidak mempunyai asas untuk menuntut bekas wilayah Balhae. Sejak Dinasti Goryeo, tanpa soalan, pengganti kepada bekas kerajaan Goguryeo, tanah tersebut berhak dipunyai oleh Goryeo. Dalam satu ancaman bijak berlapik, Seo Hui mengingatkan Jeneral Xiao bahawa Semenanjung Liaodong juga pernah berada di bawah kuasa pemerintahan Goguryeo dan bahawa wilayah Manchuria, termasuk ibu negeri Khitan di Liaoyang, sepatutnya adalah milik Goryeo. Dalam kesimpulan yang luar biasa, menteri Seo mendapatkan persetujuan Khitan untuk membolehkan rantau ini sehingga ke Sungai Yalu untuk dimasukkan ke dalam wilayah Goryeo. Jeneral Xiao dan tentera Khitan bukan sahaja kembali ke Liao tanpa mencapai matlamat mereka, tetapi pencerobohan berakhir dengan Khitan menyerahkan wilayah di sepanjang Sungai Yalu selatan kepada Seongjong. Gerakan diplomatik cemerlang Seo Hui menekankan pemahaman yang betul terhadap kedua-dua keadaan antarabangsa kontemporari dan kedudukan Goryeo di rantau ini.

Khitan berundur dan menyerahkan wilayah sebelah timur Sungai Yalu apabila Goryeo bersetuju untuk menamatkan pakatannya dengan Dinasti Song. Walau bagaimanapun, Goryeo terus berkomunikasi dengan Song, setelah mengukuhkan kedudukannya dengan membina kubu di wilayah utara yang baru diperolehi.

Perang Goryeo-Khitan berterusan dengan kempen kedua dan ketiga sehingga 1018.

Beliau meninggal dunia akibat penyakit pada November 997, dan digantikan oleh anak saudaranya Mokjong.

• Datuk sebelah bapa
  • Raja Taejo
• Nenek sebelah bapa
  • Permaisuri Sinjeong (Hangul: 신정왕후, Hanja: 神靜王后) puak Hwangju Hwangbo (Hangul: 황주군 황보씨, Hanja: 黃州郡 皇甫氏), anak perempuan Hwangbo Jegong(Hangul: 황보제공, Hanja: 皇甫悌恭), isteri keempat Raja Taejo
• Datuk sebelah ibu
  • Raja Taejo
• Nenek sebelah ibu
  • Permaisuri Jeongdeok (Hangul: 정덕왕후, Hanja: 貞德王后), puak Jeongju Yu (Hangul: 정주유씨, Hanja: 貞州柳氏), anak perempuan Yu Deokyeong (Hangul: 유덕영, Hanja: 柳德英), isteri kelima Raja Taejo
• Bapa
  • Wang Wook (Hangul: 왕욱, Hanja: 王旭) Putera Hwangju (Hangul: 황주원군, Hanja: 黃州院君), selepas kematiannya dinobatkan sebagai Raja Daezong (Hangul: 대종, Hanja: 戴宗), putera kelapan Raja Taejo
• Ibu
  • Permaisuri Seonui (dinobatkan selepas kematiannya) (Hangul: 선의왕후, Hanja: 宣義王后), membawa nama keluarga ibunya Yu (Hangul: 유, Hanja: 柳)
• Adik-beradik
  • Permaisuri Heonae (헌애왕후) juga dikenali sebagai Permaisuri Balu Cheonchu
  • Permaisuri Heonjung (헌정왕후) Ibu Raja Hyeonjong
• Permaisuri
  • Permaisuri Moondeok (문덕왕후) anak perempuan Raja Gwangjong
  • Permaisuri Moonhwa (문화왕후) anak perempuan Kim Won-soong
  • Puan BesarYeonchanggung (연창궁부인) anak perempuan Choe Haeng-un
• Anak-anak
  • Permaisuri Wonjeong (원정왕후) anak perempuan Permaisuri Moonhwa, Permaisuri pertama Raja Hyeonjong
  • Permaisuri Wonhwa (원화왕후) anak perempuan Puan Besar Yeonchanggung, Permaisuri kedua Raja Hyeonjong

• Senarai topik berkaitan Korea
• Raja Korea
• Sejarah Korea
• Perang Goryeo-Khitan Pertama

• Lee, K.-b. (1984). A new history of Korea. Tr. by E.W. Wagner & E.J. Schulz, based on the Korean rev. ed. of 1979. Seoul: Ilchogak. ISBN 89-337-0204-0