Asia Raja
Asia Raja (Ejaan yang Disempurnakan: Asia Raya) ialah sebuah akhbar yang diterbitkan di Hindia Timur Belanda (kini Indonesia) semasa pendudukan Jepun.
Latar belakang
[sunting | sunting sumber]Semasa Empayar Jepun menduduki Hindia Timur Belanda pada tahun 1942, mereka menugaskan sekumpulan penulis dan intelektual untuk mengintegrasikan masyarakat asli; ini dilakukan di negara-negara lain yang juga telah diduduki. Kira-kira 190 orang dari "Bahagian Propaganda" ini tiba di Batavia (kini Jakarta) pada awal 1942, termasuk novelis Tomoji Abe. Antara usaha mereka ialah penubuhan akhbar, yang bertajuk Asia Raya.[1] Akhbar ini melibatkan orang Jepun dan orang asli dalam pengurusan dan penerbitannya.[2]
Sejarah
[sunting | sunting sumber]Edisi pertama Asia Raja, berjumlah empat muka surat panjang, diterbitkan pada 29 April 1942.[2] Ia kemudiannya diterbitkan setiap hari. Rangka cetakan awal sebanyak 15,000 salinan dijual pada harga 10 sen Hindia Timur Belanda setiap satu.[3] Kebanyakan kakitangan editorialnya berasal dari jurnal Berita Oemoem, Parti Indonesia Raya, atau Parindra, sebuah penerbitan konservatif. Lain-lain berasal dari kumpulan yang lebih radikal, umumnya kiri, kumpulan.
Pada Februari 1943, biro penapisan meluluskan satu dekri mengisytiharkan bahawa Asia Raja tidak dapat lagi menerbitkan empat halaman setiap hari. Disebabkan kekurangan kertas yang disebabkan oleh usaha perang Jepun, akhbar itu terhad kepada dua halaman setiap hari, dengan pilihan untuk edisi empat halaman sekali seminggu; lembaga itu juga meminta kenaikan yuran langganan.[3] Ini berkuat kuasa pada Mac tahun itu. Pada tahun 1944, satu lagi surcaj ditambah untuk didakwa membantu membayar gaji buruh paksa dan tentera Pembela Tanah Air (PETA).[4]
Pada 12 Mac 1945, Asia Raja mengadakan persidangan meja bulat di Hotel Miyako di Batavia. Banyak penceramah dari Gerakan Hidoep Baroe (Gerakan Hidup Baru), yang diketuai oleh Sukarno dan Mohammad Hatta, mengadakan wacana mengenai cara untuk merangsang pergerakan kemerdekaan. Pembicara ini termasuk bakal menteri-menteri kerajaan Oto Iskandar di Nata dan Maria Ulfah Santoso, serta bakal Perdana Menteri Indonesia Sutan Sjahrir. Asia Raya menerbitkan transkripsi mendalam mengenai prosiding selama tiga hari.[5]
Selepas Perisytiharan Kemerdekaan Republik Indonesia pada 17 Ogos 1945, Asia Raya terus diterbitkan. Ia memberi tumpuan terutamanya kepada butir-butir kerajaan baru yang dikendalikan oleh ibu negeri dan pengeboman Hiroshima dan Nagasaki.[4] Ia terus diterbitkan sehingga 7 September 1945, apabila ia membaca tajuk besar "Asia Raya Minta Diri", menghentikan penerbitan akibat perubahan dalam kerajaan.[6]
Hari ini, setiap edisi Asia Raya telah ditetapkan pada mikrofilem dan diadakan di Arkib Negara Indonesia.[6]
Politik
[sunting | sunting sumber]Sebagai alat propaganda, Asia Raja menekankan visi Jepun untuk Asia bersatu, makmur dan meminimakan sebarang liputan untuk perang jenayah Jepun. Di mana liputan boleh membangkitkan kebencian, kertas itu membentangkan subjek dalam cahaya positif; Sebagai contoh, buruh paksa yang akan bekerja di luar Jawa digambarkan sebagai wira.[7]
Bahasa yang digunakan tentunya pro-Jepun. Walaupun tentera Jepun digambarkan sebagai "berani" dan "berkuasa", Sekutu digambarkan sebagai "goyah", "tidak ragu", dan "lemah".[8] Gambaran ini telah dibawa ke iklan akhbar.[9]
Kakitangan
[sunting | sunting sumber]- Sanusi Pane, kolumnis kebudayaan[10]
Penyumbang terkenal
[sunting | sunting sumber]Beberapa penulis terkenal menyumbangkan puisi, cerita pendek dan siri kepada Asia Raja:
- Achdiat K. Mihardja, cerita pendek[11]
- Andjar Asmara, cerita pendek dan siri[11]
- Bakri Siregar, cerita pendek[11]
- HB Jassin, puisi dan cerita pendek[11]
- M. Balfas, cerita pendek[12]
- Roestam Effendi, puisi[11]
- Rosihan Anwar, puisi dan cerita pendek[11]
- Usmar Ismail, puisi dan cerita pendek[11]
- Rabindranath Tagore dalam terjemahan
- Mahatma Gandhi dalam terjemahan
Karya
[sunting | sunting sumber]Rujukan
[sunting | sunting sumber]- Nota kaki
- ^ Mahayana 2007, m/s. 177.
- ^ a b Mahayana 2007, m/s. 178.
- ^ a b Mahayana 2007, m/s. 179.
- ^ a b Mahayana 2007, m/s. 180.
- ^ Mrázek 1994, m/s. 251.
- ^ a b Mahayana 2007, m/s. 181.
- ^ Mahayana 2007, m/s. 184.
- ^ Mahayana 2007, m/s. 185.
- ^ Mahayana 2007, m/s. 186.
- ^ Mark 2011, m/s. 238.
- ^ a b c d e f g Mahayana 2007, m/s. 209–215.
- ^ Tempo 1975, Balfas Berpulang.
- Bibliografi
- "Balfas Berpulang". Tempo (dalam bahasa Indonesia). 28 June 1975. Diarkibkan daripada yang asal pada 11 April 2012. Dicapai pada 11 April 2012. Unknown parameter
|deadurl=ignored (bantuan); Cite has empty unknown parameter:|trans_title=(bantuan) - Mark, Ethan (2011). "Indonesian Nationalism and Wartime Asianism: Essays from the "Culture" Column of Greater Asia, 1942". Dalam Saaler, Sven; Szpilman, Christopher W A (penyunting). Pan-Asianism: A Documentary History: Volume 2: 1920–Present. Lanham: Rowman & Littlefield. m/s. 233–242. ISBN 978-1-4422-0601-4.CS1 maint: ref=harv (link)
- Mahayana, Maman S. (2007). Ekstrinsikalitas Sastra Indonesia (dalam bahasa Indonesia). Jakarta: RajaGrafindo Persada. ISBN 978-979-769-115-8. Cite has empty unknown parameter:
|trans_title=(bantuan)CS1 maint: ref=harv (link) - Mrázek, Rudolph (1994). Sjahrir : Politics and Exile in Indonesia. Studies on Southeast Asia. Ithaca: Cornell University. ISBN 978-0-87727-713-2.CS1 maint: ref=harv (link)